*** เพ้อฝัน ***

แก้วประเสริฐ

           ***  เพ้อฝัน  ***
   จุมพิตนางกลางแก้มแซมผมสลวย
อ่อนระทวยหอมซึ้งตรึงใจฉัน
แนบอิงแอบรัญจวนป่วนชีวัน
โชยกลิ่นนั้นพิลาสสวาทหทัย
   พลิ้วสะบัดรัดห้วงดวงใจหวิว
แทบจะปลิวลอยล่องท้องฟ้าใส
เพื่อเกี่ยวดาวพราวเพริศเลิศวิไล
ประดับไว้แซมสร้างกลางสกาว
   ประทุมมาศลอยเด่นเน้นสิ่งสล้าง
เอวองค์กลางขอดกิ่วพลิ้ววัยสาว
งามยวดยิ่งเฉิดไสวคล้ายดวงดาว
พราววับวาวไออุ่นกรุ่นทาบทรวง
   ผุดผาดผ่องภิรมย์ชมกลิ่นรื่น
หอมที่ยื่นอวลไว้คล้ายแมนสรวง
แนบอิงแก้มแซมผกาลาวัลย์ยวง
กลิ่นทั้งปวงยากแม้นในแดนดิน
   ดุจสลักเสลาเฝ้าพิศคิดมธุรส
แสนเจิดจรดนวลอนงค์ส่งถวิล
พจมานมอบสู่ห้วงในดวงจินต์
มิอาจสิ้นยามอนงค์คงคร่ำครวญ
   สร้างฝากไว้แนบข้างกลางสถิตย์
แสนประดิษฐ์สำนวนล้วนใฝ่หวน
ซาบซึ้งซ่านหวานรสหมดจดนวล
รำลึกชวนเบื้องหลังยากหวังคลาย
   ขาวสล้างปานหิมะปทุมมาศ
งามดารดาษชมพูเคียงคู่ขยาย
ลอยเด่นดวงดุจดาวพราวขจาย
พิลาสพรายกระพริบระยิบพราว
   โอ้เราฝันละเมอกระนั้นหรือ
เพ้อจนปรือหวานสิ่งว่าอิงสาว
ดุจแนบแน่นเหลือล้ำย้ำเรื่องราว
เปลี่ยนจากขาวเป็นดำเลิศล้ำครวญ.
      ***   แก้วประเสริฐ.   ***