ขมิ้นบินหลา ตะวันรอนยอแสงแฝงหวนซึ้ง สิ่งตราตรึงพฤกษ์ไพรในแนวสณฑ์ จวนจะค่ำแล้วหนอรอ..นฤมล อกปั่นปนซาบซ่านฟุ้งพล่านหทัย ทิวเทือกเขาบรรทัดช่างมัดห้วง สุดแสนห่วงกานดาจะหาไหน หวิวลมผ่านโศกเศร้าเคล้าสู่ใน ดุจดวงใจละล่องท่องเมฆินทร์ มองคอนน้อยคอยรักปักใจซ่าน เคยขับขานว่างเปล่าใจเฝ้าถวิล บินหลาเอ๋ยฝันเจ้าเฝ้าหวั่นจินต์ แสนจะสิ้นหนทางร้างลิดรอน บินกู่ร้องก้องเรียกซ่านสุดเสียง ปราศสำเนียงค้นหาฝ่าสิงขร จวนจะค่ำแล้วรอหนอบังอร สุรีย์ย้อนแสงส่องสาดผ่องนภา ทะยานสู่ท้องฟ้าสายตาส่อง เหม่อค้นมองขมิ้นน้อยละห้อยหา ป่านฉะนี้ไยลับไม่กลับมา ยอดเสน่หาจวนครึ้มซึมหัวใจ ถลาลงค้นหาฝ่าพุ่มไพรสณฑ์ ห้วงดวงกมลโหยหาน้ำตาไหล ขมิ้นเอ๋ยเจ้าอยู่ไหนไยหนีไกล หรือลืมไพรบินหลาทิ้งคาคอน ต่อไปนี้ใครเล่าเฝ้าคุยด้วย ปรึกษาช่วยหมดสิ้นจินต์สังหรณ์ เหลือเพียงคอนว่างเปล่าเฝ้าอาวรณ์ ห้วงสะท้อนรินหลั่งพรั่งน้ำตา วิเวกแว่วสำเนียงเสียงเค้าแมว คางค้าวแผ่วโฉบฉวัดจัดมุ่งหา เขาเริงร่าเบิกบานซ่านไพรพนา โอ้บินหลาหงอยเหงาเฝ้าเคียงคอน. *** แก้วประเสริฐ. ***
แก้วประเสริฐ 16 พ.ย. 2552 17:04 น. - ID 130652 
2403
28
0
17 พฤศจิกายน 2552 20:53 น. - comment id 731269
แวะมาเยี่ยมครูแก้วครับ.. ผมนึกถึงเพลงที่ครูบอก คุณยายแม่มดเลยนะครับ ของสมยศ ทัศนพันธ์ เจ้าเขาเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ นอกเหนือจากการทอดคำ หรือทิ้งคำ ฟังเพลงรุ่นนี้ทำให้..มีความใจเย็นขึ้นเยอะครับครู นอกจากมาเยี่ยม ยังมารับคำแนะนำ จากครูแก้ว ที่ชี้แนะ แนะนำ ให้กับศิษย์แต่ละคนครับ ครูแก้ว ต้องพักผ่อนเยอะๆนะครับ.. ศิษย์กิ่งโศก
17 พฤศจิกายน 2552 21:07 น. - comment id 980736
คุณ แสงเพชร สวัสดีจ้าเจริญสุขเถอะศิษย์รักเรา ขอให้สมปรารถนา ในสิ่งที่ต้องการนะ ครูเองพึ่งจะดีขึ้นมากก็ช่วงนี้ แหละด้วยทานยาบำรุงบ้าง ออกกำลังกายบริหาร บ้าง ตอนแรกนึกว่าอัมพฤตจะเล่นงานเสียอีกแต่ อาศัยจิตใจนี่แหละและสมาธิช่วย คิดว่าทุกๆอย่าง เป็นไปตามกรรมและวาระของเวร ย่อม เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา สิ่งใดเกิดก็ให้มันเกิด จะได้ ใช้หนี้เวรเก่าๆ หากไม่ใช่สิ่งที่เราทำก็จะดีเอง ตั้งแต่นั้นมาก็ค่อยๆทุเลา เรียกได้ว่าดีขึ้นมาก ทีเดียว แสงเอ๋ยไม่มีธรรมะใดๆในโลกนี้จะ เท่ากับการสั่งสอนของพระพุทธเจ้าหรอก หาก เราสามารถคิดได้ ลด ละ เลิก วาง เสียบ้าง สภาพจิตใจเราก็จะโล่งปลอดโปร่ง เมื่อเราไม่ กลัวสร้างพลังภายในใจเราขึ้นมา ทุกอย่างก็ สามารถแก้ไขได้ ยกเว้นแต่เวรกรรมเก่าเรา เท่านั้นที่เราไม่รู้ว่าเราได้ทำอะไรไปบ้าง แต่ ในชาตินี้ครูเชื่อมั่นตัวเองว่าไม่เคยสร้างเวร กรรมไว้ คงจะมีก็เพียงแต่สมัยเด็กๆเท่านั้น พอรู้ความคิดได้ก็เลิกเสีย คิดว่าชาตินี้คงจะไม่ มีกรรมที่สร้างไว้มากนัก แต่กรรมในชาติก่อน นั้นครูเองไม่รู้ ด้วยยังไม่ถึงขั้นระลึกชาติได้ ครูคิดว่าสิ่งใดดีควรทำ สิ่งใดไม่ดีละวางเสีย นี่แหละทำให้ชีวิตรอดปลอดภัยมาตลอด จนบัดนี้ ในชีวิตผ่านมาไม่เคยสักครั้งเดียว จะนอนที่ โรงพยาบาล การป่วยก็เพียงกรรมเล็กๆน้อยๆ เท่านั้นเอง ไม่ทำให้ใครเสียใจ ยกเว้นว่าเขา จะทำให้ครูเสียใจ ครูก็ละเสียเลิกกันเท่านั้น เอง การเสียบางอย่างครูถือว่าได้ใช้กรรมนั้นๆ จ๊ะ ครูรักศิษย์เสมอ สิ่งใดครูรู้ไม่เคยเลยคิด จะปิดบัง เพียงแต่ว่าครูจะเลือกคนว่าใครที่จะ รับได้แค่ไหน จึงได้ตั้งกฏไว้สามข้อ คือเก่งไม่ ควรเก่งเกินสามอย่าง ไม่ใช่เพื่อครูแต่เพื่อศิษย์ เราเท่านั้นเองเขาจะเกิดความสับสน การที่ครู บอกว่าเมื่อเขียนกลอนแล้วให้ลืมให้หมดหมาย ถึงการทำจิตใจเราให้ว่างๆไว้ จะได้คิดในสิ่ง อิ่นๆอีกที่เราจะต้องนำมาคิดก็เท่านั้นเอง ด้วย ในโลกนี้ย่อมมีหลายๆอย่างที่จะเข้ามาสู่เราเสมอ หากเราไม่ทำให้จิตใจเราปลอดโปร่งก็เหมือน กับถังขยะที่เก็บหมักหมมไว้นั่นเอง รักศิษย์เรา เสมอ ขอบใจศิษย์เราที่ห่วงใยครู รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
17 พฤศจิกายน 2552 21:37 น. - comment id 988556
18 พฤศจิกายน 2552 09:14 น. - comment id 1044017
มาดูผลงาน ระดับเซียน ครับ คงไม่ว่ากันนะครับ ทีศิษย์นอกคอก เช่นผม มาชื่นชมผลงาน ที่หวานละมุนไม่คลาย แต่ที่สำคัญ ขอให้คุณลุง แข็งแรงตลอดไปนะครับ ผลงานที่เขียนออกมา หลายคำ ผมก็พยายามแอบจดแอบจำ เพื่อว่า วันข้างหน้า จะพอเขียนได้คล่องๆ อย่างคุณลุง บ้างน่ะครับ
18 พฤศจิกายน 2552 11:33 น. - comment id 1044087
18 พฤศจิกายน 2552 12:26 น. - comment id 1044105
๐ ขมิ้นหลง อยู่ดงแดนไหน ว่ายฟ้าไกล ไปไหนหนอนวล ๐ บินหลาดง เกาะกรงรอหวน ขมิ้นนวล เฝ้าครวญคร่ำจินต์ ๐ ขมิ้นหลงดงไหนไม่คืนกลับ ปล่อยพี่จับจุกเจ่าเฝ้าถวิล รอเจ้าหวนทวนมาอยู่อาจินต์ นะขมิ้นน้องน้อยพี่คอยนาง...ฯ มาเยี่ยมท่านพี่ พร้อมอ่านกลอนงามๆเพราะพริ้ง ท่านพี่รักษาสุขภาพ มากๆนะครับ รักและเคารพเสมอ ครับ
18 พฤศจิกายน 2552 13:55 น. - comment id 1044140
16 พฤศจิกายน 2552 17:06 น. - comment id 1065374
บินกลับบ้านก่อนค่ะคุณลุง ค่ำแล้วค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 17:19 น. - comment id 1065386
หน้าส่วนตัว
ตะวันรอนอ่อนล้า
บินหลากลับรัง
มิเคยหยุดยั้ง
เจ้านกขมิ้นเอย
16 พฤศจิกายน 2552 18:07 น. - comment id 1065395
16 พฤศจิกายน 2552 18:23 น. - comment id 1065412
ขอให้คุณพระคุ้มครอง สุขภาพแข็งแรงนะคะ แก้วประเสริฐ ร่างกายไม่แข็ง แต่ถ้าใจเราเข้มแข็งก็สู้ได้ทุกโรคค่ะ....สู้ๆอย่าเพิ่งท้อแท้เหนื่อยหน่ายกับร่างกายหรือโรคภัยที่ต้องเจอนะคะ เพราะน้าฝนก็ไม่สบายอยู่ต่างแดนค่ะ แต่กำลังใจดีมากๆเลย.....ตอนนี้หายแล้วค่ะ คุณหมอบอกว่า กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ สู้ๆนะคะ
16 พฤศจิกายน 2552 18:25 น. - comment id 1065413
^ ^ ^ ร่างกายไม่แข็งแรง (พิมพ์ตกหล่นค่ะ...แหะ...)
16 พฤศจิกายน 2552 19:11 น. - comment id 1065449
16 พฤศจิกายน 2552 19:14 น. - comment id 1065453
16 พฤศจิกายน 2552 19:23 น. - comment id 1065459
16 พฤศจิกายน 2552 19:30 น. - comment id 1065464
16 พฤศจิกายน 2552 19:33 น. - comment id 1065469
16 พฤศจิกายน 2552 20:27 น. - comment id 1065499
บินมาดู คร้าบ...
16 พฤศจิกายน 2552 21:09 น. - comment id 1065521
บินหลาบินมาเรื่อยมาเล่นลม ชื่นชมธรรมชาติงามสะอาดกว่า ต้นยางยืนทะนงอวดทรวงทรงข่มตา สุริยาสาดแสงมางามเพลาเช้า สายลมแผ่วเบายามเช้าสุขใจ เกาะยางสูงใหญ่พรานใจร้ายยิงเจ้า โอ้พรานไพรเหตุไฉนใจร้ายเรา ไม่น่ายิงเขาบินหลามาสิ้นใจ บินหลา บินหลาเคยบินมาเล่นลม บัดนี้ไม่ชื่นชมบินหลามาสิ้นไร้ บินหลา บินหลาบินมาจากไกล บัดนี้ไม่ชื่นชมบินหลามาจากไป บินหลาบินหลาพาเพลินจนเกินห้าม ยามปีกหักปักดิ้นสิ้นตักษัย สังขารไม่ยั่งยืนถืออะไร มีแต่ทุกข์เรื่อยไปไฉนเชียว บทเพลงธรรมะจากพระสอนไว้มาฝาก ครับ
16 พฤศจิกายน 2552 21:23 น. - comment id 1065527
พอลมโชยโบยบินผกผินกลับ โก่งคอขับขานก้องร้องถวิล เสียงไพเราะเกาะกุมรุมทั้งจินต์ แล้วกลับถิ่นเข้ารังยังที่นอน มาแบบแปลกๆนะคะครู กลอนหนูนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณครู
16 พฤศจิกายน 2552 21:33 น. - comment id 1065531
16 พฤศจิกายน 2552 21:50 น. - comment id 1065553
16 พฤศจิกายน 2552 21:56 น. - comment id 1065562
16 พฤศจิกายน 2552 22:16 น. - comment id 1065583
16 พฤศจิกายน 2552 22:21 น. - comment id 1065589
17 พฤศจิกายน 2552 02:01 น. - comment id 1065634
บทกลอนงดงามจังค่ะ แบบนี้แสดงว่า คุณครูแก้วฯ แข็งแรงแล้ว ธรรมชาติช่วยรักษาจิตใจได้นะคะ จิตใจสดใส สุขภาพก็จะดีขึ้นค่ะ
17 พฤศจิกายน 2552 03:09 น. - comment id 1065645
with regard ..
17 พฤศจิกายน 2552 06:46 น. - comment id 1065657
17 พฤศจิกายน 2552 08:49 น. - comment id 1065697
คอนว่างเปล่าแสนเหงาเฝ้ารอคอย ขมิ้นน้อยบินหลากลับมายัง คอนห่วงหาอาทร เจ้าย้อนคืนกลับรัง คอนว่างเปล่ารอเจ้านั่ง กู่ก้องพงไพร รักษาสุขภาพนะค่ะ
17 พฤศจิกายน 2552 08:50 น. - comment id 1065698
คุณลุงแก้วสบายดีนะคะ คิดถึงเพลงนกขมิ้นน่ะค่ะ ....เจ้านกขมิ้นเจ้าบินอยู่แห่งใด จะไปใกล้หรือไกล หนใดช่วยบอกที..... ประมาณนี้น่ะค่ะ อิอิอิ
17 พฤศจิกายน 2552 13:03 น. - comment id 1065815
17 พฤศจิกายน 2552 13:11 น. - comment id 1065823
17 พฤศจิกายน 2552 13:21 น. - comment id 1065829
17 พฤศจิกายน 2552 13:24 น. - comment id 1065832
ดั่งวิหคผกผินบินลอยล่อง กางปีกป้องมองไปช่างไกลแสน สุดขอบฟ้ากว้างใหญ่ไร้พรมแดน สิ้นอ้อมแขนคอยโอบให้ซบทรวง ดีใจมากๆค่ะทีสุขภาพครูแข็งแรงขึ้น... ครูพักผ่อนมากๆนะคะ.
17 พฤศจิกายน 2552 13:26 น. - comment id 1065836
17 พฤศจิกายน 2552 13:34 น. - comment id 1065840
17 พฤศจิกายน 2552 13:59 น. - comment id 1065856
17 พฤศจิกายน 2552 15:05 น. - comment id 1065892
เจ้าเขจรร่อนจากฟากโขดเขา มาหลบเงาเฝ้างอยไม่ถอยห่าง โอ้กิ่งก้านยานเกาะหากเปราะบาง ปีกคงกางคว้างกรรมกระทำการ สวัสดีครับอาจารย์แก้ว ลูกศิษย์คนนี้ห่างครูมานานฝีมือกลอนไม่ไปไหน ครับแต่ไม่ได้โทษครูนะ ผมไม่มาเรียนกับครูเอง คิดถึงครูเสมอครับ ดาวระดา
17 พฤศจิกายน 2552 15:57 น. - comment id 1065920
17 พฤศจิกายน 2552 19:01 น. - comment id 1065969
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
