โคลอน

26 มกราคม 2553 19:26 น. - comment id 1091513

ฟังเพลงแล้วได้งานงามๆแบบนี้เลยนะคะ 

แต่บรรยากาศเศร้านะคะ 

วันนี้ฝนมาเป็นที่ หนึ่งเลย อิอิ 

แก้วประเสริฐ

26 มกราคม 2553 19:41 น. - comment id 1091520

คุณ โคลอน

     ผมพยายามแต่งให้เป็นเพลงแนวเศร้าๆ
ครับหากร้องได้ก็ทดลองดูนะ ผมเองร้องไปแต่งไป
แม้ว่าบางประโยคจะทะแม่งๆบ้าง ด้วยผมนั้นถือ
เรื่องฉันทลักษณ์หากแต่งแบบตลาดนะไปได้ฉิว
ครับ คุณฝนเก่งนะมาที่หนึ่งแบบทิ้งพวกมิเห็นฝุ่น
เลยล่ะครับ ทำนองคล้ายๆธรณีกรรแสงครับ
รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

อนงค์นาง

26 มกราคม 2553 19:53 น. - comment id 1091530

ขอมาที่สองต่อจากน้องฝนค่ะครู ไพเราะ งดงาม เศร้าค่ะ

ใจปลายทาง

26 มกราคม 2553 20:04 น. - comment id 1091536

แวะมาเยี่ยม เป็นคนที่สามค่ะลุง

แก้วประเสริฐ

26 มกราคม 2553 20:06 น. - comment id 1091539

คุณ อนงค์นาง

     ที่จริงผมจะเว้นว่างจากงานเขียนนี้แล้วไป
โผล่งานเขียนทางโน้นครับ แต่มาฟังเพลงที่มีจังหวะ
คล้ายกับ ธรณีกรรแสง  เกิดอารมณ์หากคุณร้อง
ทำนองนี้แต่ไม่ต้องทุกๆวรรคนะครับ เพียงจัดให้
เข้ากับทำนองแบบตลาด ด้วยผมแต่งอาศัยทำนอง
เพลงนี้แหละครับ รักเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 มกราคม 2553 20:08 น. - comment id 1091542

คุณ ใจปลายทาง

     อย่างที่ผมเกริ่นไว้ข้างบนแหละครับเกิด
อารมณ์เพลงก็เลยแต่งขึ้นมาครับ รักเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

ลุงแทน..

26 มกราคม 2553 20:42 น. - comment id 1091560

 สวัสดี อาจารย์สบายดีนะ คิดถึงเสมอ

อินสวน

26 มกราคม 2553 21:22 น. - comment id 1091592

สวัสดีครับ
ผลงานเศร้าจังครับ

เทียนหยด

26 มกราคม 2553 23:44 น. - comment id 1091682

กลอนดูทั้งเศร้าและเหงาจังค่ะครู

ฉางน้อย

27 มกราคม 2553 01:41 น. - comment id 1091700

10.......ฮี่..ฮี่...    

 แย่งที่ 10 ของสหายฝน

.....ลุงๆ ลุงแก้วๆ ไปอ่านเรื่องสั้นของหนูเร้ววว

น่ากลั๊ว น่ากลัวคะ ......เม้นต์ด้วยๆนะคะ อิอิ   

ปรางทิพย์

27 มกราคม 2553 01:50 น. - comment id 1091701

บทเพลงเก่า ๆ ยามเหงา ๆ ฟังแล้ว
แสนซึ้งใจนะคะ  สุขภาพเป็นอย่างไร
บ้างแล้วคะ

เพียงพลิ้ว

27 มกราคม 2553 09:46 น. - comment id 1091867

แก้วประภัสสร

27 มกราคม 2553 10:53 น. - comment id 1091906

ลาแล้วแก้วตาพี่    สุดจะหนีใจตนเอง
กลางคืนยิ่งวังเวง  เสียงหง่างเหง่งเกรงจะกลัว 

ครูขยันแต่งจังเลยค่ะ 
รักษาสุขภาพนะคะ

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 11:44 น. - comment id 1091955

คุณ อินสวน

     ที่จริงผมจะวางมือทางด้านนี้ก่อนครับ ปล่อย
ให้ศิษย์เขาได้เล่นกันไป ผมก็หากว่างมีอารมณ์ก็
จะไปเล่นด้านงานเขียนเรื่องสั้น ผมว่าจะเขียนสั้น
นี่ขนาดเขียนสั้นแล้วนะครับ ต้องหักใจไว้มิฉะนั้น
ยาวๆกว่านี้อีกครับ เรื่องที่ยาวที่สุดจนจบแบบหักใจ
และตัดบทสนทนาออกแยะ ตลอดจนควรมีการ
สนทนาและงานของพวกขุนศึกบ้างผมก็ตัดออก
ยังยาวเกรงใจเจ้าของเวปฯเขา คือเรื่อง
ทัศยุราชันย์ ครับ หากว่างๆเข้าไปอ่านดูนะครับ
 รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 11:40 น. - comment id 1091960

คุณ ลุงแทน

     นมัสการครับ ผมก็คิดถึงรำลึกตลอดและครับ
งานคงจะว่างๆแล้วนะซิครับ รักเสมอ

      แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 11:46 น. - comment id 1091971

คุณ ฉางน้อย

       เจ้าฉางนุ้ยเอ๋ยไปอ่านแล้วจ้า และกลัว
หลานมากก็เลยคอมเม้นท์ไว้ให้แล้วนะ อิอิ เขียน
งานมาล้วนดีๆทั้งนั้นเลยล่ะ รักหลานเราเสมอ

      แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 11:49 น. - comment id 1091972

คุณ เทียนหยด

     อ๋อยเอ๋ยครูฟังเพลงไปก็อดสะท้อนอารมณ์
ไม่ได้จึงได้เขียน ด้วยตั้งใจว่าจะวางมือทางด้านนี้
สักหน่อย ให้พวกเธอได้เล่นกันตามสบาย ส่วนครู
หากว่างก็จะไปเล่นทางด้านโน้นจ๊ะ ด้วยทิ้งมานาน
แล้ว นอกจากโพสส์งานคนอื่นทางเมล์ให้อ่าน
รักศิษย์เราเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 11:55 น. - comment id 1091981

คุณ ปรางทิพย์

    อันที่จริงผมชอบมากเพลงสมัยก่อนโน้นเก่าๆ
ฟังได้อรรถรสเนื้อถ้อยความซาบซึ้งอารมณ์คนฟัง
มากกว่าสมัยนี้มากครับ เปิดเพลงดุจดั่งไร้แผ่นดิน
ของชรินทร์ นันทนาคร ขับร้อง ในทำนองเพลง
ธรณีกรรแสง ก็เลยมาแต่งบ้างแต่ไม่เอาไหนเลย
หากแต่งจริงๆควรจะใช้กลอนตลาดจะดีกว่าครับแต่
นี่ผมใช้กาพย์ยานี11 หากร้องก็ได้ครับแต่ว่า
ต้องคาบเกี่ยวกันตามจังหวะเพลงครับ ครูเอง
ก็เล่นไปเรื่อยๆแหละจ้า สายตาชักแย่จึงเขียนๆ
ไว้ก่อนจะเขียนไม่ได้จ้า รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 11:57 น. - comment id 1091984

คุณ เพียงพลิ้ว

     ขอบใจมากจ้าหวังว่าหลานเราคงสบายดีนะ
ลุงเองนับวันจะแย่ทั้งสายตาและสุขภาพจ๊ะ รัก
หลานเราเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 12:00 น. - comment id 1091989

คุณ แก้วประภัสสร

     ยายแบมเอ๋ยครูเองไม่ขยันก็ไม่ได้เพราะ
ไม่รู้ว่าจะเขียนไปได้นานเท่าไหร่ อีกอย่างหนึ่ง
ตั้งใจไว้ว่าจะให้พวกเธอเล่นกันไป นานๆจะมา
สักครั้งค่อยๆวางมือไปจ้า และหากอารมณ์เบาบาง
ก็จะไปเล่นทางโน้นเพื่อขัดเกลาสมองบ้างทิ้งมานาน
นับแรมปีได้แล้วกระมังหรือกว่าๆเสียด้วยจ๊ะ ครู
รักศิษย์เสมอๆ

       แก้วประเสริฐ.

กิ่งโศก

27 มกราคม 2553 15:04 น. - comment id 1092130

แวะมาเยี่ยมพร้อมอ่าน งานครูแก้วครับ

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 15:44 น. - comment id 1092175

คุณ กิ่งโศก

     กิ่งเอ๋ยการเล่นกลอนหรืออะไรก็ตามเราต้อง
ใช้ความละเอียดและรู้จักดัดแปลงบางส่วน ที่ศิษย์
เราเล่นนั่นแหละ จะทำให้งานก้าวหน้าไปมากๆ
แต่ก็ควรคำนึงถึงทำนองไว้ด้วย บางครั้งเล่นไป
เพลินๆทำนองขาดจังหวะไปก็ย่อมเสียทั้งกระดาน
ทุกอักษรเราต้องเชื่อมั่นและแปลความหมายได้
ด้วยนะ ไม่ใช่ว่าดัดแปลงแต่ไม่ได้ความหมายก็
ไม่ถูกต้องนัก อักษรทำนองมีให้เราเลือกเล่น
ได้เยอะแยะไป พยายามค้นคว้าก็จะเห็นเอง
หากหาไม่ได้ก็ให้ทำนองใกล้เคียงรวมทั้ง
อักษรต้องสัมผัสกันด้วย รักศิษย์เราเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

27 มกราคม 2553 15:50 น. - comment id 1092186

เป็นบทที่เหงา เศร้า จับใจเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ 

แก้วประเสริฐ

27 มกราคม 2553 19:08 น. - comment id 1092260

คุณ เฌอมาลย์

     ขอบคุณในกำลังใจครับ แต่ผมไม่มีอะไร
หรอกครับ เพียงแต่ฟังเพลงเศร้า ก็เลยแต่งเรื่อง
เศร้าๆไว้ครับ ส่วนตัวแล้วไม่เศร้าหรอกครับจะ
เศร้าก็คือสุขภาพผมเท่านั้นครับ ขอบคุณรักเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

ป๋อง สหายปุถุชน

27 มกราคม 2553 22:17 น. - comment id 1092338

มาชมผลงานครับครูช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง
เข้ามาพูดคุยสบายดีนะครับครู

ปักษาสวรรค์

27 มกราคม 2553 22:28 น. - comment id 1092342

กราบสวัสดีงามๆค่ะครูแก้ว ปักษาร้องเพลงไม่เป็นแต่ก็รับรู้ได้ถึงความเป็นครูที่ละเมียดลมัย  ขอโทษครูด้วยนะคะปักษาห่างหายการฝึกปรือไปนาน กลับมาอ่านผลงานของครูและพี่ๆน้องๆแล้วอายจังค่ะ..ใจยังสู้อยู่นะคะคุณครู.
รักและนับถือครูเสมอค่ะ.

แมงกุ๊ดจี่

27 มกราคม 2553 22:30 น. - comment id 1092344

แวะมาเยี่ยมค่ะ

รักษาสุขภาพนะค่ะ

แก้วประเสริฐ

28 มกราคม 2553 12:07 น. - comment id 1092566

คุณ แมงกุ๊ดจี่

      ขอบคุณมะกรูดคนสวยนักที่ให้ความเอ็นดู
ห่วงใยผมเสมอมาและคบหากันมานานสมแล้วกับ
ความเข้าใจกันและกันที่ผมมอบให้คุณ และใน
เวลาเดียวกันก็ขอให้ความสำเร็จที่ต้องการของคุณ
ก็จงเป็นปัจจัยให้คุณพบแต่สิ่งรุ่งโรจน์ต่อไปครับ
รักเสมอมา

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

28 มกราคม 2553 11:52 น. - comment id 1092575

คุณ ป๋อง สหายปุถุชน

      ป๋องเอ๋ย ทุกๆอย่างเป็นอนิจจังยิ่งอายุมากๆ
ความรู้สึกนึกคิดทางนี้ย่อมมีมาก มีมากอย่างไรล่ะ
มีมากเพราะกายเรามันจะแจ้งอาการให้เรารู้เช่น
ความอ่อนล้า ความปวดเมื่อร่างกายเป็นต้นนี่แหละ
คือปัจจัยหนึ่งที่แสดงอาการออกมา ฉนั้นคนมีอายุ
จะว่าสบายไม่ได้หรอก เพียงเรารักษาสุขภาพทาง
จิตวิญญาณเราให้ปิติไว้ก็ถือได้ว่าเป็นสุขทางโลก
อย่างหนึ่ง เธอเองก็ต้องประสบเช่นเดียวกับครู
หรอกจ้า ฉนั้นสิ่งใดค้นหาในสิ่งที่ต้องการแต่
ไม่เดือดร้อนคนอื่น ก็จงรีบไขว่คว้าหาเสียก่อน
ที่เราจะไม่สามารถทำได้จ้า รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

28 มกราคม 2553 12:04 น. - comment id 1092586

คุณ ปักษาสวรรค์

     ผมขอน้อมเอาพานทองมารองรับไว้ครับ
ทุกๆคนเรานั้น หากการต่อสู้แล้วชีวิตนี้ก็หาความ
สมบูรณ์ไม่ได้หรอก จงตั้งมั่นต่อสู้ไว้ในสิ่งที่ถูกต้อง
ควรตามแต่อัตภาพของเราอย่าไปไขว่าคว้าในสิ่ง
ที่เกินมือเอื้อมเด็ดขาด หากเป็นเช่นนั้นก็จะทำให้
จิตใจเราว้าวุ่น แม้แต่งานที่เราทำก็จะพลอยวุ่นๆ
ไปด้วยครับ การเป็นคนละเอียดอ่อนนั้นธรรมชาติ
ได้มอบไว้ให้ทุกๆคนอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าคนๆนั้น
จะรู้จักหรือไม่ ไม่เป็นไรหรอกผมเคยบอกเสมอๆ
ว่างานด้านวรรณศิลป์นี้ให้ถือเป็นงานอดิเรก
ของเรา เพราะงานด้านนี้มันจะเกิดเฉพาะด้าน
จิตใจของเราเท่านั้น หากจะใช้เป็นด้านอาชีพ
มันก็ต้องกว้างไกลกว่านี้เกินสติปัญญาเราจะทำ
และที่ทำได้ เป็นแค่หนึ่งในร้อยเท่านั้นที่จะ
ประสพผลสำเร็จ นับได้ว่าเป็นอาชีพที่ยากมาก
และจะต้องมีพรสวรรค์ที่เขาพูดกันขอนำมากล่าว
ไว้ คำว่าพรสวรรค์ หมายถึงสติปัญญารอบรู้ได้
โดยการฝึกปรือหรือไม่ก็ตามย่อมจะเกิดความ
ละเอียดเป็นคนช่างสังเกตุเก็บเล็กผสมน้อยมา
ดัดแปลงฝึกฝนแก่เราจนเกิดเป็นที่ยอมรับของ
คนนั่นแหละผมเรียกว่าพรสวรรค์ หาใช่ได้มา
แต่ชาติปางก่อนก็หาไม่ สติปัญญาอยู่ที่การค้น
หาไขว่รู้และนำมาปฏิบัติดัดแปลงบางส่วนให้
สอดคล้องกับธรรมชาติปัจจุบันจนเป็นที่ยอมรับ
ของหมู่ชนนั่นเอง ไม่ว่างานจะเป็นงานด้านอาชีพ
ก็ตาม หากนำมาประสานกันก็ย่อมเกิดทางสว่างแก่หนทางเราเดินจ้า หากขัดข้องอย่างไร
ผมพอจะช่วยเหลือได้ก็ยินดีเสมอ ไม่ต้องกับวล
ตัดไปได้แล้ว การเขียนงานด้านนี้ก็เหมือนกัน
เราต้องทำจิตใจให้ว่างๆไว้ตัดความกังวลด้าน
อื่นออก ค่อยๆเป็นค่อยๆไปงานนั้นก็จะบรรลุผล
ไม่มากก็น้อย นานๆเข้าก็เกิดความเชี่ยวชาญ
รู้จักดัดแปลงค้นหาเองแหละ แต่สำคัญที่สุดคือ
ต้องมีความอดทนต่อสิ่งต้านทานทั้งภายนอก
และภายใน ให้มีความอดกลั้นต่สิ่งทั้งปวงอย่า
ได้ใจร้อน และเราต้องคิดไว้เสมอๆว่าเราเอง
เป็นคนโง่ๆไว้เสมอ เพื่อป้องกันตัวเองในการ
ที่จะหลงลืมตัวเรา ให้ถ่อมตัวเราไว้เสมอๆ ก็
จะเจริญรุ่งเรืองเองแหละ ขอโทษนะที่กล่าว
เพ้อเจ้อมากไปจ้า รักเสมอ

       แก้วประเสริฐ.