พิมพ์ชนก หวานใจ

26 มกราคม 2552 18:57 น. - comment id 941224

สำหรับเราแล้วคนขาวใจดี ดีมากๆแต่คนดำทำเจ็บหนักทำให้รักต้องเสียใจหากเปรียบแล้วคนขาวรักทุ่มเทให้ทุกอย่างแต่โชคชะตา...ลิขิตให้เกิดความรักอีกครั้งกับคนดำก็อยู่ในใจนะ...
แต่ความรักเป็นสิ่งที่ดีงามแม้ว่าจะทำให้เจ็บปวดบ้างยังดีกว่ารักไม่เป็น....รักเถิดหากอยากจะรัก

พิมญดา

26 มกราคม 2552 19:03 น. - comment id 941226

1.สวัสดีคะคุณพิมพ์ชนก

จริงๆพิมอยากจะบอกว่า

อย่ารักคนดำคนดำใจดำ

เจ็บเหลือเกิน..เจ็บอีกแล้ว

ไม่เคยหายเจ็บกับคนดำเลยคะ

ฟังเพลงนี้..มีใครเข้ามาพิมมักเตือนตัวเองอยู่เสมอ

อย่ารักใครง่ายๆและอย่าฟังความหวังของใครที่หยิบยื่นให้

วาจาใครๆก้ฝากความหวังให้เราได้

แล้วพิมก็ใจอ่อน..ฟังจนต้องมีใจที่เจ็บ

เลยเข็ดคะ..แต่พิมก็รักนะคะคนดำ..ยังมีสิ่งดีดีอยู่..เช่นคุณคะ

ไหมแก้วสีฟ้าคราม

26 มกราคม 2552 19:47 น. - comment id 941241

แด่ น้องพิม

        ขยันเขียนจังเลย
        รักคนใจดี  ไม่เกี่ยงดำหรือขาวจะดีกว่ามั้งคะ

 

พิมพรรณ

26 มกราคม 2552 19:52 น. - comment id 941245

คนตัวขาวใจดีก็มีมาก
เรื่องความรักมั่นคงอย่าสงสัย
มาเกลียดชังคนตัวขาวฉันร้าวใจ
จงเชื่อใจรักคนขาวไม่ร้าวทรวง

....แหะๆๆ มาว่าคนตัวขาวได้ไง

เถียงสุดใจขาดดิ้นเลยค่ะพี่พิมจ๋า

คนตัวขาวใจดีมีถมไป..รับรองค่ะ

ประทีปดาว

26 มกราคม 2552 20:27 น. - comment id 941279

ดอกไม้สวยใช่ต้องคู่ภมร
ดูเสียก่อนใจจ๋าอย่าเพิ่งหวัง
หากเจ็บมาน้ำตาดั่งเขื่อนพัง
ภมรบินแตกรังนั่งโศกา

ชอบวรรคนี้จังเลยค่ะพี่พิม
เปรียบเทียบได้ดีจัง

พันคำ

26 มกราคม 2552 20:44 น. - comment id 941292

คุณพิม

คุณอยู่ที่บ้านนี้หรือครับ

นิลวรรณ

26 มกราคม 2552 22:36 น. - comment id 941411

ดีใจจัง พี่ผิวดำค่ะ
คุณพิมคนสวยต้องรักพี่แน่ๆเลย
คิดถึงนะคะ

ฉางน้อย

26 มกราคม 2552 22:45 น. - comment id 941425

........ตั๊กแก.....

รัมณีย์

26 มกราคม 2552 22:46 น. - comment id 941429

กิ่งโศก

26 มกราคม 2552 22:48 น. - comment id 941430

ดีแล้วน้องพิม  เตือนตนเองเข้าไว้เน้อ..


เอ..ใยน้องเกลียดคนขาวละ...เอ่อ งั้น พี่กิ่งโศก ไปเอาถ่านมาถูตัวก่อนเน้อ  อิ อิ

ครูพิม

26 มกราคม 2552 23:10 น. - comment id 941456

ถือไม้เรียวมาดูคนอบรมตนเอง..
อบดีดีนะหนู..ครูจะให้คะแนนเต็มอิอิ

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2552 00:24 น. - comment id 941473

    ไม่ค่อยเข้ามา นึกสนุกเขียนเรื่องสั้นเลยแวะ
มาเยี่ยมจ้า รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

เพียงพลิ้ว

27 มกราคม 2552 08:33 น. - comment id 941520

เวลาอบรมหน้ากระจเงา เอามือทิ่มหน้าผากตัวเองเหมือนกานต์หรือเปล่าคะ

ไหมไทย

27 มกราคม 2552 08:48 น. - comment id 941524

อรุณสวัสดิ์จ้า

พี่มักอบอรมเตือนตนเองบ่อยๆ

เรื่องขี่รถซิงเกินไป  อิอิ  

คนบนเกาะ

27 มกราคม 2552 10:29 น. - comment id 941578

  อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะครับน้อง   ดีใจที่ได้เจอ  คิดถึงเธอตลอดเวลา  ดีใจที่คนดำมีค่า  หากปราถนารักแท้  จงชายตาแลคนดำ ๆ

เฌอมาลย์

27 มกราคม 2552 10:40 น. - comment id 941591

เฌอก็อบรมตัวเองทุกเช้าเย็นเลยค่ะ

ว่าอย่าไปรักคนขาว แต่คนตัวดำก็ใช่ว่าจะใจดีนะคะ

แก้วประภัสสร

27 มกราคม 2552 12:04 น. - comment id 941624

คุณพิมเจ้าขา ..
คนขาวใจดีมีอีกเยอะคะ เดี๋ยวหนุ่มๆขาวๆ น้อยใจกันหมดนิ..
แต่แบมชอบสองสี ขาวๆ ดำๆๆ 555 
แต่ไม่เอากระดำกระด่างนะคะ ประเภทขึ้นเกลื้อนกลางหลัง ว้ายย ไม่เอา..ขี้เกียจทายาให้ อิอิ
จุ๊บๆๆๆ

ไผ่ดำ

27 มกราคม 2552 13:38 น. - comment id 941650

มาให้กำลังใจครับ เข้มแข็ง อดทน นะครับ

Alto2

27 มกราคม 2552 13:46 น. - comment id 941652

แวะมาอ่านกลอนแล้วอบรมตัวเองด้วยค่ะ อิอิ

เพียงแพรว

27 มกราคม 2552 14:41 น. - comment id 941667

พี่จ๋า มาอบรมแพรวด้วย
เอาหนักๆเลย แม่แพรวไม่ว่าหรอก  อิอิ

เอื้องอังกูร

27 มกราคม 2552 16:23 น. - comment id 941711

พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า
อัตตาหิ  โจทยะตานัง
จงเตือนตนด้วตนเอง อะครับ

นรศิริ

27 มกราคม 2552 19:35 น. - comment id 941814

โอ๊ยดีใจจังเราตัวดำน้องสาวสุดสวยคงรักเป็นแน่แท้เยย"ชโยดีใจจัง

น้ำแข็งเปล่า

27 มกราคม 2552 22:22 น. - comment id 941871

มาอบรมตัวเองเหมือนกันค่ะ
ถ้าเรารักอย่างมีสติ
ความรักก็ยังคงเป็นสิ่งที่สวยงามนะคะ
เป็นกำลังใจให้จ้า

พิมพ์แก้ว

27 มกราคม 2552 22:45 น. - comment id 941880

คุณพิม กลับมาแร้วหรอคะ  ดีใจจัง

โคลอน

28 มกราคม 2552 08:16 น. - comment id 941944

 จ๊ะเอ๋......โห...พิมฯ ทำให้คนตกอกตกใจกันหมดเลยนิ....เนี่ย ต้องรับผิดชอบพี่นะ...หัวใจยังเต้นไม่คงที่อยู่เลยอ่ะ

ปล.ระหว่าง แจกัน ที่สวย หรู กระถางที่น่ารัก กับ ดินที่เปล่าเปลือย

ดอกไม้จะเลือกอยู่ ณ ที่ใดเอ่ย....(ติ๊กต่อกๆ)

วิทย์ ศิริ

28 มกราคม 2552 10:38 น. - comment id 941970

ครูพิมญดา  เขียนได้ดีมากคับทั้งบทกลอนนี้
และบทที่แล้ว  ผมเชื่อว่าคนอ่านทุกคนได้รับ
ความรู้สึกที่ดีมากๆ
แปลกนะการได้อ่านกลอนดีๆหรือบทกวีดีๆ
มันเหมือนเสพติด ครูว่าจริงไหมล่ะ
การได้เขียนได้บรรยายเป็นกลอนหรือเป็น
กวีนิพนธิ์ก็เป็นการผ่อนคลายและปลดปล่อยความรู้สึกเช่นกันทั้งที่เกิดขึ้นจริงและ หรือ
นิมิตที่ซ่อนอยู่รวมไปถึงความหวังที่จรรโลง
ในหัวใจเรานี้   
ชื่นชมคัมผมสุดๆ......

somebody

28 มกราคม 2552 16:13 น. - comment id 942144

เห็นด้วยเลยค่ะ
อย่างน้อยก็มีสติ
รูปลักษณ์ภายนอกใช่จะวัดความดีกันได้หมด
ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเรียนรู้และใช้เวลาค่ะ