จะก้าวเดินหน้า ถอยหลัง หรือหยุดอยู่กับที่ ก็คงจะไม่แตกต่างกัน

Pommaichaisian

ฝากบทกลอน เตือนใจ ให้คลายเหงา
ในตัวเรา เฝ้าคิด จิตหยั่งถึง
จะก้าวเดิน หนทางไหน ให้คำนึง
ผิดเพียงครึ่ง ถึงลาลับ กลับไม่ทัน
   จะถอยหลัง มองทางรัก ช่างน่าเบื่อ
ถอยหลังเพื่อ อดีตเศร้า ไม่เฝ้าฝัน
แม้นเดินหน้า หาทางรัก ยากอนันต์
ทางเดินนั้น มั่นแค่ไหน ใคร่ทบทวน
   จักลิขิต ชีวิตไป ให้เดินหน้า
ใฝ่ฝันหา รักแท้ แค่ลมผวน
เป็นรักเศร้า ไม่แน่แท้ แค่เชิญชวน
ทุกสิ่งล้วน ลวงหลอก ชอกช้ำใจ
   ยอมเดินหน้า แม้จะเหงา ไม่ก้าวกลับ
ยอมลาลับ ดับดิ้น สิ้นสงสัย
กายของเรา ใจของเรา ใช่ของใคร
ที่มอบให้ ไม่ถนอม  ตรอมฤดี....
ชีวิตเราแม้ว่าในปัจจุบันจะอยู่ในภวังค์แห่งความเหงาและความอ้างว้าง เราก้ต้องยอมรับ...
เพราะถึงเวลาเหงามากๆจะไม่มีใครที่ไหนจะมาช่วยเราให้ปราศจากความเหงาและความอ้าง
ว้างได้ นอกจากตัวของเราเอง...
       ขอฝากบทกลอนนี้เป็นการแนะนำตัวเอง ของกระผมในบ้านหลังนี้ สำหรับสมาชิกทุกๆ
ท่านนะครับ ผิดพลาดประการใดกระผมขอน้อมรับคำติชมของทุกๆท่านนะครับ....