รักละมุนอุ่นอกเจ้า เหมือนดั่งเงาเฝ้าประสาน พนอเคล้าเจ้าเนิ่นนาน หน้าแสนหวานพลันสุขใจ กอดน้องประคองอก พี่งันงกมิห่างหาย แนบชิดสนิทกาย อยู่หนไหนใคร่เคล้าคลอ จุมพิตชิดเรียวปาก พี่สุขมากจากเจ้าหนอ คราไกลใจเฝ้ารอ ไม่ย่นย่อขอมาเจอ รักน้องจนสิ้นหมด มิเคยลดรักเสมอ ชื่นใจเมื่อใกล้เธอ พี่พร่ำเพ้อละเมอครวญ
Pommaichaisian 16 ก.พ. 2554 02:27 น. - ID 139258 
1542
3
0
17 กุมภาพันธ์ 2554 00:21 น. - comment id 1184070
ขอขอบคุณ นามปากกา พลอยรดา bk.มากครับสำหรับบทกลอนหวานหวานและแวะมาอ่านครับ...
16 กุมภาพันธ์ 2554 02:59 น. - comment id 1185095
ขอคำติ ชมจากทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านบ้างนะครับ
16 กุมภาพันธ์ 2554 08:52 น. - comment id 1185110
"กอดน้องประคองอก" แต่งัย พี่ "งันงก" ไปซะงั้น รึว่า พอถึงบทเข้าพระเข้านาง เด็จพี่ทำไรไม่ถูก เลยดูเหมือนลูกนก "รักน้องจนสิ้นหมด" เข้าใจว่าหมดเนื้อหมดตัวเพราะปรนเปรอน้อง ผมเข้าใจแบบนี้จริงๆ
16 กุมภาพันธ์ 2554 08:57 น. - comment id 1185111
55555...ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์...
16 กุมภาพันธ์ 2554 17:02 น. - comment id 1185197
ขอแค่รัก"อย่าหลง" น้องประคองกอด หอมสักฟอดที่แก้มนวลชวนไฝ่ฝัน กอดน้องนิด หอมน้องหน่อย ทุก ๆวัน ขอแค่ใจเรารักมั่น...นิรันดร... แค่พี่ชายรักก็พอแระ "ความหลง ไม่คงที่ ความดีสิคะ คงทน(ขอบคุณที่ให้อ่านบทกลอนคะ)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
