หน้าส่วนตัว
๐ สุดโหยหา ๐
๐ ชีวิตล่วงผ่านกาลดั่นด้นฝัน
เพื่อรอวันซาบซึ้งตรึงสิ่งหมาย
หวังวันคืนเดือนปีกลับมิคลาย
สิ่งแปรกลายเวิ้งว้างจนว่างใจ
๐ โลดแล่นเดี่ยวอ้างว้างมิว่างเว้น
ซ่อนห้วงเด่นสุขสันต์อันสดใส
หมายสิ่งเร้นหมกสร้างสู่วางใน
เพียรเฉิดไว้จริงจังพบพังทลาย
๐ หลับตาคิดวางหลีกปลีกซ่อนเร้น
มิอยากเห็นสายใยพึงใฝ่ขยาย
ดุจฝนหล่นมากล้นจนประปราย
แล้วพลันหายเหมือนใจไร้คนเมิน
๐ ฟ้าเอ๋ยฟ้าดินคือถิ่นแว่นแคว้น
ยากโลดแล่นค้นหาพาใจเขิน
ห้วงแห่งใจมากนักรักที่เกิน
สุดเพลิดเพลินคงไว้ในเอกา
๐ ท้องฟ้าครึ้มดื่มด่ำด้วยน้ำฝน
ใยยากทนน้ำใจแสนไขว่หา
สิ่งแน่แท้เคยหวังครั้งเจตนา
โดยนำพาผลกรรมล้ำเกินทน
๐ อนาถหนอชีวิตยามคิดสร้าง
เหลืออ้างว้างฝากไว้มิคล้ายสน
ทนโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจในระคน
แสนยากบ่นเหลือไว้คล้ายน้ำตา.
๐ สุดโหยหาสิ่งว้าง.........ลวงหา
โปรยสิ่งซึ้งปราถนา........ว่างเว้น
ฝันคว้าซึ่งผ่านมา...........สิ่งซ่าน เลือนนอ
คงฝากในสิ่งเร้น.............พร่ำไว้เดียวดายฯ
๐ ลมโชยสะบัดพลิ้ว.......รักเลือน
หวังสิ่งกลับแชเชือน.......มากแท้
จำต้องโดดเดี่ยวเยือน.....ฝากสิ่ง ครวญแฮ
สิ้นสุดหนทางแล้............แผ่นฟ้าท่องดินฯ
๐ ฟ้าเอ๋ยฟ้าบ่ร้าง............ดินแดน
ใยจักฝากเมืองแมน.......แด่ข้า
จันทร์ยังมีดาวแสน........ส่องสว่าง ช่วยเอย
ใจซิข้าอ่อนแล้.............สิ่งซึ้งอวลถวิลฯ
๐ คืนวันร้างผ่านแล้ว.......คำนึง
มิอาจต่อฝากถึง..............สิ่งสร้าง
ฝากฝันใฝ่สู่ตรึง..............ผ่านสู่ ห้วงแล
หยาดหยดมิอาจคว้าง......ไขว่คว้าหวนตรึงฯ
๐ ชีวิตล่วงผ่านซึ้ง..........ดั่นฝัน
เกิดก่อคำนึงกัน.............มากล้น
เพียรสร้างว่างเว้นวัน.......ยากยิ่ง จริงแฮ
หวนพลิกมิอาจพ้น.........บ่วงซึ้งหทัยฯ
๐ดินเอ๋ยอย่าทอดทิ้ง.....ดุจนวล
ถิ่นที่เคยแอบอวล.........ซาบซึ้ง
ใจฤาบ่ล้างหวน..............ต่อสิ่ง ฝังแฮ
หยดหยาดจากห้วงบึ้ง.....มอบแล้วเดียวดาย.๐
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
แก้วประเสริฐ 10 ก.ค. 2554 15:43 น. - ID 140984 
1191
15
0
12 กรกฎาคม 2554 15:41 น. - comment id 1199608
........... สวัสดีจ้าครู จากการตามอ่านงานหลายๆ กระทู้ของครูมานี่ รู้สึกครูบอกว่าไม่สบายหลายครั้ง เป็นอะไรมากหรือเปล่าจ๊ะ ครูพักผ่อนเยอะๆนะ รักษาสุขภาพด้วย อย่าโพสกลอนตอนดึกๆ นักนะจ๊ะ
12 กรกฎาคม 2554 10:48 น. - comment id 1201786
เดียวดายอ้างว้าง.......... กลอนเพราะมากเลยครับ
12 กรกฎาคม 2554 13:51 น. - comment id 1201797
คุณ ดวงจันทร์ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ ผมก้เล่น ไปเพราะความเพลิดเพลิืนเท่านั้นแหละครับ ขอบคุณที่ชมนะครับ
10 กรกฎาคม 2554 15:54 น. - comment id 1202429
10 กรกฎาคม 2554 17:58 น. - comment id 1202433
10 กรกฎาคม 2554 19:03 น. - comment id 1202440
กราบครูครับ มาเยี่ยมยล พร้อมนึกภาพ สวัสดีมิตรบ้านกลอนด้วยนะครับ
10 กรกฎาคม 2554 19:27 น. - comment id 1202444
10 กรกฎาคม 2554 19:49 น. - comment id 1202447
โหยหาให้ห่วง หนักหน่วงแน่นหนัก เรียมร่ำรอรัก ถามทักถึงเธอ สบายดีนะครับ ครู แวะมาทักทาย จึงขอแจมหน่อยนะครับ
10 กรกฎาคม 2554 20:43 น. - comment id 1202455
เยื่อใยแห่งอดีตกรีดใจลึก ให้รู้สึกโหยหาพาหวั่นไหว ไม่อาจเห็นอนาคตที่กว้างไกล เห็นแต่ความเป็นไปอดีตกาล ความเดียวดายกลายเป็นเช่นห้องขัง ความโดดเดี่ยวลำพังสร้างสุสาน ความผิดหวังฝังใจใต้พื้นดาล จึงโหยหาทนมานเพียงเดียวดาย แอบแวะเข้ามาทักทายค่ะคุณแก้วประสริฐ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
11 กรกฎาคม 2554 02:25 น. - comment id 1202476
ทักทายครับผมผมผมผมผม
11 กรกฎาคม 2554 08:10 น. - comment id 1202481
อรุณสวัสดิ์ค่ะครูกลอนดูเหงาๆอะค่ะ ครูสบายดีหรือเปล่าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
11 กรกฎาคม 2554 13:51 น. - comment id 1202519
11 กรกฎาคม 2554 13:53 น. - comment id 1202520
11 กรกฎาคม 2554 13:55 น. - comment id 1202521
11 กรกฎาคม 2554 13:58 น. - comment id 1202523
11 กรกฎาคม 2554 14:00 น. - comment id 1202524
11 กรกฎาคม 2554 14:04 น. - comment id 1202525
11 กรกฎาคม 2554 14:06 น. - comment id 1202526
11 กรกฎาคม 2554 14:10 น. - comment id 1202527
12 กรกฎาคม 2554 17:44 น. - comment id 1202580
13 กรกฎาคม 2554 09:36 น. - comment id 1202601
สวัสดีครับครู อ่านการตอบคอมเม้นของครู ดูเหมือนครูไม่สบายมาก เรื่องแพ้อากาศ คงต้องคอยดื่มน้ำอุ่นๆ ด้วยครับครู เพราะสองวันมานี้ผม ก็มีไข้เจ็บบคอ ทำงานไป ตาลายไปเลยครับ อากาศบ้านเราฤดูนี้ คงมีความชื้นเยอะเพราะ หน้าฝน อย่างไร ก็ขอให้คุณครูแก้ว รักษาสุขภาพร่างกายด้วยนะครับ ๏ เรือนกายไร้เสียดต้าน ...... แรงตรึง โหมนา ล้มทาบราบทอดถึง ......... ทุกข์ม้วย- มรณ์สิ้นชีพดับอึง ......... โอ้ด่าว แดเฮย ดายสู่ดูสิ้นด้วย ......... ดิ่งฟ้าดินฝัง ๚ะ ๏ เรือนใจหลั่งอ่อนล้า ....... เรื่อลง ปะทุฟูไฟปลง .......... ป่นฟุ้ง ผุยละเอียดแลผง ..... ปลิวพรั่น พื้นแฮ ทานหยัดทัดใยคลุ้ง .... โยกไคล้ไหวหรือ ๚ะ ๏ สองเรือนเลื่อนสู่ล้อม........ รวมกัน ยิ่งมอดขอดแทะขัน ........ ขบทึ้ง แปรเดียวเปลี่ยวแดอัน .... มืดดับ แสงเนอ คงจบพบก้นบึ้ง....... บทท้ายไผผลาญ ๚ะ
13 กรกฎาคม 2554 15:32 น. - comment id 1202656
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
