ระแนงดง

เฮาชาวดอย

ป่าผืนนี้กว้างใหญ่ไพศาลนัก
	คนเขามักเรียกขานแต่นานโข
	ดงระแนงเหนือใต้หลายกิโลฯ
	มาเว้าโหว่หายวับไปกับตา
		
                                           ข้าเกิดมาในดงพงไพรพฤกษ์
	จิตสำนึกข้ารักตระหนักค่า
	ข้ารักป่านี้เป็นเช่นชีวา
	วันนี้ป่าผืนนี้ไร้ชีวิต
		
                                            อาณาจักรสัตว์ป่ามาแตกพ่าย
	จากมือที่ท้าทายความถูกผิด
	จากเมืองที่ล้ำรุกอยู่ทุกทิศ
	ทรยุควิปริตอันผิดคน
		
                                           ซากต้นไม้ใครโค่นเหลือโคนไว้
	ทะเลไฟใครเล่าเผาทุกหน
	นั่นซากใครนอนตายคล้ายทุกทน
	ในกองเพลิงร้อนรนจนขาดใจ
		
                                           จากป่ารกจับจองเจ้าของที่
	ล้อมรั้วไว้อย่างดีเป็นที่ไร่
	ที่เขาเรียกดงระแนงอยู่แห่งใด
	เห็นแต่รอยคราดไถไว้ทำกิน
	                  
                                          ป่าสงวนแห่งชาติประกาศติด
	อนาถจิตอนิจจามาร้างสิ้น
	เหมือนเมืองนี้ไร้กฎหมายในแผ่นดิน
	เหมือนกาฬสินธุ์ไร้วิญญู
		
                                          กรมป่าไม้เมืองนี้ไร้ชีวิต
	ฤาเก่งแต่ทุจริตคิดอดสู
	ฤาเก่งแต่เลียนายหมายเชิดชู
	รับสินบนกินอยู่สุขสบาย
		
                                          จงหลับตาให้สนิทเถิดเพื่อนจ๋า
	เพื่อนเป็นเพียงสัตว์ป่าจงอย่าหมาย
	เพื่อนจงปล่อยคนป่าให้ท้าทาย
	ปัญญาชนทั้งหลายตายหมดแล้ว				
comments powered by Disqus
  • mm

    29 ตุลาคม 2552 23:13 น. - comment id 1058412

    ขอโทษทุกๆคน นะ
    อ่านแล้ว อย่าหยุด กรุณาอ่านต่อ เพราะคุนได้โดนคำสาปนี้ไปแล้ว.... อ่านต่อเลย
    เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเด็กคนนึงในเทศบาล.ท่าเรือ เด็กคนนี้ชื่อนิ้งเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม นิ้งได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อน ๆ อยู่นั้น นิ้ง ก้อเหลือบไปเห็นสิ่ง ๆ หนี่ง เขาเดินเข้ไปใกล้ ๆ กับสิ่ง ๆ นั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง นิ้งนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขาก้อได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืนนิ้งและเพื่อน ๆ ก้อไปสนาม เดะเล่นและเปิดกล่อง ๆ นั้น ข้างในกล่องมีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชื่อ"เปลวเทียน"เป็นเด็กนักเรียนคนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิด ข่มขืนและค่าหมกอยู่ในป่าแห่งหนี่ง ที่นั่นหนาวเหน็บไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน จะมีใครมาอยู่เป็นเพื่อนเราบ้างไหม ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก็อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สื่ออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 10 coppy แต่ถ้าเธอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมงนี้ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่นิ้งได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชื่อ และคิดว่ามีคนมาแกล้งเป็นเพียงแค่เรื่องไร้สาระ และไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง นิ้งและเพื่อน ๆ ก้อตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ***********************************- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า เด็กเหล่านั้นตายได้เช่นไร __________ ตอนนี้พวกเทอได้อ่านกระทู้นี้ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้เป็นจำนวน 10 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี
    (ปล ห้ามส่งมายังคนเดิมที่ส่งมาอีก ไม่งั้นจะรับโทษฐานคืน ตาย
  • เพียงพลิ้ว

    30 ตุลาคม 2552 08:16 น. - comment id 1058450

    มาร่วมรักษ์ป่าด้วยคนค่ะ
    อย่างน้อยก็มีปัญญาชนชื่อเฮาชาวดอยนะคะ
    
    
    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • แก้วประภัสสร

    30 ตุลาคม 2552 11:09 น. - comment id 1058509

    อยากไปร่วมกิจกรรมที่เขามียิงลูกไม้เข้าไปในป่ามากๆเลยค่ะ
    จะพลิกฟื้นผืนป่าให้อุดมสมบูรณ์ได้
    คงต้องร่วมมือกันทุกๆคนค่ะ
    สบายดีนะคะน้องจุ๋นจุ่น
    36.gif36.gif11.gif
  • ยายแม่มด

    30 ตุลาคม 2552 23:02 น. - comment id 1058747

    เห็นชื่อคุณ และชื่อกลอนแล้วอยากขึ้นดอยจังค่ะ
    
    หนาวแล้ว อยากเห็นทะเลหมอก
    อิอิอิ
    
    11.gif6.gif36.gif
  • เฮาชาวดอย

    31 ตุลาคม 2552 20:44 น. - comment id 1058930

    กระผมเฮาชาวดอยขอกราบขอบพระคุณทุกความคิดเห็นครับ   ป่าดงระแนงในปัจจบันนี้กลายเป็นทุ่งหญ้าเนื่องจากมีต้นไม้เหลืออยู่น้อยผมเคยทำหนังสือไปกรมป่าไม้ก็ไม่มีใครมาเหลียวแล  ส่งไปที่ตำรวจก็
    ไม่มีอะไรเกิดขึ้น   เพราะคนที่ให้ประชาชนตัดไม้ในยุคแรกเป็นตำรวจ  เพียงให้ประชาชนจ่าย
    สินบนก็ตัดได้แล้ว   ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเสียงของผมก็เป็นหนึ่งเสียงแต่ถ้าเสียงของทุกคนเรียกร้องล่ะ  ใครจักทานอำนาจแห่งประชาชนได้  ประชาชนขาดรัฐบาลได้
    แต่รัฐบาลขาดประชาชนไม่ได้คือความจริงที่ทุกคนต้องให้การยอมรับ  เมื่อผู้ที่เก่งกล้าทั้งหลายพากันทำผิดย่อมไม่ผิด    เหมือนแก้ว
    น้ำถ้าเด็กนำไปวางไว้แล้วผู้ใหญ่เดินมาเตะ
    ผู้ใหญ่ก็จะพูดว่า  เด็กเก็บของไม่เป็นระเบียบ
    ในทางกลับกัน  ถ้าผู้ใหญ่นำแก้วใบเก่าไปวางไว้ตรงที่เด็กวางแล้วเด็กเดินมาเตะ  ผู้ใหญ่ก็จะพูดว่า  เด็กเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ    แล้วบรรทัดฐานของความเป็นกฏอยู่ที่ไหนกันครับ
    
    
    ผมทำข้อสอบของครู    ซึ่งถามว่านักเรียนคิดว่าการปกครองระบอบประชาธิปไตยดีหรือไม่
    ผมตอบว่าไม่ดีเพราะข้าพเจ้าเชื่อว่า
    ประชาธิปไตยไม่มีในโลก     เท่านั้นล่ะครับเครื่องหมายกากบาทสีแดงก็ปรากฏขึ้นบนกระดาษของผม   เพราะครูเฉลยว่าประชาธิปไตยดี   เท่านี้ก็เห็นได้แล้วครับว่าเสรีภาพทางการศึกษาเรายังไร้เดียงสาอยู่ครับ
    ทั้งที่คำถาม  ถามว่านักเรียนคิดว่า  ไม่ใช่ครูคิดว่าซักหน่อยจริงไหมครับ  เ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน