ยังคงเนา

ตราชู

ยังคงเนา
กลอนกลอักษรลิ้นตะกวด
ทางที่ ๑
	คำเขานั้นจรรจามาหวานแว่ว
ฟังสารแล้วสอดคล้องพร้องใสสวย
ว่าเจตน์จ่อก่อเกื้อเอื้อใจอวย
พร้อมได้ช่วยชุบกมลคนตรมตรึง
	ทั้งหลายแหล่แลผู้หมู่ทรัพย์ไร้
สร้างสรรพให้ทิ้งแอกแบกถมอึ้ง
พอกันทีชีวิตติดจมบึง
ทรวงรมย์ซึ้งซาบสุขทุกวันคืน
	นักกินเมืองเนืองย้ำพร่ำแจ้งบ่ง
แล้วแกล้งหลงลืมแท้แปรผันอื่น
ถ่มน้ำลายปรายบ้วนด่วนพลันกลืน
ชนนั้นดื่นสะอื้นช้ำคร่ำครวญคราง
	ลิ้นสองแฉกแตกประเด็นเห็นถ่อยมั่ว
หว่านถ้อยชั่วทำคนล้นป่วนหมาง
เฝ้าไขว่หาคว้าฝันอันอวลจาง
แล้วล้วนร้างนิราศหวังดั่งวายชนม์
	พิรุณซู่พรูพร่าง ร่างร้อนลด
ใช่รอน ปลด ดวงใจให้หายหม่น
ร้อนรึงภัยไหม้, ผาก ยากคลายรน
เมื่อพรายกล่นผีกระหังยังคงเนา
กลอักษรลิ้นตะกวด ทางที่ ๒
			คำเขานั้นจรรจามาแว่วหวาน
ฟังแล้วสารสอดคล้องพร้องสวยใส
ว่าเจตน์จ่อก่อเกื้อเอื้ออวยใจ
พร้อมช่วยได้ ชุบกมลคนตรึงตรม
	ทั้งหลายแหล่แลผู้หมู่ไร้ทรัพย์
สร้างให้สรรพ ทิ้งแอกแบกอึ้งถม
พอกันทีชีวิตติดบึงจม
ทรวงซึ้งรมย์ซาบสุขทุกคืนวัน
	นักกินเมืองเนืองย้ำพร่ำบ่งแจ้ง
แล้วหลงแกล้งลืมแท้แปรอื่นผัน
ถ่มน้ำลายปรายบ้วนด่วนกลืนพลัน
ชนดื่นนั้นสะอื้นร่ำคร่ำครางครวญ
	ลิ้นสองแฉกแตกประเด็นเห็นมั่วถ่อย
หว่านชั่วถ้อยทำคนล้นหมางป่วน
เฝ้าไขว่หาคว้าฝันอันจางอวล
แล้วร้างล้วนนิราศหวังดั่งชนม์วาย
	พิรุณซู่พรูพร่างร่างลดร้อน
ใช่ปลด รอน ดวงใจให้หม่นหาย
ร้อนรึงภัยไหม้ผากยากรนคลาย
เมื่อกล่นพรายผีกระหังยังเนาคง
(๑๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๓)
หมายเหตุ:
กลอักษรลิ้นตะกวด มีปรากฏทั้งในวรรณคดีไทยเรื่อง สิริวิบูลกิตติ์ ของ ท่านหลวงศรีปรีชา (เส้ง) แหละในหนังสือประชุมจารึกวัดพระเชตุพน สำหรับสิริวิบูลกิตติ์นั้น เรียกกลนี้ว่า ลิ้นตะกวดคะนอง ผมศึกษารูปแบบจากหนังสือรวมบทกวีชุด รอยทราย ของท่านอาจารย์วันเนาว์ ยูเด็น ครับ