ฤดูเปลี่ยนเวียนผันวันล่วง ฤดูใจเปลี่ยนลวงเสน่หา ร้อยลมร้อนบั่นทอนกายา หนึ่งร้อนรักหนักหนาเจียนบ้าตาย เฝ้ารำพันฝันหวานวานก่อน ซึ่งซุ่มซ่อนซอกใจมิใคร่หาย ลมหนาวเหน็บเจ็บแปลบแสบกาย แทบวางวายคราวหนาวเหน็บเจ็บที่ใจ เหงาเงียบเงียบเชียบไปกับสายฝน น้ำตาล้นเกินทับซ้อนความอ่อนไหว ถามสายฝน "เจ้าจะหยุดเมื่อคราใด" "คราน้ำตาเธอไหลหยดหมดพร้อมกัน" (สายฝนตอบ) *บันดาลใจจากงานเขียน ......8 ของท่าน 6uod
กานท์ กานต์ 16 ส.ค. 2552 07:44 น. - ID 128455 
914
1
0
16 สิงหาคม 2552 11:39 น. - comment id 1027547
ฤดูผ่านนานวันเปลี่ยนกันเรื่อย มิเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าคราติดบ่วง ดั่งเวทมนต์วนอ้อนร้อนในทรวง วันเลยล่วงห่วงถึงจึงร้อยเรียง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
