หน้าส่วนตัว
นิราศนักเรียน
เป็นนักเรียนเพียรล้ำเลิศนำสร้าง
ทิ้งทุกสิ่งผ่านมาหาขัดขวาง
ครูสอนทางร่ำเรียนเพียรใฝ่จำ
ฝึกใฝ่ตามตำรามาค้นคว้า
แล้วนำมาทบทวนล้วนมิถลำ
เข้าประกอบงานเรียนเพียรใฝ่นำ
แล้วก็ย้ำท่องบ่นจนเข้าใจ
เมื่อเสร็จงานการบ้านผ่านไปแล้ว
จิตอ่อนแผ่วอาบน้ำย้ำผ่องใส
ออกไปเล่นพักผ่อนซ่อนภายใน
หมั่นฝึกไว้ประจำยามร่ำเรียน
ยามนั่งเล่นมองข่าวเฝ้าค้นหา
สร้างปัญญาเพิ่มพูนหนุนขีดเขียน
ประพฤติตนสร้างไว้ให้พากเพียร
มิอาจเปลี่ยนสร้างไว้ในตัวเรา
ครั้นท่องบ่นคำสอนตอนครูสั่ง
เพื่อปลูกฝังจำจดหมดทางเขลา
หมั่นเพียรรู้เรียนถามดุจยามเงา
ต้องคอยเฝ้าเรียนเขียนทุกขั้นตอน
ครูพร่ำบอกสิ่งใดให้จำจด
อย่าละลดเหินห่างร้างสิ่งสอน
หากติดค้างสิ่งใดให้อ้อนวอน
ถามขั้นตอนติดขัดจัดเข้าไว้
เมื่อยามว่างทบทวนล้วนครูสอน
เป็นขั้นตอนอย่าเพี้ยนเวียนสงสัย
ค้นตำราครูมอบเพื่อปลอบใจ
สร้างจนได้คลายขัดแล้วจัดแจง
รีบบันทึกสั่งนั้นไว้ในสมุด
แล้วเร่งรุดท่องจำย้ำสิ่งแฝง
แบ่งเวลาเล่าเรียนเพียรแจกแจง
อย่าระแวงครูสอนตอนร่ำเรียน
อย่ารีอ่านจีบสาวแม้นเขาสวย
มิอาจช่วยการเรียนหัดอ่านเขียน
เป็นนักเรียนเล็กนักจงหนักเพียร
ที่หมุนเวียนตามเพื่อนแชเชือนเอา
หากเมื่อเรียนเขียนอ่านนั้นจนเก่ง
ไม่ต้องเกรงว่าสาวพลางมาเฝ้า
ยิ่งสอบได้ที่หนึ่งพึงเหมือนเงา
สาวหมั่นเคล้าตามมาหาเราเอย.
๐ แก้วประเสริฐ. ๐
แก้วประเสริฐ 25 ก.ค. 2554 22:36 น. - ID 141173 
1646
6
0
25 กรกฎาคม 2554 23:49 น. - comment id 1203302
กราบคุณครูครับ ขออนุญาตครู หากกระทู้งานนี้ ผมเอ่ยกับมิตรกลอนทุกท่านดังนี้ ว่าคิดเห็นเหมือนผมหรือไม่ หากใคร่ครวญ พินิจและระลึกภาพอย่างละเอียด สามารถนำไปใช้ได้กับทุกสาขาวิชาชีพ หาใช่เพียงแค่การเป็นนักเขียนเท่านั้น เนื้องานแทรกอณูอักษร ด้วยเนื้อหาแห่ง ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา โดยเน้น "ความรัก" ในงาน กระนั้นในเชิงลึกยังลึกลงไปอีกคือไม่ใช่แค่เนื้อหาวิชาการ แต่หากเกี่ยวกับผู้ใหญ่ที่มองเด็ก อย่าง "มีเมตตา" ให้ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน " เมื่อเสร็จงานการบ้านผ่านไปแล้ว จิตอ่อนแผ่วอาบน้ำย้ำผ่องใส" นี่คือความจริงที่ท่านยังสนใจในเรื่องส่วนตัว ทำให้ผมนึกถึงผู้ใหญ่ใจดีในสมัยเด็กที่ท่าน มองเจ้าตัวเล็กหัดอ่านเขียนอย่างเอ็นดู แม้กิจการงานของผมจะไม่เข้าใกล้เรือ่งกลอนเลยแม้แต่น้อย แถมยังเพิ่งเข้ามาในบ้านกลอนแห่งนี้ แต่ด้วยความเซ้นซิทีฟแห่งการรับรู้อารมณ์ผู้อื่น (อาจเพราะการงานที่ต้องติดต่อให้บริการหมู่ชนจำนวนมาก) จึงใคร่ขอเรียนทุกท่านว่า กระทู้นี้น่าจะเป็นจุดรวมแห่งการถ่ายทอดบทสรุป และบทเริ่มต้น ในเวลาเดียวกันหรือไม่ ผมอ่านหลายกระทู้ บุคคลท่านนี้เอ่ยตลอดว่า เวลาที่เหลือน้อยแห่งชีวิตท่านนั้น ทำให้กระผมรู้สึกหดหู่ กระผมจึงอยากขอส่งแรงใจจากพี่น้อง ช่วยๆกันให้ท่านได้มีกำลังใจกำลังกายมากๆ อย่างน้อยผมอยากเห็นท่านดูโลกและลูกหลานไปอีก อย่างน้อยๆ ร้อยกว่าปียิ่งกว่าปู่เย็นครับ จริงๆคิดอย่างนั้นจริงๆครับ รักและเคารพพี่น้องบ้านกลอนทุกท่านครับ
25 กรกฎาคม 2554 23:58 น. - comment id 1203303
ชีวิตในวัยเรียน ต้องพากเพียรเรียนหนังสือ อ่านเขียนต้องฝึกปรือ ให้เก่งกล้าเพื่อชีพตน แวะมาอ่าน ขอแจมหน่อยครับครู
26 กรกฎาคม 2554 06:35 น. - comment id 1203307
มาอรุณสวัสยามเช้าค่ะ คุณครูแก้วประเสริฐ.. ด้วยใจพากเพียร อยากเขียนอ่าน แม้ไม่ค่อยเข้าใจแต่ใฝ่รู้ อยากให้คุณครูชี้และแนะแนวทาง อย่าปล่อยวางคนซื่อและบื้ออย่างหนูให้คุณครูโปรดมีเมตตา
(อย่าเบื่อคนสอนอยากนะค่ะคุณครู)
26 กรกฎาคม 2554 08:21 น. - comment id 1204064
ต๊กกะใจเมื่อเห็นเอารูปเด็กหญิงเล็ก ๆ มาลงนึกว่าเอ็นดูเด็กซะแล้ว อิอิ แต่อ่านกลอนแล้วจึงเข้าใจว่าสอนเด็ก อิอิ ป๋าสบายดีนะครับตอนนี้ข่าวทีวีทุกช่องปวดหัวจัง เขาคงไม่เข้าใจเรื่อง เวรกรรมตามทันหรอกนะ อิอิ
26 กรกฎาคม 2554 10:05 น. - comment id 1204083
มาติดตามงานที่เป็นคำสอนครับครู
26 กรกฎาคม 2554 19:56 น. - comment id 1204161
แก้วประเสริฐ.
26 กรกฎาคม 2554 20:02 น. - comment id 1204162
26 กรกฎาคม 2554 20:10 น. - comment id 1204163
26 กรกฎาคม 2554 20:13 น. - comment id 1204164
26 กรกฎาคม 2554 20:17 น. - comment id 1204168
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
