โคลอน

9 กันยายน 2553 17:01 น. - comment id 1155183

นึกถึงวลีที่ว่า "คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ"เลยค่ะ

แต่ถ้าเป็นหนังกลางแปลงคงจะดีนะคะเนาะ... อิอิอิ

พจนา ForLife

9 กันยายน 2553 19:24 น. - comment id 1155211

เข้ามาอ่านบทกลอนไพเราะ ความหมายดีครับ  

หมึกใหม่

9 กันยายน 2553 20:07 น. - comment id 1155227

แน่นอนเลยครับ อารมณ์พื้นฐานของคนเรา รักกับชัง ผมอยากให้มีคนชังผมบ้าง เพื่อให้คนที่ชังผม หันไปรักคนอื่นบ้าง ไม่อยากให้มารักในสิ่งที่ไร้ประโยชน์ จริงแล้วความชังก็มีประโยชน์ถ้าใช้ให้ถูกวิธีและควบคุมให้อยู่ในปริมาณที่พอเหมาะ และรักก็มีโทษ ถ้ารักอย่างไม่ลืมหูลืมตา ขอบคุณ ครูแก้วประเสริฐ ที่แต่งกลอนดีๆมาให้อ่านครับ

อัลมิตรา

9 กันยายน 2553 20:17 น. - comment id 1155233

คุณแก้วประเสริฐ .. ตอนนี้มีผู้แจ้งความจำนงจะไปสร้างฝายชะลอน้ำ ประมาณ 220 คน
ซึ่งเป็นจำนวนที่ต้องได้รับการคอนเฟิร์มอย่างเร่งรีบรวดเร็ว
เนื่องจากว่า ยังมีอีกหลายคนที่ประสงค์จะไปสร้างฝาย แต่อัลมิตราเบรคไว้ก่อน

เหตุก็เพราะ เสื้อ+หมวก  ที่จัดเตรียมไว้ในตอนแรก ประมาณ 120 ชุด
และก็เพิ่มจำนวนเป็น 200 ชุด โดยเป็นลิมิตสูงสุดแล้ว มันไม่เพียงพอต่อผู้ที่จะไป

ทีนี้ เพื่อนบางคนบอกว่า จะไป โดยไม่เน้นความสำคัญกับเสื้อ+หมวก
แต่ .. อัลมิตราเองกลับคิดว่า คนที่จะไปสร้างฝายชะลอน้ำ ที่คอนเฟิร์ม ควรได้สิทธิ์ก่อน
ดังนั้น อัลมิตราจึงมาสอบถามคุณแก้วประเสริฐอีกที เพื่อยืนยัน ค่ะ

แก้วประเสริฐ

9 กันยายน 2553 20:42 น. - comment id 1155236

คุณ โคลอน

        หลานฝนเอ๋ย สรุปแห่งกิเลสที่ครอง
จิตใจมนุษย์นั้น มีเหตุมีผลอันล้วนก่อเหตุ
ให้วุ่นวายนักคือ รักกับชัง ซึ่งทั้งสองอย่าง
รวมสรุปในธรรมไว้ทั้งสิ้น ผมถึงนำมาสรุป
ไว้ เมื่อคิดจะเขียนกลอนธรรมก็นำสองสิ่ง
นี้มาเขียน เช่น ผมรัุกคนที่เขารักแต่ก็ต้อง
ระวังคนที่เปลี่ยนจากรักด้วยเช่นกันว่าอาจ
จะเปลี่ยนเป็นชังไปเสีย นี่แหละคือกิเลส
ของตัณหาคือความอยากนั่นเอง ที่ผม
กลัวมากกว่านี้คือ กลัวจะถูกรักไข่ไปเสีย
ยิ่งหวงเสียด้วยความหลง ฮ่าๆๆๆๆ 
    รักหลานเราเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 กันยายน 2553 20:46 น. - comment id 1155238

คุณ พจนาฯ

     ก็ดั่งที่แจ้งไว้กระทู้บนนั่นแหละครับผม
เล่นกลอนมักจะสอดแทรกไว้เสมอๆหรือก็
ยกมาทั้งหมดเลยครับ การเขียนกลอนที่จะ
ไพเราะได้นั้นเป็นอรรถรสเฉพาะตัวยากแก่
การบอกกล่าวได้ เพียงแค่แนะนำเล็กๆน้อยๆ
เท่านั้นเอง คนแนะนำคือคนบอกนำทาง
คนสร้างคือคนเขียนนั่นเอง ฉนั้นจะดีหรือ
ไม่ดีให้ผู้อ่านเขาตัดสินใจเอาเอง ดังเช่น
 ถูกใจเขา แต่ไม่ถูกใจเรา ถูกใจเราแต่ไม่
ถูกใจเขาเป็นต้นครับ ขอบคุณ รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 กันยายน 2553 20:49 น. - comment id 1155239

คุณ หมึกใหม่

        ใช่แล้่วครับ อารมณ์นี้เกิดขึ้นตั้งแต่ยัง
รู้ความนอนแบเบาะเชียวนะ อารมณ์สอง
อารมณ์นี้จะเกิดขึ้นก่อน แต่เป็นระยะอัน
สั้นๆเท่านั้น เมื่อรู้ความมากก็จะเพิ่มปริมาณ
ขึ้นตามสภาพไป ฉนั้นมีเพียงธรรมของพระ-
พุทธเจ้าเท่านั้นในโลกนี้ที่ชี้ทางไว้ให้เราทราบ
ไม่ใช่หลงงมงายต่อพระเจ้าอันหาตัวตนมิได้
ครับ  ขอบคุณที่เข้ามาช่วยอ่านครับ
รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 กันยายน 2553 21:06 น. - comment id 1155240

คุณ อัลมิตรา

      สวัสดีครับยอดหญิงอัจฉริยะได้แวะมา
เยี่ยมเยียนแจ้งข่าว ผมเข้าไทยกลอนก็ติด
ตามเรื่องนี้ตลอด ผมกำลังดูหนังจีนชุดอยู่
คือเรื่อง "เล็กเซี่ยวหงส์" นึกสังหรณ์ใจชอบ
กลเลยแว๊ปเข้ามาอ่าน ปกติผมจะดูจนจบทุก
ครั้งไป 
     และต้องยินดีกับผลงานที่ยอดเยี่ยม
ในการสร้างผลบุญครั้งนี้ พระอินทร์ท่าน
ได้ครองดาวดึงส์สวรรค์ ก็ด้วยผลแห่ง
การสร้างศาลาให้คนพักผ่อนด้วยผลานิสงฆ์
นี้จึงได้จุติบังเกิดเป็นองค์อมรินทราธิราช
    คุณเองก็เหมือนกันผมก็ไปร่วมงาน
แทบจะทุกๆครั้งถ้าบอก ในเมื่อมีคนไป
ร่วมงานแยะ อนึ่งผมเองก็จะเข้า 70 ปีแล้ว
หากไปย่อมจะเกะกะมิอาจจะช่วยงานนี้
ได้สะดวกนักด้วย สุขภาพไม่ดี พยายามจะ
หมั่นตรวจตราออกกำลังกายเสมอ แต่
นี้ระยะนี้ฝนชุกนักเลยสุขภาพย่ำแย่ ยัง
กังวลเรื่องเมื่อผมรับปากใครแล้วไม่ค่อย
จะพลาดนักด้วยเหตุจำเป็นจริงๆ ฉนั้นไม่
ต้องห่วงผมหรอกครับ

      ผมขอสละสิทธิ์ไม่ไปในครั้งนี้ครับแต่
ผมจะส่งเงินไปช่วยเท่าที่สามารถจะช่วยได้

      และต้องขอบคุณยอดหญิงด้วยที่เป็นห่วงเป็นใยเสมอในการไปทุกๆครั้ง
ให้คนหนุ่มๆสาวๆได้รู้จักกันไว้ และคุณ
หมอทั้งสามรวมกับยอดหญิงนั้นเก่งใน
เรื่องนี้อยู่แล้วจะได้ไม่ต้องเป็นภาระอีก
ตลอดจะได้ถ่ายเทความรู้ให้แก่ผู้ที่ต้อง
การรู้ไว้ด้วย ช่วยดูแลศิษย์ผมด้วยซึ่ง
บางทีอาจจะทำความรำคาญก็ขออภัยมา
ณ ที่นี้ด้วยครับ ผมไม่ได้น้อยอกน้อยใจ
อะไรหรอก หน้าที่นี้เป็นหน้าที่ของคนที่
มีพลังกายและใจเป็นที่ตั้งในการช่วยสร้าง
ฝาย อันเป็นมหากุศลแก่ปวงชนทั้งหลาย
     ขอขอบคุณ มาด้วยใจจริงแล้วผม 
 
        ผมขอสละสิทธิ์ แต่จะส่งเงินไปให้
ก่อน วันเดินทางครับ  
      อนึ่งระยะนี้สุขภาพภรรยาผมย่ำแย่มาก
จะต้องคอยดูและเอาใจใส่ เดินเหินค่อน
ข้างจะลำบางต้องคอย พยุงเสมอๆเขาก็
บอกให้ผมไปพักผ่อน แต่ผมเองเป็นคน
ไม่ยอมทอดทิ้ง ทำให้จิตใจผมไม่สบายนัก
    เมื่อได้รับฟังจากยอดหญิงเช่นนี้เสมือน
ยกภูเขาออกจากอก ทำให้รู้สึกปลอดโปร่งใจ
ยิ่งนัก ขออนุโมทนาในผลบุญครั้งนี้ด้วย
นะครับ  รักยอดหญิงเสมอมา

           แก้วประเสริฐ.

อัลมิตรา

9 กันยายน 2553 21:28 น. - comment id 1155251

คุณแก้วประเสริฐ .. โอเคค่ะ อัลมิตรารับทราบถึงเหตุผล 
และต้องฝากความระลึกห่วงใยไปถึงคุณป้าด้วยค่ะ 
สำหรับการเตรียมการในตอนนี้ก็เริ่มเข้มข้นขึ้น
เมื่อเย็นนี่เอง อัลมิตราก็มีประชุมทีม โดยแบ่งงานให้ทำ

เริ่มตั้งแต่การจัดการ 
การลงทะเบียน การรับอาหารเช้า การรับเสื้อ+หมวก
การดูแลกำกับรถ การเตรียมหน่วยปฐมพยาบาล 
การเสบียง การสันทนาการ การเตรียมต้นไม้ที่จะนำไปปลูกในป่า
การจัดการเรื่องของบริจาค และอื่น ๆ อีกเยอะ หลายรายการทีเดียว
ซึ่งทั้งหมดต้องมาจากความร่วมมือกัน ประสานงานกันอย่างดี

ในแต่ละคนก็ให้ความร่วมมือกันดีมาก โดยอัลมิตราขอให้ยึดหลัก
"อย่าถือตัว" และ "อย่าถือสา"  

เมื่อหัวค่ำก็ได้รับข่าวดีจากท่านผู้ใหญ่ใจดี (แม่ของเพื่อนสนิท)
จะทำข้าวตัมมัดเพื่อเป็นเสบียงหนุน กินในป่า ระหว่างสร้างฝาย จำนวน 150 คู่
สงสัยว่า วันศุกร์ก่อนเดินทาง อัลมิตราต้องไปช่วนเจียนใบตองแหง๋ ... ฮา

แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นไปได้ หากคุณแก้วประเสริฐไม่ติดขัดอะไร
เรื่องอายุ 70 อะไรนั่น ไม่เป็นเรื่องสำคัญนะ
เพราะ คุณแก้วประเสริฐสามารถทำอะไรได้หลายอย่าง
อย่างน้อย ช่วยกำกับดูแล พวกทโมนตอนอยู่ในวัดก็ได้ 
ช่วยประเคนเพลก็ได้  กล่าวนำสวดมนตร์ก็ยังไหว 
รับรองได้ว่า ทุกคนที่ไป จะได้รับมอบหมายงานแน่นอน
ไม่มีใครได้อยู่ว่างหรอก .......... ฮา .. ฮา ...

เอาน่า ถ้าตัดสินใจไปล่ะก็ อัลมิตราจะจัดรถวีไอพีให้
แต่ถ้าตัดสินใจไม่ไป ก็ไม่เป็นไรนะ อัลมิตราจะหอบบุญมาฝากค่ะ

แก้วประเสริฐ

9 กันยายน 2553 23:00 น. - comment id 1155258

คุณ อัลมิตรา

      ขอบคุณยอดหญิงมากที่เข้าใจผมมาก
ด้วยเราคบหากันมาเป็นปีๆแล้วไม่เคยสร้าง
ความผิดหวังให้แก่ผมสักครั้งเดียว แต่คราว
นี้จนใจจริงๆ เมื่อเขียนเสร็จก็นึกว่ายอดหญิง
จะต้องเข้ามาอ่าน เพราะคุมเวปฯอยู่
    ผมเชื่อใจในน้ำมือการจัดการอย่างดีมาก
แล้วว่า แต่บอกพวกเราด้วย ตอนนี้ผมฟังข่าว
ติดตามทั้งทางเน็ทและวิทยุว่า ระยะนี้ฝนจะ
ตกมาก ให้พวกเราเวลาขับรถระวังด้วย
เพชรบุรีเป็นดินแดนแห่งขุนเขา ให้ระวัง
เรื่องน้ำป่าด้วย หากน้ำที่ทำอยู่ผิดสังเกตุ
คือจะมีอาการนิ่งๆก่อนแล้วค่อยๆไหลมา
จะมีโคลนสีแดงปนมาให้แลเห็นชัดเจน
ให้พวกเรารีบขึ้นทันทีและหาที่หลบภัย
ด้านสูงเท่าไหร่ยิ่งดี ด้วยเอาแน่ไม่ได้กับ
เภทภัยระยะนี้ ระยะเวลาก็ช่างสั้นมากและ
รวดเร็วตั้งตัวไม่ทัน หากช้าๆไป ยอด
หญิงควรเตือนพวกเรา

ด้วยนะ ตามประสาคนชอบท่องเที่ยวป่า
ย่อมต้องศึกษาด้านนี้ไว้ด้วย บอกทุกๆคน
ให้เที่ยวให้สนุก งานใหญ่เป็นธรรมดาย่อม
มีความพอใจไม่พอใจ แต่เนื่องจากยอด
หญิงได้รับประสบการณ์มามากแล้วย่อม
จะสำเร็จสมประสงค์ทุกประการ
      นี่ผมต้มข้าวต้มเรียกภรรยามาทานพึ่ง
เสร็จ ก็เข้ามาในเวปฯดู  ขอบคุณที่เข้า
ใจเป็นห่วงเป็นใยผมเสมอมามิเคยขาด
   อีกอย่างหนึ่งผมจะส่งเงินไปช่วยร่วม
แต่บอกก่อนนะว่าผมมันคนจนมีไม่มาก
นักนะ เท่าที่สามารถช่วยด้วย เหตุถึงจะมี
ลูกหลายๆคนก็เป็นวัฏฏะจักรในโลกเรา
คือ ต้องช่วยตัวเองและภรรยาเท่านั้น มี
คนอยู่ก็เหมือนไม่มี นอกจากสองตายาย
ต้องช่วยเหลือกันและกันตามประสาคน
แก่จ๊ะ นี่ผมก็บอกเรื่องนี้แก่ภรรยาผมแล้ว
ท่าทางหล่อนจะดีใจมาก ด้วยไม่มีใครคอย
ช่วยเหลือในสิ่งที่เธอต้องการได้นอกจาก
ผมเท่านั้น
      รักและคิดถึงยอดหญิงมากเสมอจ๊ะ

                  แก้วประเสริฐ.

เที่ยนหยด

10 กันยายน 2553 09:01 น. - comment id 1155279

หวัดดีค่ะครู  

อ่านกลอนครูแล้วทำให้อ้อยนึกถึงคำสั่งสอน
ประโยคหนึ่งจากหนังสือธรรมมะที่เคยได้
อ่านค่ะ พระท่านว่า:-

"จงอย่าได้พอใจกับความรักเลย เมื่อหัวใจยึดถือไว้ด้วยความรัก หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า แต่ทุกครั้งที่เราหวังความผิดหวังก็จะรอเราอยู่"
>
>
คงจะยืนยันกับประโยคที่ว่า

รักมากแค่ไหน ก็ทุกข์มากแค่นั้น..

>
>
ขอให้ครูมีความสุขทุกๆวันนะคะ  

ด้วยความเคารพรักค่ะ

อนงค์นาง

10 กันยายน 2553 09:25 น. - comment id 1155286

สวัสดีค่ะครู  

อ่านแล้วประทับใจที่ครูเป็นสามีที่ดีมาก ไม่ทอดทิ้งภรรยาในยามแก่ชรานะคะ 

ศิษย์เป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองพอประมาณค่ะครู ถ้าทัศนะไม่ตรงกัน ในช่วงอายุหนึ่งแล้ว ไม่อยากขัดใจเขา อยากให้เขาได้ทำตามใจที่ต้องการ เราก็อยากทำตามที่เราต้องการ แต่ไม่ต้องครอบครองกันและกัน ขอเป็นเพื่อนดีกว่า ไม่ต้องมาทะเลาะกัน ความรักก็มีค่ะ เป็นปกติ แต่ไม่อยากยึดติดกับใครว่าจะต้องรักไปจนตาย 

ตอนนี้ตัดสินใจแล้วค่ะว่า จะเดินไปทางไหน เลือกงาน แม่ และลูกค่ะ ผู้ชายเขาโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ แต่เด็กและแม่ผู้แก่ชรา ต้องการเรามากกว่า เมื่อหมดภาระแล้ว ใครยังรักเรา ยังรอได้ ก็จะเลือกคนนั้นค่ะครู ตอนนี้ขอคบเป็นเพื่อนดีกว่า ไม่ต้องเปลืองทั้งตัวและหัวใจ มีงานทำ มีหน้าที่ก็ทำไป อยากเข้าแต่วัด ทำบุญค่ะครู 

ขอให้ครูและภรรยา มีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขตลอดไปนะคะ 

ด้วยรักและเคารพ 

อนงค์นาง

10 กันยายน 2553 09:41 น. - comment id 1155291

ขออภัยพิมพ์ผิดค่ะ ทัศนะ แก้เป็น ทรรศนะ

ลานจันทร์ฝันกวี

10 กันยายน 2553 11:48 น. - comment id 1155323

แทนคุณแทนไท

10 กันยายน 2553 12:16 น. - comment id 1155331

ธรรมดาของชีวิต
คนรักมีน้อยนิด แต่คนชังเท่าแผ่นฟ้า


สวัสดีครับ

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 13:12 น. - comment id 1155347

คุณ เทียนหยด

       สวัสดีจ้าศิษย์รักเรา  ดีแล้วเรื่องธรรม
คือสิ่งที่งดงามดีมาก คนที่สั่งสอนเราหาก
ได้รับฟังแล้วมักจะลืม ด้วยขาดความคิดไว้
หากได้อ่านมันจะได้อย่างน้อยสองอย่างคือ
ความจำคิดอ่านและการไตร่ตรองจ๊ะ ยิ่งอ่าน
ออกเสียงด้วยจะได้ถึงสามอย่างในเวลา
เดียวกันเลยล่ะจ๊ะ ครูสรุปในเรื่องของตัณหา
ราคะ โลภะ โทสะ และ โมหะ นั้นอันเป็น
รากเง่าของกิเลสทั้งปวง อันมี ตัณหา
เป็นตัวแม่ หากเราไม่มีตัณหา คือความ
อยาก แล้วสิ่ง อันเป็น ราคะ โลภะ โทสะ
โมหะก็ย่อมไม่เกิด แต่ตัณหานี้คือ
รากเง่าใหญ่ของกิเลสน้อยใหญ่ทั้งปวงติด
ตามมาตั้งแต่อดีตชาติ ทำให้เกิดการ
เวียนว่ายตายเกิดไม่สิ้นสุด การดับตัณหา
ได้ก็คือหยุดการปรุงแต่งต่อสิ่งทั้งปวงก็
จะบรรลุถึงพระนิพพานได้จ๊ะ 
    รักศิษย์เรามากเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 13:20 น. - comment id 1155351

คุณ อนงค์นาง

  สวัสดีจ้าศิษย์รัก
        เกิดเป็นคนต้องมีสัจจะเป็นธรรมอย่าง
น้อยที่ควรหมั่นยึดไว้เป็นอารมณ์ การมีสัจจะ
จะเกิดสิ่งต่างๆหลายๆอย่าง คนมีสัจจะ ย่อม
เป็นคนซื่อสัตย์สุจริต หลีกจากอบายต่างๆได้
ตลอดจนสามารถแก้ปัญหาอื่นได้บ้างจ๊ะ
การมีสัจจะคือความซื่อสัตย์รักษาในสิ่งที่เรา
ทำขึ้นมา อย่างเราจะรักใครสักคนก็ควร
มีสัจจะแก่กันและกัน ให้เกียรติซึ่งกัน
และกัน ความรักคือสิ่งที่ครูคิดไว้นาน
แล้วนำมาสรุปได้ดังนี้

  ความรัก คือ ความเห็นใจ เข้าใจ รู้ใจ
ให้เกียรติ และช่วยเหลือกันและกัน

    นี่คือข้อสรุปที่ครูคิดขึ้น ฉนั้นไม่ว่า
อะไรจะเกิดขึ้นด้วยสัจจะที่สัญญาแก่กัน
และกันก่อนจะจมท้ายลงหัวในประเด็นที่
กล่าวมานี้นั้น ควรจะยึดมั่นต่อสัจจะ ใน
เมื่อเรารักเรายินยอมเขาก็ควรให้เกียรติ
เขาด้วย ปฏิบัติในสิ่งที่เหมาะสมแก่กัน
และกันจ๊ะ ส่วนความ ชัง นั้นจะอยู่ในแนว
ตรงกันข้าม กับ ความรัก จนเป็นบ่อเกิด
แห่งการทำลายกันและกันจ้า
      รักศิษย์เราเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 13:24 น. - comment id 1155353

คุณ อนงค์นาง

       ศิษย์รักครู ไม่ว่าจะเป็นคำทัศนะหรือ
คือทรรศนะ นั้นความหมายเดียวกันจ้า
แปลได้ความหมายว่า ความเห็น การเห็น
เครื่องรู้เห็น สิ่งที่เป็นการแสดง ความหมาย
เดียวกับคำว่า ทรรศนะ ซึ่งมีความหมาย
เดียวกันจ้า  รักศิษย์เรามากเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 13:30 น. - comment id 1155356

คุณ ลานจันทร์ฝันกวี

        ขอขอบคุณที่แวะมาอ่านงานของคนแก่
ซึ่งเล่นเพื่อฝึกสมองและเจริญแห่งจิตใจให้
ผ่องใส มิให้สมองฝ่อเท่านั้น ส่วนการจะดี
หรือไม่ นั้นมอบให้คนอ่านพิจารณาเอาเอง
ครับ ขอขอบคุณอีกครั้ง หากว่างๆไม่รังเกียจ
ก็แวะมาอ่านและแสดงความคิดเห็นด้วยก็ยิ่ง
ดีด้วย คนเราจะไม่ทราบในสิ่งที่ตนเ่องทำ 
คนอ่านเปรียบเสมือนกระจกที่ส่องให้แก่
ผู้ที่เขียนครับ  อ้อ อีกเรื่องหนึ่งขอฝากไว้
คือ งานของไทยกลอนเป็นงานรกุศลล้วนๆ
ขอให้คุณซึ่งเข้าใจว่ายังอยู่ในวัยหนุ่มสาว
ช่วยกันด้วยนะครับ ส่วนผมเองนั้นสงสัย
จะไม่ได้ไปด้วยเหตุที่แจ้งไว้เบื้องต้น
หวังว่างานเวปฯนี้คงจะได้รับการแลของ
คุณบ้างไม่มากก็น้อยนะครับ
    ขอบคุณครับ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 13:35 น. - comment id 1155357

คุณ  แทนคุณแทนไท

    สวัสดีครับ    แหม๋วันนี้ดีใจ
ที่นักกวียอดเยี่ยม เข้า
มาเยี่ยมผมครับ บอกตรงๆดีใจมากครับคน
เก่าแก่ของเวปฯแวะมา ทำให้ผมปลาบปลื้ม
ใจมากครับ ขอบคุณมากครับ ถูกแล้วอย่าง
ที่คุณกล่าวไว้ครับ ดุจอุปมาของนัุกปราชญ์
เก่ารจนาไว้ว่า "คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่า
ผืนเสื่อ" แต่ของคุณกล่าวมากกว่าครับ
   ขอบคุณมากครับ รักเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

ครูกระดาษทราย

10 กันยายน 2553 14:02 น. - comment id 1155361

สวัสดีค่ะ คุณครู

รักสิคะ 

ไม่รักพี่แล้วนี่น้องจะรักใคร?

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 14:50 น. - comment id 1155365

คุณ ครูกระดาษทราย

       สวัสดีครับคุณครู ได้ยินถ้อยรจนาอัน
หอมหวลวามหวามยิ่งนัก ยิ่งฟังเพลงด้วย
โอ้ๆๆๆ....โลกนี้จะมีอะไรดีเท่านะฮ่าๆๆ

    พี่นี้มีน้อง...อยู่ในดวงใจ....เท่านั้น ฯลฯ

ของคุณครู เอื้อ สุนทราภรณ์ จ้า ซึ้งๆๆๆๆ
  รักคุณครูเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

(น้ำตาลหวาน)

10 กันยายน 2553 16:11 น. - comment id 1155380

รักษาสุขภาพให้มากๆทั้งสองท่านนะค่ะ 
ฝากความระลึกถึงคุณพี่สาวด้วยค่ะ 

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 17:08 น. - comment id 1155387

คุณ น้ำตาลหวาน

         ขอบใจน้องสาวเรายิ่งนักที่ห่วงใย
ทั้งสองคนแก่ เป็นธรรมดาจ้าเราสองเปรียบ
เสมือนคนๆเดียวกัน ครูคิดเช่นนี้เสมอเมื่อ
ยามหนุ่มสาวยังไงเมื่อแก่ครูก็เหมือนเดิม
มิได้คิดเปลี่ยนไปตามอายุหรอก ลองรักใคร
แล้วรักจริง รักจนหมดหัวใจเลยล่ะ หากเกลียด
ใครพี่เองก็จะเฉยเมยไม่สนใจ มักจะเลี่ยงหนี
ไปเสมอจ๊ะ รักน้องเราเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

กิ่งโศก

10 กันยายน 2553 16:55 น. - comment id 1155388

มาอ่านงานครูแนวธรรม ครับ

เสียดายที่ครูไม่ได้ไปสร้างฝายด้วยกันนะครับ
ยังไงครูต้องดูแลสุขภาพร่างกาย ด้วยนะครับ

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 17:31 น. - comment id 1155404

คุณ กิ่งโศก

          ศิษย์รักนับตั้งแต่ครูเปิดรับศิษย์มา
นั้น ครูคิดเสมอว่าพวกเธอคือมือไม้ของครู
เสมอๆ เพื่อทดแทนสืบสานงานครูต่อไปจึง
ไม่ปิดบังสิ่งที่รู้จะมอบให้เสมอ หลักใหญ่ๆ
จะเหมือนกันหมด ยกเว้นเกร็ดเล็กๆน้อยๆ
ที่เขามองข้ามไป ที่ครูไม่ยอมทิ้งให้ผ่านจะ
เก็บไว้ ด้วยครูเห็นความสำคัญมากกว่าหลัก
ใหญ่ที่เขารู้กัน มีมากจะแนะนำก็ส่วนที่มอง
พบเห็นเท่านั้น นอกนั้นครูจะเอามาบอก
ทางนี้ อีกอย่างก็เป็นวิทยาทานแก่คนที่
เข้ามาเยี่ยมไว้ประดับ  จะผิดถูกอย่างไร
ให้เขาพิจารณาเอาเอง ส่วนครูนั้นแน่ใจ
แล้วว่า การแนะนำนั้นมีส่วนถูกเกินกว่า
ครึ่งจ้า  
        อนึ่งงานนี้ครูจำเป็นจริงๆหากดีๆำก็
ไม่เคยพลาด เมื่อรับปากไปก็คือการ
ต้องไปแต่ครูมักจะออกตัวไว้ก่อนเสมอ
ครูพยายามจะไม่ให้เสียสัจจะนัก ครูนึก
แล้วว่าเธออันเป็นศิษย์รักทั้งสองต้องไป
แน่นอน เอาล่ะเป็นตัวแทนครูด้วยนะ
     อีกประการหนึ่ง ที่ครูทราบว่าโดยเฉพาะ
ยายแก่อิมนั้นความรอบรู้ทั้งวิชาการและ
ด้านอื่นๆมีมากนัก ให้พยายามตีสนิทไว้
เพื่อจะได้รับการแนะนำที่ดีๆ ตลอดศิษย์
เราชอบด้านโคลง ครูขอแนะนำให้ตีสนิท
กับคุณหมอวฤก ให้ได้ นั่นคืออัจฉริยะทาง
ด้านนี้โดยเฉพาะบ้านไทยกลอนนี้ แต่
คุณสมบัติของคุณหมอคือเป็นคนไม่พูด
มากนัก ไม่ถามไม่บอกท่านรู้ทั้งความรู้
รอบตัวเชียวล่ะ ครูสัมผัสมาแล้วถึงทราบ
พยายามขอศึกษาด้านโคลงจากท่านให้ได้
เพื่อนำมาสานต่อแนวทางนี้ไว้ อีกประการ
หนึ่งคุณหมอท่านเชียวชาญด้านพลิกแพลง
คำ จะเล่นคำในโคลงเสมอๆ หากไม่เชียว
ชาญด้านโคลงจะไม่ค่อยเข้าใจ ท่านแฝง
คำความหมายไว้ในโคลงเสมอๆ อย่าลืม
นะไม่ใช่ว่าท่านเก่งด้านโคลงอย่างเดียว
ด้านอื่นๆในร้อยกรองก็เชี่ยวชาญมากจะ
เด่นมากคือ โคลง ท่านจะถ่อมตัวเสมอๆ
บอกท่านว่าเป็นศิษย์ครู ว่าครูให้มาขอ
คำแนะนำ ท่านถึงจะบอกให้นะ อย่าลืม
ล่ะ ส่วนยายอิมนั้นเขาเก่งไปทุกๆอย่าง
ได้รับคำแนะนำจากเขาจะมีประโยชน์
มาก ยายนี่ก็เหมือนกันเวลาจะเข้าหาต้อง
ดูทิศทางลมให้ดีเสียก่อน ด้วยอารมณ์
นั้นไม่เยือกเย็นเหมือนครู เดี๋ยวดีเดี๋ยว
ร้าย แต่น้ำใจเยี่ยมประเสริฐมากจะไม่
ปิดบังหรอก เขารู้ว่าเธอทั้งสองเป็นศิษย์
ครูอยู่แล้ว เพียงแค่พนมมือไหว้ขอคำ
แนะนำ เขาจะกล่าวว่าไม่ใช่ครูไม่ค่อยรู้
แล้วไม่รู้จะสอนอะไรให้ ฉนั้นสิ่งที่ดีคือ
การตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ยายคนนี้มี
ความรู้อะไรๆดีๆเสมอ คบคนระดับกวี
แห่งชาติไว้ด้วย เช่น อ.เนาวรัตน์ พงษ์
ไพบูลย์ และอีกหลายๆท่านด้วย เขาเป็น
คนมีครูมากๆระดับสูงๆทั้งนั้นจ้า อย่าลืม
ที่ครูกำชับไว้นะ ร่างกายแข็งแรงเขาชอบ
คนทำงานช่วยเหลือจริงๆจังๆ ให้ถ่อมตัว
เราตามครูสั่งทุกประการ จำไว้ให้ดี ครู
ไม่ไปงานนี้ แต่ก็มีตัวแทนครูไปแล้วล่ะ
ครูถึงสบายใจมากจ้า ฉนั้นอย่าให้ครูต้อง
ผิดหวัง โอกาสทองของเธอมาแล้วควร
จะไขว่คว้าหาเอานะ
     รักศิษย์เรามากเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

ราชิกา

10 กันยายน 2553 18:12 น. - comment id 1155406

...ประทับใจในความรักและความผูกพันในครอบครัวของแฝดเพื่อน....ขอให้ทั้ง 2 ท่านมีสุขภาพที่แข็งแรง...พักผ่อนให้มากๆนะคะ...

..ระลึกถึงเสมอค่ะ....

แก้วประเสริฐ

10 กันยายน 2553 20:06 น. - comment id 1155434

คุณ ราชิกา

        แฝดเพื่อนรัก ผมเคยกล่าวเสมอๆว่า
ผมเป็นคนจริงใจจริงจังหาใช่จิงโจ้ไม่ เมื่อเรา
สร้างขึ้นมาก็ย่อมจะรับผิดชอบ เว้นเสียผม
จะถูกเขาทำเสียก่อนไม่ว่ากรณีใดกรณีหนึ่งหากทนได้ก็ทน เมื่อบีบคั้นจิตใจมากผมก็
ขอลาแล้วแก้วตายนิจจาเอย  อิอิ รักแฝด
เพื่อนเสมอจ้า

            แก้วประเสริฐ.

อัลมิตรา

10 กันยายน 2553 20:55 น. - comment id 1155452

โหหหหหหหหหหหหห ปูทางซะขนาดนั้น

แม่ปูเดินยังไง อัลมิตราก็เดินอย่างงั้น
แล้วจะไปแนะนำให้ใครต่อใครเดินตรงได้อย่างไรล่ะ

ตีสนิท ... ก๊าก .........จะบ้าตาย

แก้วประเสริฐ

11 กันยายน 2553 12:33 น. - comment id 1155455

คุณ อัลมิตรา

       ยอดหญิงฉัจฉริยะ คำว่าอัจฉริยะนั้นไม่
ใช่ว่าจะเป็นได้กันทุกๆคน ต้องได้รับการ
ยินยอมจากมวลชนในผลงานนั่นแหละครับ
คนที่เป็นอัจฉริยะนั้นการประพฤติย่อมแตก
ต่างจากคนทั่วๆไป อย่างเช่นไอส์ไตลส์คน
มองเขาเป็นคนบ้าๆบอๆ เรียนหนังสือก็ไม่
ใช่ว่าจะเก่งกาจ ครั้นถึงจังหวะที่ใช้สมองนั้น
ซึ่งได้รับพรมาก็สำแดงฤทธิ์เดชออกมาจน
ชาวโลกต่างทึ่งไปตามๆกัน อันที่จริงท่าน
มิได้คิดมาเพื่อสร้างในการทำลาย แต่
คนนำไปกลับผิดความตั้งใจท่านแหละ
     ยอดหญิงก็เหมือนกันหากดูเผินๆแล้ว
จะไม่พบเห็น หากมิได้สัมผัสก็ยากจะรู้
ได้ ว่าสิ่งที่ซ่อนเร้นนั้นเป็นฉันท์ใด
    ผมเองคบกับยอดหญิงมานานและไป
ด้วยกันหลายๆคตรั้ง ก็เคยบอกแล้วว่าผม
เป็นคนช่างสังเกตุค่อนข้างจะละเอียด
อ่อน จึงมองออกว่าสิ่งที่ซ่อนเร้นในใจ
ยอดหญิงเป็นอย่างไร แม้ว่าการกระทำ
นั้นดูออกเป็นคนจริงจังแต่น้ำใจกลับ
งดงามผ่องใส ร่าเริงเป็นนิจ ใจกับปาก
ตรงกัน คล้ายๆผมเหมือนกัน 
        ฉนั้นตั้งแต่ผมรับศิษย์มาอันที่จริง
ผมไม่เคยคิดไม่กล้าที่จะคิดด้วย แต่ผม
ก็บอกถึงนิสัยใจคอและการเรียนรู้ให้ทราบ
แบบไม่ปิดบังเลย ว่าผมเป็นคนค่อนข้าง
จะออกบ้าๆบอๆบ๊องส์และความรู้น้อยกว่า
หางอึ่งเสียอีก แต่เขาเหล่านั้นก็ยินดีและ
ยอมรับชอบในผลงานผมมากถึงขนาด
ลงทุนมาหาพบผมด้วยตนเอง หากนับ
ไปผมรับไว้รุ่นแรก คุณคงจะรู้ว่าที่โดด
เด่นคือศิษย์ ช่ออักษราลี ที่ค่อนข้างจะ
นำหน้ารุ่นเดียวมี 3 คน จนเขาพัฒนาได้
อย่างรวดเร็ว ด้วยเกร็ดๆเล็กๆน้อยๆที่คน
เขามองไม่เห็นหรือเห็นแต่ไม่สนใจ ผม
นำมาสรุปให้ง่ายแต่ไม่ผิดก็ด้วยนิสัยผม
ซึ่งคล้ายๆกับยอดหญิงนั่นแหละ เพียงแต่
ว่ายอดหญิงไม่ยอมถ่ายทอดให้เท่านั้น
ผมเองเป็นคนใจอ่อนไหว เมื่อทนรบเร้า
ไม่ไหวก็ ตกลงเอาไงเอากันอย่าว่ากัน
ภายหลังเท่านั้น ครั้น 3 คนได้รับการยอม
รับในวงการรู้สึกว่าจะสู่ขั้นแนวหน้าด้วย
แล้วก็จางหายไป เห็นย้อนกลับก็มีเพียง
ช่ออักษราลีเท่านั้นเอง จะด้วยเหตุใดก็
ตามผมเป็นห่วงคอยฟังข่าวเสมอแต่ก็
อย่างว่านะครับ เรื่องจางไปนานก็มีคน
มาสมัครอีก ผมก็เฉยๆเสีย และเวลา
ผ่านไปจึงยินยอมรับอีกรุ่น ซึ่งยอดหญิง
ก็รู้ว่าคือใคร ที่ออกจะโดดเด่นรุ่นนี้กลับ
มีสองคน คือ กิ่งโศกและแก้วประภัสสร
ในตอนแรกมาถามผมก่อนว่าเล่นกลอน
แปดนั้นอะไรหรือหลักสำคัญ ผมก็บอก
ไป ด้วยทั้งสองคนเป็นคนเจ้าปัญญาไหว
พริบปฏิภาณเยี่ยม เพียงแค่เล็กน้อยก็
สามารถเข้าใจและยินยอมพร้อมใจมา
สมัครกั้บผม ด้วยไม่อยากรับใครอีกแล้ว
ก็สร้างกฏเฉพาะตัวว่าหากใครจะมาเป็น
ศิษย์ผมก็ให้มาสมัครทางเมล์ หากมีความ
จริงใจซึ่งกันและกัน   เขาทั้งสองก็ยิน
ยอมมาสมัครทางเมล์ถึงผม นับได้ว่าเป็น
ครั้งแรกที่ผมรับศิษย์มา จากการเล่นที่
กระด้างก็เปลี่ยนแนวการเขียนใหม่หมด
เป็นอ่อนช้อยพลิ้วไหวหวานซึ้งไป นี่คือ
ลักษณะการเล่นกลอนของผม ต่อมาก็
มีมาสมัคร เลยเกิดเป็น ศิษย์ในทำเนียบ
และนอกทำเนียบขึ้น ส่วนศิษย์ในทำเนียบ
ผมถือว่าเป็นศิษย์ทีึ่ถูกต้องของผมส่วน
นอกทำเนียบใช่ว่าผมจะรังเกียจก็หาไม่
แต่ก็รับไว้เหมือนกัน แต่การสอนแตกต่าง
กัน การติดตามผลงานก็แตกต่าง ผมจะ
เอาใจใส่ติดตามเสมอจนแน่ใจว่าไปรอด
แล้วจึงค่อยละวางเสีย ผมคิดไว่าได้คู่
หญิงชายแล้วก็คงพอ แต่ก็มีผู้มาสมัคร
อีกทืี่ปฏิบัติตามกฏผมอีกสามคน ส่วน
นอกทำเนียบไม่นับนะครับ และก็เกิด
การเปลี่ยนแปรในบ้านกลอนไทยขึ้น
หากไม่สังเกตุไม่รู้ ผมคิดว่ายอดหญิง
ย่อมรู้ดี  ทุกๆคนผมจะบอกเหมือนกัน
หมด และนี่อีกก็คือที่มาของคำว่า
บ้าๆบอๆบ๊องส์เป็นฉายาสำหรับผมไป
ด้วยเหตุดังกล่าวนี้เองล่ะ  ผมจำเป็นต้อง
กล่าวให้ยอดหญิงฟังไว้ด้วยเราสองต่าง
เคยเล่นกลอนกันมา จากเคยเรียนมาแต่
ทิ้งไปเป็นสิบๆปีพึั่งจะมาจับในที่เวปฯนี้
เป็นครั้งแรกหลังปลดเกษียณอายุแล้ว
เพื่อหาเวลาฝึกสมองมิให้ฝ่อและสนุก
เท่านั้นเองแต่พอเล่นไปความรู้เก่าที่เคย
ฝึกไว้ก็ค่อยๆทะยอยออกมาผสมผสาน
กับงานปัจจุบันที่ได้ติดตามอ่านแทบ
เกือบทุกๆคนค้นหาจากตำราต่างๆด้วย
เหตุที่ผมชอบมานานแล้วในร้อยกรอง
แต่ก็จำคำครูสั่งสอนไว้สมัยเรียนอยู่
มัธยมศึกษา รร.วัดสุทธิฯ จึงนำมาถือ
เป็นแนวทางผสมผสานกัน จนเกิดรูป
แบบที่เห็นอยู่นี่แหละครับ ที่เล่ามานี้
เพียงเพื่อให้คนรู้ใจทราบเท่านั้นเองว่า
เหตุใดคนโง่อ่อนด้วยใยกล้าทะเยอทะยาน
ยกตัวเป็นครูขึ้นมาทั้งที่งานรึก็ไม่ได้ดี
เด่นกว่าใครๆเลยออกจะต่ำต้อยกว่า แต่
เขายินยอมชอบนี่ครับ ผมไม่รู้จะทำอย่าง
ไรดีด้วยนิสัยผมอ่อนไหวอยู่แล้วจึงยินยอม
ไม่เสียหายอะไรใช่ไหมครับ  ผมบอก
ว่าการแนะนำสั่งสอนคือหนทาง ส่วน
การสร้างคือผู้ที่ได้รับการแนะนำเท่านั้น
งานจะดีเด่นนั้นก็ด้วยตัวของตัวเองหาใช่
ใครไม่ เกิดจากผู้เขียนสร้างสรรค์ขึ้น
เอาล่ะพิมพ์มายาวแล้วคงจะเข้าใจผมนะ
ยอดหญิง
       อนึ่งงานนี้ผมมีตัวแทนไปแล้วจึงใคร่
ขอความกรุณาจากยอดหญิงช่วยถ่ายทอด
วิชาการต่างๆให้ด้วยไม่ใช่ศิษย์ก็ให้ถือว่า
เป็นศิษย์ยอดหญิงด้วยก็แล้วกัน  จะมา
อ้างการเดินเหมือนปู หากยอดหญิงเป็น
การเดินทางของปู แล้วผมจะเดินอย่างไร
เล่าครับ จะเดินอย่างไรก็ช่างแต่อย่าติด
ยึดเท่านั้น บางคนชอบบางคนไม่ชอบ
เป็นเรื่องนานาจิตตัง ผมไม่ค่อยได้สนใจ
อะไรหรอก 
      ขอเพียงยอดหญิงเอ็นดูศิษย์ผมเท่า
นั้นผมก็สบายใจแล้ว นับวันผมก็จะลาจาก
ไปด้วยอายุก็มากแล้ว บางครั้งก็ดีบางครั้ง
ก็หลงๆลืมๆอาศัยธรรมหล่อเลี้ยงเท่านั้น
    ขอให้ยอดหญิงดำเนินการสำเร็จทุก
ประการ ทุกๆคนปลอดภัยด้วยนะครับ  

           รักยอดหญิงมากเสมอๆ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประภัสสร

11 กันยายน 2553 10:44 น. - comment id 1155464

รักหรือชังไม่รู้...........ครูขา
รู้แต่เพียงสองตา......ห่วงเจ้า
นานวันยิ่งรักษา.......ถนอมจิต  
ยามเจ็บป่วยคอยเฝ้า....เช็ดล้างถูไคลฯ

คงคือคู่รักแท้..............แต่ปาง
เป็นดั่งสวรรค์วาง-......ส่งให้
สองคนรักนำทาง......ซึ้งจิต กันนา
ดียากฝ่าฟันไซร้........ไม่ทิ้งจนตายฯ

กายใจเหมือนหนึ่งนี้.......รวมเดียว
คอยสอดส่งแลเหลียว......ไป่เว้น
ทนลำบากหมั่นเทียว......รับส่ง 
แก่เฒ่าไม่หลืบเร้น.........มั่นแท้คู่กันฯ

แวะมาทักทายครูแก้ว ในวันหยุดค่ะ

ขอให้คุณป้า หายจากป่วยในเร็ววันนะคะ
คู่แท้ในทุกวันนี้ หายากจริงๆค่ะครู

อยากให้ครูไปเพชรบุรีด้วย 
อย่างน้อยก็อุ่นใจ หากมีภัยมา 
รักษาสุขภาพด้วยค่ะครู 

แก้วประเสริฐ

11 กันยายน 2553 12:48 น. - comment id 1155518

่คุณ แก้วประภัสสร

         ครูเป็นคนอย่างไรศิษย์เราก็รู้ด้วยมา
สัมผัสกับครูแล้่ว ครูเป็นคนมีสัจจะ รักษาไว้
ไม่ยอมให้ผิด แต่ก็ยัีงมีผิดบ้างเพียงเล็กน้อย
         ตามความคิดของครูเธอคือหนึ่งใน
การช่วยสืบสานงานครูได้แล้ว ปล่อยวางได้
แล้ว ยิ่งอ่านโคลงที่มาให้ครูนับได้ว่าจะเด่น
ขึ้นอีกขั้นหนึ่ง จำไว้ การเรียนรู้ย่อมไม่มีวัน
สิ้นสุด ทุกๆตัวหนังสือจะมีค่าในตัวมันเสมอ
หากนำมาใช้ให้ถูกทางกับแนวทางใดๆ
ย่อมสร้่างได้ดี ครูถึงกล่าวกับศิษย์เสมอๆ
ว่ากลอนแปดคือรากเง่าของร้อยกรอง
ทุึกๆชนิดล้วนแล้วแต่มาจากกลอนก่อน
ทั้งสิ้น ในกระบวนกลอนนั้นสุดยอดของ
กลอนคือกลอนแปดนั่นเอง ด้วยกลอน
แปดอยู่ในสายกลาง มีทั้งย่อขยายความ
หมายที่บังคับไว้เสมอๆ หากเราเรียนรู้
กลอนแปดได้ดีแล้วจะไปเล่นอะไรก็
จะง่ายขึ้นกว่าไปเล่นอย่างอื่นแล้วมาเล่น
ร้อยกรองอื่นก็จะเกิดการสับสนขึ้นยาก
แก่การเขียนได้ 
          การไปงานนี้ครูก็อยากไปแต่ก็ต้อง
ไปแบบสบายอกสบายใจถึงจะนับว่าคือ
การท่องเที่ยวแบบกุศลและไม่กุศลนะ
งานนี้อย่างที่บอกเจ้ากิ่งไว้นั่นแหละที่แน่
ใจคือเธอทั้งสองต้องไปแน่และทำตาม
ครูสั่งสอนพยายามล้วงเอาวิชาการต่างๆ
มาใช้ให้ได้นะ ปกติครูเองไม่ค่อยจะยอม
รับใครง่ายและจะไม่ยอมส่งศิษย์รักครู
ให้ไปศึกษางานจากใครง่ายๆเช่นกัน 
ดังนั้นจงเชื่อฟังคำสั่งครูไว้นะ เขาว่างเมื่อ
ไหร่เข้าไปเมื่อนั้น แต่ต้องดูทิศทางลม
ด้วยนะ ครูเองก็แก่มากแล้วนับวันก็จะ
จากวงการนี้ไปไม่ว่าด้วยสาเหตุใดก็ตาม
แต่ครูก็ยังเป็นห่วงศิษย์ครูเสมอ จงรับ
รู้ว่าครูรักพวกเธอมากๆ และในนี้ก็ขอให้
ช่วยรักกัน สามัคคีกัน ช่วยเหลือกันและ
กัน อย่าทนงตัวว่าเป็นศิษย์ก่อนใครให้คิด
ว่าเป็นศิษย์ครูเท่านั้นนะ รักศิษย์เรามากเสมอ

            แก้วประเสริฐ.