สุริยันต์ จันทราทิตย์

15 สิงหาคม 2554 18:13 น. - comment id 1205745

ยังสวยงามเหมือนเดิมเลยนะครับ
สวัสดีครับ หวังว่าคงยังไม่ลืมกันนะครับ

สุญญะกาศ

15 สิงหาคม 2554 21:00 น. - comment id 1205805

   กราบครูครับ
     เหมือนเสียงเพลงหากอ่านออกเสียงไปด้วย  รู้สึกสุขสงบครับ  
     
      รักและเคารพครับ

กลั่นแก้ว

15 สิงหาคม 2554 22:52 น. - comment id 1205825

แก้วประเสริฐ

16 สิงหาคม 2554 02:16 น. - comment id 1205836

คุณ สุริยันต์ฯ

        ผมไม่ลืมหรอกครับคนที่มาเยี่ยมผม
นั้นจะไม่ลืมเสียส่วนมากครับ ด้วยคุณเก่ง
แล้วในขบวนกลอน  ดึใจที่มาเยี่ยมรักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 สิงหาคม 2554 02:21 น. - comment id 1205837

คุณ สุญญะกาศ

         ศิษย์เราหากเธออ่านกลอนนอกจาก
รับสัมผัสนอกและรับสัมผัสในในบทที่หนึ่ง
และบทที่สองแล้ว จะมีบางวรรคครูไม่ใช่
สัมผัสในเลย เพราะเหตุใดหรือ ก็ด้วยเหตุ
ที่สำเนียงของอักษรคำนั้นผสานเสียงกับ
ทำนองได้อย่างกลมกลืนกันแล้วจึงไม่ควร
จะใช้สัมผัสในอีก หากใช้จะทำให้ทำนอง
และอักษรคำเพี้ยนไปทันที นี่คือลักษณะ
หนึ่งของการเล่นกลอนนะ จำไว้หาก
ตราบใดที่อักษรเสียงทำนองเข้าก้ันได้
ดีแล้วไม่จำเป็นต้องใช้หรอกจ้า
        รักศิษย์เรามากเสมอ

       แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

16 สิงหาคม 2554 02:24 น. - comment id 1205838

คุณ กลั่นแก้ว


         ศิษย์เราหากเธออ่านกลอนนอกจาก
รับสัมผัสนอกและรับสัมผัสในในบทที่หนึ่ง
และบทที่สองแล้ว จะมีบางวรรคครูไม่ใช่
สัมผัสในเลย เพราะเหตุใดหรือ ก็ด้วยเหตุ
ที่สำเนียงของอักษรคำนั้นผสานเสียงกับ
ทำนองได้อย่างกลมกลืนกันแล้วจึงไม่ควร
จะใช้สัมผัสในอีก หากใช้จะทำให้ทำนอง
และอักษรคำเพี้ยนไปทันที นี่คือลักษณะ
หนึ่งของการเล่นกลอนนะ จำไว้หาก
ตราบใดที่อักษรเสียงทำนองเข้าก้ันได้
ดีแล้วไม่จำเป็นต้องใช้หรอกจ้า ให้เธอ
สังเกตุดูเอาเองนะว่ามีที่ใดบ้างด้วยเหตุ
ดังกล่าวนั่นแหละจ้า ด้วยเสียงอักษรและ
ทำนองไม่ขัดกันพ้องต้องกันอยู่แล้วล่ะ
        รักศิษย์เรามากเสมอ

      แก้วประเสริฐ.

กิ่งโศก

16 สิงหาคม 2554 21:08 น. - comment id 1205912

มาติดตามงานครูครับโดยเฉพาะการชี้จุดควรปรับ แก้ไข นับว่าเป็นประโยชน์ยิ่งครับครู

ดูแลสุขภาพด้วยครับ

แก้วประเสริฐ

17 สิงหาคม 2554 02:39 น. - comment id 1205926

คุณ กิ่งโศก

         การเขียนกลอนนี้มีปลีกย่อยแยะหาก
จะแนะนำก็ยาวๆมากๆด้วย คอยดูตามกระทู้
ก็แล้วกันนะ เช่นเรื่องนี้เป็นต้น ระหว่างการ
ใช่สัมผัสในการการไม่ใช้สัมผ้ัสใน ที่เหตุใด
บรมครูสุึนทรภู่ท่านก็เคยเขียนไว้ไม่ใช้
สัมผั้สในก็มีจ้า  ครูค้นคว้าหาจึงพบสาเหตุ
ดังอธิบายไว้นั่นเอง ท่านจึงไม่ใช้สัมผัสใน
ในบางเรื่อง เพราะข้อปลึกย่อยมันมีแยะจริงๆ
จ้า  รักศิษย์เราเสมอ ระยะนี้ครูจะปล่อย
เพราะแก่มากแล้วอาการก็ไม่ค่อยจะดี
ยายอืมมาชวนไปทาสีวันที่ 8-9 ตค.นี้
ยังไม่รู้เลยว่าจะถ่อสังขารไปไหวหรือเปล่า
ก็ยีงไม่รู้ เพราะคนๆนี้ครูรักมากเสียด้วย
ไม่ค่อยจะขัดใจเขาหรอกนอกจากป่วย
เท่านั้นเองจ้า  รักศิษย์เรามากๆเสมอๆ

          แก้วประเสริฐ.

เดือนดวงเดิม

18 สิงหาคม 2554 02:50 น. - comment id 1205991

ศรีสมภพ

18 สิงหาคม 2554 11:34 น. - comment id 1206007

ต่างหลงใหลในสุขจนทุกข์ท่วม
สุขทุกข์ร่วม รวมเป็นสุข สนุกเป็นทาส
ทางแห่งพุทธ หยุดมันได้ หลุดให้ขาด
แค่สลัด !  ปัดพ้นร่าง  ..ก็บางเบา

พบแล้วนะ ..ธรรมมะ ละแล้วว่าง
หลงแบกหนัก ไม่พักวาง..ก็เป็นอย่างเก่า
ปลดแอกลง ปลงจากบ่า อย่าไปเอา 
ปล่อยตัวเบาเปล่าว่าง..อย่างชื่นบาน
..................................................
บุษบงอลงกรณ์ กลอนกล่อมเกลา
...จึงขอเอา ธรรมะเก่าเข้ามาแจม

แก้วประเสริฐ

19 สิงหาคม 2554 01:33 น. - comment id 1206091

คุณ ศรีสมภพ

      เมื่อผมเขียนเกี่ยวกับการเมืองมา อันที่
จริงผมไม่ค่อยอยากเขียนหรอกครับ แต่สมัย
หนุ่มนั้นผมคนหนึ่งที่เข้าร่วมการต่อสู้เชียร์
ที่สนามหลวงในอดีตมานานแล้วครับ หนี
แทบตายอาศัยเป็นข้าราชการบอกเขาว่า
ต้องไปเข้าเวร เพราะงานผมสำคัญมากด้วย
เป็นศูนย์กลางรวมข่าวทั้งในนอกประเทศ
ทั้งหมดต้องมาที่นี่เพื่อคัดแยกครับ  เขา
ถึงปล่อยผมมาครับ
     สิ่งที่พระพุทธชินสีห์พระองค์ตรัสรู้คือ
อริยะสัจจ์สี่ประการเป็นปฐมฤกษ์ แต่ผม
จะไม่กล่าวถึง ทุกข์ สมุทัย นิโรธ  แต่ผม
กล่าวถึงเรื่องมรรคหนทางแห่งการพ้นทุกข์
ทั้งทางโลกและทางธรรม เพราะมรรคนี้
ใช้ในทางโลกก็ได้เป็นการสร้างในสิ่งที่
ดีและเจริญรุ่งเรือง ส่วนทางธรรมหากนำ
เอามรรคแปดนี้มารวมกันจะแบ่งออกได้
เป็นสามอย่าง คือ ศีล สมาธิ และปัญญา
อันข้อหลังนี้สำคัญมากๆที่สุด เพราะจะ
เข้านิพพานได้ก็ต้องอาศัยสิ่งนี้ตัดให้ขาด
สิ้นแม่แต่รากเง่าทั้งหลายที่ฝังอยู่ในจิต
ใต้สำนึกแม้แต่เศษย่อยแค่ผงธุลีก็จะไม่
มี ทั้งสามอย่างนี้ต้องอยู่ในระดับกลางจะ
ขาดจะเกินไม่ได้เด็ดขาดครับ ศีลนั้น
กำหนดแนวข้อปฏิบัติ สมาธิคือการสร้าง
ให้จิตใจเข้มแข็งเพื่อการต่อสู้กิเลส 
ปัญญามองให้เห็นถึง ทุกข์ทั้งหลาย ซึ่ง
เหล่านี้จะอยู่ในเอกัตคัตตา ต่างกับอุเบกขา
มากมายนัก เพราะเป็นการย่างก้าวเข้า
สู่โสดาบันและธรรมอื่นๆจวบจนถึงอรหันต์
ผลจึงถือว่าสำเร็จกิจทางพุทธศาสนา 
หากผมจะพูดก็จะยาว เอาเพียงกล่าวสั้นๆ
ว่าสิ่งจะไปนิพพานได้นั้นต้องหยุดการ
ปรุงแต่งหรือที่ทางพระเรียกว่า สังขาร
นั่นเองครับ ขอบคุณมากครับที่แวะมา
และนำธรรมเก่าๆมาฝากครับ ขอบคุณ
มากครับ รักเสมอ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 สิงหาคม 2554 01:19 น. - comment id 1206097

คุณ  เดือนดวงเดิม

         ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมผม
อยู่เสมอๆมามิเคยขาด ขอบคุณมากครับแก้วประเสริฐ.