รำพึงจากภวังค์ที่หวังวาย

ตราชู

รำพึงจากภวังค์ที่หวังวาย
	เคยวาดฝันสวรรค์ใฝ่ว่าไฟฝ่อ
คนแข็งข้อแค้นเคียดคลายเกลียดขึ้ง
มาโนชหนุนคุณนำครุ่นคำนึง
เห็นโทษถึงการที่โก่นบีฑา
	การุณย์เจิม เริ่มประจักษ์รวมรักเจต
ลดสาเหตุหุนหัน ลดปัญหา
ละมุนละไมใจมีไมตรีมา
อีกมิช้าชนชั้นเฉิดฉันชน
	แต่แล้วฝันสวรรค์ใฝ่บรรลัยฝัน
ยลสิ่งสรรพ์ซ้อนซับแสนสับสน
มีเขา/เรา เร่าร้อนร้าวรอนทุรน
รุมรุกร้นเร้นร้ายรอบรายเรียง
	ดั่งโดนปืน ฝืนไปฝืนใจปวด
แม้มี่สวดมนต์ศาสน์จนขาดเสียง
ก็ไร้วันอันสว่างเสริมสร้างเวียง
ทำได้เพียงแค่พอชะลอภัย
	เห็นเลือดชลล้นฉานห่อนนานช้า
เราจักมามาดมั่นโรมรันใหม่
ต่างปองชัย ไป่ช้าต่างปราชัย
ความจัญไรประหนึ่งแร้วขึงแนวรอ
	เกิดซ้ำซ้ำกรรมทราม สงครามสี
ทั่วธานีถ่วงหนักทุกข์นักหนอ
จิตมืดตื้อ ถือตนคือต้นตอ
ไทยพร้อมก่ออหังการ์ เข่นฆ่ากัน!
(๒๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๔)
หมายเหตุ:
	กลวิธีดำเนินกลอนแบบซ้ำเสียงพยัญชนะตรงตำแหน่งจังหวะตกกระทบนี้ ผมศึกษาจากลีลาในเพลง บัวไกลตา ประพันธ์โดย ท่านขุนวิจิตรมาตรา รวมทั้งเรียนรู้จากงานกวีนิพนธ์ของท่านอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ท่านคมทวน คันธนู และกวีท่านอื่นๆอีกหลายท่าน ครับผม				
comments powered by Disqus
  • หอมดอกลำดวน

    26 กันยายน 2554 12:36 น. - comment id 1209378

    เคยคิดว่าอนาคตต้องสดใส
    ร้อยดวงใจเกี่ยวดองครองมั่นหมาย
    แต่ละแผลด่างพร้อยค่อยค่อยคลาย
    จนสลายสิ้นดับไม่กลับมา
    
    ทางที่ทอดจะเต็มไปด้วยไม้ดอก
    ล้วนเอ่ยบอกเชื้อเชิญมาชมหน้า
    จะแผ่กลีบกิ่งใบให้เพลินตา
    สนองความปรารถนาทุกคราไป
    
    ภาพในความคิดนั้นมันหมดค่า
    เนื่องจากว่าไม่มีทางจะสร้างได้
    แผลเก่ายังไม่สมานสักเท่าใด
    เดี๋ยวก็เกิดแผลใหม่  คงไม่นาน...
    
    คิดถึงจัง
  • ตราชู

    27 กันยายน 2554 09:52 น. - comment id 1209489

    สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน
    
    	ผมดูสถานการณ์การเมืองของบ้านเราแล้ว รู้สึกเหมือนพวกเรากำลังยืนอยู่บนพื้นดินซึ่งลาวายังปะทุอยู่ข้างใต้ คิดเช่นนี้มาตั้งแต่ปีก่อนแล้ว พอมาถึงปีนี้ อะไรๆมันก็เริ่มส่อเค้ายุ่ง คอยดูกันต่อไปดีกว่าครับว่าเรื่องจะลงเอยอย่างไร สำหรับผม คำว่า ปรองดอง ยังไม่เห็นเค้าว่าจะเป็นไปได้ง่ายๆจริงๆครับ
    
    	สวัสดีครับ น้องหอมดอกลำดวน
    
    	ลำดวนเอ๋ยเผยกลิ่นรื่นรินหอม
    มาโน้มน้อมดวงใจฝันใฝ่ถึง
    ดวงฤดีพี่ย้ำห้วงคำนึง
    ยังลึกซึ้งเสน่หาภราดร
    
    	สัมพันธ์คล้องสองเราจากเหย้านี้
    ตรึงไมตรีพรรณรายมิถ่ายถอน
     เราคุยกัน หมั่นเพียรร่วมเขียนกลอน
    ทุกบทตอนจำได้พี่ไม่ลืม
    	คิดถึงมากๆเช่นกันครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน