คำร้องของคนยาก (รูปแบบในการเขียน ผมได้แรงบันดาลใจจากบทกวี ดอกข้าวโพด ดอกเบี้ย ดอกจันทน์ ของ ท่านวัฒน์ วรรลยางค์กูร ครับผม) ย้ำชอก เจ็บยอกช้ำ เติมทุกข์กล้ำต้องทนกลืน มารเข็ญมันเข่นขืน ความเป็นคน ความเป็นคน พรั่นยากจึงพรากเหย้า ชีวิตเฉาเช่นวายชนม์ ด้นหาปรีดาหน กลับหาหาย กลับหาหาย แรมรอนหนีร่อนเร่ มาว้าเหว่มิเว้นวาย ทอดร่างตามทางราย คล้ายสิ้นแรง คล้ายสิ้นแรง แดอ้าว แม้ด้าวอื่น ก็โศกดื่นการณ์สำแดง ยอกย้อนให้หยอนแหยง แหนงวิญญาณ แหนงวิญญาณ แค้นสรรพ เขาขับไส หวาดหวั่นไหวเวรวันวาร ซุกซ่อน ซอกซอนซาน พานสับสน พานสับสน ร้ายเนาพวกเราหนอ เมฆมัวมอ หมอกมัวมน ร้าวอยู่โลกรู้, ยล โรฮินญา โรฮินญา (๒๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒) หมายเหตุ ผมเขียนงานชิ้นนี้ มิได้มุ่งโจมตีบุคคลใด หรือฝ่ายไหนทั้งสิ้นครับ เพียงประสงค์จะลองถ่ายทอดความในใจของบุคคลผู้ถูกกดขี่ ผู้ถูกขับไสไล่ส่งจากเคหสถาน ต้องทุกข์ทรมานแสนสาหัส โดยปรารถนาให้มนุษย์ทุกหนแห่งบนโลกนี้ เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันครับผม
ตราชู 29 ม.ค. 2552 08:13 น. - ID 122638 
1429
1
0
29 มกราคม 2552 11:31 น. - comment id 942503
สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน ผมขออนุญาตเรียนเพิ่มเติมครับว่า เรื่องทหารเราทารุณชาวโรฮินญาหรือเปล่านั้น ผมเองยังไม่ปักใจเชื่อฝ่ายใดแบบเต็มร้อยครับ ที่เขียนก็เพราะรู้สึกเห็นใจชนกลุ่มน้อย ซึ่งถูกรังแกเสมอมา ส่วนเรื่องราวของคดีก็ต้องว่ากันไป ข้อสำคัญ ใครถูก ใครผิด ขอให้ดำเนินการโดยเคร่งครัดตามตัวบทกฎหมายก็แล้วกันครับผม
29 มกราคม 2552 13:47 น. - comment id 942578
แวะมาอ่านเพื่อรับทราบความรู้สึกและความคิดเห็นค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
