*** น้ำตาเปื้อนเดือนลับ ***

แก้วประเสริฐ

         **   น้ำตาเปื้อนเดือนลับ  **
       ดุจดั่งเสี้ยวแห่งจันทร์ฉันท์ดารา
พึงปรารถนาชิดกันฝันเคียงสอง
อุปสรรคยากเข็ญมิเป็นรอง
ร่วมสนองเคียงดวงควงชิดเชย
       เพียงมิใจหนึ่งเดียวมิเลี้ยวลด
พึงรันทดอย่างไรมิใคร่เฉลย
ขอเพียงสบเพ็ญพักตร์ยากจะเปรย
มิอาจเอ่ยวาจาคราระทม
       ยอมติดตามนงนุชสุดแสนสวาท
เห็นลลาฎหมองหม่นตนขื่นขม
อุตส่าห์ตามนวลนางสร้างภิรมย์
แม้นจะตรมเพียงใดขอได้ยล
       ห่างเพียงกายแต่ใจนั้นใฝ่สุข
อันความทุกข์เปลื้องปลิดมิคิดฉงน
รับแบกสิ่งอิงไว้คลายกังวล
ยอมจำทนเสี้ยวหายคลายลับตา
     ยามเดือนมลายห้วงฟ้ามิลาจาก
บ่วงความยากแฝงไว้สุดไขว่หา
เจ้าห่างไกลเลือนลับมิกลับมา
ดาวค้างฟ้าเบิ่งแลชะแง้เมอง
      อันความรักป่วนปั่นล้วนสรรค์คว้าง
แสนอ้างว้างดวงหทัยมิได้สนอง
ยามค้างฟ้าเหลียวหาสิ่งมาครอง
กลับต้องหมองหนึ่งเดียวเกี่ยวรัดใจ
      โอ้อกเอ๋ยจะทำไฉนเล่า
เพียรคอยเฝ้านวลสยายประกายใส
แต่เมฆินทร์ปิดบังช่างกระไร
คงเหลือไว้เพียงคอยน้อยใจนวล.
       ***   แก้วประเสริฐ.   ***