สุดรำพึง

แก้วประเสริฐ

            สุดรำพึง
  ๐งามลออหยาดเยิ้ม   อุษณีษ์
สวยปลั่งเปรียบอัญมณี  เฉิดฟ้า
พรายพริ้งพร่างรัศมี     ระยับ วับเอย
วงพักตร์อร่ามเจิดจ้า    เมื่อยิ้มเย้ยสวรรค์ฯ
  ๐ผิวผ่องพรรณสุดล้ำ  รำพึง นางเฮย
ร่างร่ายรำซ่านตลึง      ป่วนห้วง
เย้ายวนกลิ่นหอมตรึง    สรรสู่ ฤดีนา
ใจดั่งกระชากล้วง        มอบให้แด่นางฯ
  ๐พึงเสนาะไพเราะพริ้ง  ดนตรี
ทรวงซ่านหวานฤดี          ซาบซึ้ง
แวววับจับเทวี                รำร่าย  งามเอย
แสนซ่านจากก้นบึ้ง          สู่เจ้าหวังสนองฯ
  ๐ดวงเนตรช่างหยาดเยิ้ม  หทัย  จริงแฮ
เริงร่ายภูษาไสว                ร่างพลิ้ว
อ่อนช้อยผ่านวิไล               ช่วงท่า  งามแม่
แสงแห่งสีเป็นริ้ว                ส่งให้กายอนงค์ฯ
  ๐ฉิ่งสลับระนาดซึ้ง    กังวาน
ขลุ่ยปี่ขยับรับผสาน      เสนาะพริ้ง
กลองฆ้องส่งชำนาญ    สรรก่อ  เพลงนอ
ไพเราะจนใจกลิ้ง        หล่นให้เสน่ห์นางฯ
  ๐ยิ่งมองยิ่งซาบซึ้ง     ร่ายนาง  แม่เอย
พลิ้วผ่านเพลงเอววาง   อ่อนช้อย
หมุนตัวกลับตรงกลาง   สานต่อ เสนาะแฮ
รับขับขานดอกสร้อย     ส่งพลิ้วพลิกสวรรค์ฯ
  ๐ประดุจอัปสรพลิ้ว     ล่องลอย 
รำร่ายภิรมย์ชม           สุดซึ้ง
หอมหวนกลิ่นดอมดม    สานก่อ ผสานแฮ
หากเอ่ยกลัวโกรธขึ้ง     ต่อน้องไป่สนองฯ
  ๐เพลงรำต่างเลิกแล้ว   ซ่อนงำ  งามแม่
เสียงเสนาะซึ้งยามรำ      ซ่อนไว้
มิอาจกล่าวเพียงจำ         แนบสู่  นางเฮย
หมดจดจนคลั่งไคล้         ใส่ห้วงดวงถวิลฯ
  ๐ยามนางมาเลิกร้าง     ม่านจร ลับแฮ
อกพี่ยากถอดถอน           เสน่ห์แล้ว
เหม่อมองสิ่งลิดรอน        หวังก่อ เกิดนา
ล้วนผ่านเริงรำแพร้ว        สุดสิ้นงามผองฯ
  ๐นึกถึงนางหนึ่งไว้        ในใจ
ราชิกาวิไล                    ม่านฟ้า
สุดแสนจะไฉไล              ยามก่อ การณ์แฮ
ล้ำเลิศในแผ่นหล้า           ยากแล้วเปรียบสนอง:-
            * แก้วประเสริฐ. *