มนต์สิเน่หา

แก้วประเสริฐ

               มนต์สิเน่หา
๐ สุรีย์พรมพร่างพลิ้ว      ผ่านสกล
เจดีย์ทองระยิบยล          บ่มสล้าง
อำไพส่งแสงปน            แวววับ มวลเฮย
เสียงละล่องพลิ้วกว้าง     ซาบซึ้งตรึงถวิลฯ
๐ แว่วระฆังเจื่อนแจ้ว    กังวาน
ละล่องปนประสาน       มนต์ล้ำ
แผ่วลอยสิ่งเจือจาน      เสียงดุจ สวรรค์แฮ
ซึ้งซ่านลำนำย้ำ           ปลุกซึ้งพึงสนองฯ
๐ กอปกังสดาลสะท้าน    ผสมกาล
ระริกซึ้งเบิกบาน             ดั่งแก้ว
อารมณ์รื่นเจือจาน          ใสสว่าง เสียงนอ
สรรพสิ่งจักยึดแล้ว          บ่มไว้จิตไสวฯ
๐ พลิ้วพร่างกระจ่างล้ำ    สานเสียง
ขจายขจรฝากสำเนียง     แผ่วซึ้ง
เคล้าสิ่งซ่านใจเผดียง     หวังก่อ ขจัดแฮ
พ้นสิ่งย้อมฝากบึ้ง          ซ่อนไว้เลือนหายฯ   
๐ ดุจบัวบานผ่านแล้ว       หอมถวิล
คลุมกลิ่นเย้าโปรยริน        ซ่านเร้น
เกราะแก้วดั่งปกชนินทร์     ภัยหลบ หลีกนา
เอิบอิ่มผิวผ่องเน้น           เปล่งพริ้งสุกไสวฯ 
๐ พลิ้วล่องลอยผ่านซึ้ง   สายลม
เสียงสวดมนต์อารมณ์     ผ่องสล้าง
นัยประหนึ่งล้างปม          เกิดก่อ ใจแฮ
มวลจิตมุ่งสานกว้าง        ลบสิ้นเวรกรรมฯ
๐ ม่านสุรีย์อ่อนล้า      แลลา
ระยับเจดีย์พา             หลีกแล้ว
แสงทองยลผ่านมา      ทาบสิ่ง เลือนนา
แวววับสงฆ์งามแพร้ว    เหลือไว้ในธรรมฯ
๐ อนุโมทนาเพียรไว้    เพื่อบุญ
ยอกรรำลึกคุณ            เปล่งสล้าง
จิตเน้นเกิดเอื้อพูน        ธรรมก่อ มวลแฮ
สิเน่หามนต์สร้าง          ฝากไว้ต่อสรวง๚ะ๛
            แก้วประเสริฐ.