ในความเงียบยิ่งเงียบหาเปรียบได้ ไร้ดวงไฟไร้ความฝันในวันเหงา ไร้มือกุมไร้อ้อมกอดอ้อนออดเรา มีเพียงเงาในความเงียบอันเยียบเย็น มืดกว่ามืดเกินกว่าจะหาเปรียบ กายเย็นเยียบใจร้อนรนปนทุกข์เข็ญ ไร้แสงทองส่องสว่างทางลำเค็ญ เหมือนฉันเป็นอากาศธาตุล่องลอย สองเข่าคู้หน้าซุกซบไม่อบอุ่น ใจยังกรุ่นอาฆาตไม่อาจถอย ผ่านปีเดือนเลื่อนวันฉันจะคอย เพื่อย้ำรอยเจ็บช้ำระกำใจ ออกไปเถิดความเหงาอย่าเย้าเล่น เหมือนดังเช่นเคยมาอย่าได้ไหม ฉันหยุดความใจบางอย่างบางใคร นี้ต่อไปใจดวงนี้จะดีเอง
ร้อยฝัน 4 ต.ค. 2554 20:47 น. - ID 142045 
1950
3
0
4 ตุลาคม 2554 21:39 น. - comment id 1210380
๐ ร้อยความฝันฝากไว้ในห้วงจิต ช่างวิปริตซ่านทรวงยากล้วงเผย ไออุ่นชิดสนิทไว้ลึกตรึกเชย มิอาจเสบยถอนใจฤทัยครอง ๐ นี่นะหรือร้อยฝันพลันมอบให้ แต่ใยไฉนหนึพรากจากสิ่งสนอง น้ำตารินทาบรดจรดไว้ปอง ครั้งเรืองรองแนบชิดสนิทไอ. ที่บ้านน้ำท่วมหรือเปล่าล่ะคิดถึงร้อยฝัน เสมอๆจ้า รักและคิดถึงห่วงใยเสมอๆ
แก้วประเสริฐ.
5 ตุลาคม 2554 10:58 น. - comment id 1210404
ในความเงียบเฉียบเย็นเช่นวันผ่าน แหละวันวานเคยหนาวร้าวสุดแสน แต่วันนี้เติมพลังความหวังแทน ก้าวข้ามแดนปิดกั้นปันหัวใจ จุ๊บๆเจ้อ้อย
5 ตุลาคม 2554 11:43 น. - comment id 1210409
เหลือเพียงร่างหยุดนิ่งไม่ติงไหว เขายกใส่โลงเหลี่ยมเตรียมเอาฝัง ในความเงียบมืดมิดถูกปิดบัง เสียงที่ดังตอกตะปูปิดฝาโลง คานหาบหามลงหลุมดินคลุมมิด เงียบสนิทยังมีเหลือที่โล่ง ที่ใต้ฝาว่างเว้นยังเป็นโพรง ร่างบวมโป่งพุพองน้ำหนองซึม แต่ใจฉันเงียบงันไปยิ่งกว่า น้ำท่วมปากไม่กล้าต้องนิ่งขรึม ความสัมพันธ์ก่อนเก่าเขาเลือนลืม กลับหลงปลื้มคนใหม่ใจโลเล จะเอ่ยปากท้วงติงยิ่งเจ็บหนัก เขาเลิกรักเปลี่ยนไปใจหันเห ต้องยอมรับเจ็บปวดถึงซวดเซ ปล่อยชีวิตว้าเหว่เงียบงันครอง ชีวิตฉันเงียบงันกว่าความตาย
5 ตุลาคม 2554 15:47 น. - comment id 1210458
กลอนไพเราะจ้ะคุณอ้อย ....................
5 ตุลาคม 2554 17:28 น. - comment id 1210471
น้ำท่วมมั๊ย
5 ตุลาคม 2554 20:35 น. - comment id 1210476
หน้าส่วนตัว
ขอบคุณค่ะลุงแก้ว
ที่บ้านน้ำไม่ท่วมค่ะ แต่ที่นาเหมือนทะเลสาบเลยค่ะลุง สงสารชาวบ้านเหลือเกิน อ้อยยังพอไหว แต่ชาวบ้านจะเอาอะไรกินล่ะปีนี้
ในความเงียบนิ่งเงียบไร้สรรพเสียง
ได้ยินเพียงหัวใจไม่เคยหยุด
กับซากเศษความฝันอันชำรุด
ที่ซบทรุดอยู่ด้วยกันทุกวันไป
ขอบใจจ้าแบม
หากชีวิตเงียบงันกว่าความตาย
ขอแค่ลมสุดท้ายแห่งความหวัง
เป็นหยดน้ำชุ่มชื้นคืนชีวัง
ที่ผุพังในโลกอันโศกตรม
ขอบคุณค่ะคุณฤกษ์
ในความเงียบหากใจมันไม่เงียบ
กลับเต็มเพียบด้วยรอยที่คอยฝัง
หัวใจเต้นเพื่อขอรอพลัง
จากความหวังอันน้อยนิดยังคิดคอย
ขอบคุณค่ะคุณ din
กีกี้ ที่บ้านน้ำไม่ท่วมจ๊ะ แต่ที่นาที่เราไปยืนดูข้าวกัน ไม่เหลือ มองไม่เห็นดินเลย เห็นกอไผ่อยู่ลิบ ๆ
แล้วกีกีดีขึ้นยัง เดี๋ยวว่าง ๆ จะหลังไมค์นะ
5 ตุลาคม 2554 21:38 น. - comment id 1210484
สวัสดีค่ะ พี่อ้อยร้อยฝันของฉัน ความเงียบงันผันผ่านรุกรานจิต เข้าประชิดครอบคลุมรุมด้วยเหงา สองแขนน้อยสวมกอดสอดรับเอา อุ่นด้วยเงา...เดียวดายลมหายใจ... ไร้เปลวใดนำทางสว่างแสง สิ้นเรี่ยวแรงเชื่อมั่นข่มหวั่นไหว คลายทุกภาพสลัวคิดกลัวไป อีกเมื่อไร? พบแสงแห่งอรุณ... สบายดีนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
5 ตุลาคม 2554 23:31 น. - comment id 1210505
บทนี้เขียนดีนะจ๊ะเพื่อน,,,ชอบ....
8 ตุลาคม 2554 08:27 น. - comment id 1210746
คนที่เข้าใจความเงียบของเรา น่าจะรู้จักเราดีนะคะพี่ช้าง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
