แก้วประเสริฐ

31 มกราคม 2555 12:43 น. - comment id 1179650

คุณ กิ่งโศก

     ศิษย์รักยิ่งสิ่งใหม่ดุจคล้ายคลื่น
ดูราบรื่นลูกเก่าเฝ้าคอยสลาย
ความผันเปลี่ยนวนว่ายสายธารไป
ฟุ้งกระจายใหม่มาพาเปรมปรีดิ์

         พูดเรื่องสุขภาพมีแต่นับวันใกล้เส้นชัยแล้ว
เกิดดับจะต้องหมุนเวียนไปเรื่อยๆ เพราะยังไม่
ถึงเส้นทองแห่งชีวิตคือนิพพานจ้า  รักศิษย์
เรามากๆเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

Hathaikarn

30 มกราคม 2555 15:32 น. - comment id 1222824

ผู้หญิงไร้เงา

30 มกราคม 2555 16:07 น. - comment id 1222832

อันมนุษย์ปุถุชนธรรมดา
มักมีรักโลภพาทั้งโกรธหลง
แต่บางคนสละได้ใจปลิดปลง
อยู่ยืนยงกับธรรมะละอธรรม

สวัสดียามเย็นค่ะ

สุญญกาศ

30 มกราคม 2555 17:05 น. - comment id 1222842

กราบครูครับ
  นานมาก ตั้งแต่น้ำท่วม ทั้งบ้านยุ่ง ที่ทำงานเยอะ กระผมก็ไม่ได้เข้ามาชม มาเรียนงาน กราบขออภัย
  ขอแสดงความคิดถึงครูู รวมถึงพี่น้องบ้านกลอนมา ณ ที่นี้
 เวลาเหมือนผ่านไว แป๊บๆๆๆ ครับ
 มาชมงานท่าน ไพเราะและได้แง่คิดเช่นเดิม
ต่อไปจะเริ่มมีเวลา แล้วเข้ามาฝึกบ่อยๆๆๆแล้วครับ
รักษาสุขภาพท่านด้วย ระลึกถึงเสมอครับผม

บินเดี่ยวหมื่นลี้

30 มกราคม 2555 21:28 น. - comment id 1222873

ถึงมีร่างแต่ก็ไร้ใจ..หรือเปล่าท่านท้าวฯ

แก้วประเสริฐ

30 มกราคม 2555 22:47 น. - comment id 1222878

คุณ หทัยกานต์

         ขอบคุณมากครับ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ

                    แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 มกราคม 2555 22:51 น. - comment id 1222879

คุณ ผู้หญิงไร้เงา

    อันชีวิตเกิดมาในโลกหล้า
เหมือนนำพารักโลภโกรธใหลหลง
เปรียบดังกายมินานต้องปลดปลง
จะยังคงเหลือไว้ในความดี

         คิดถึงเสมอครับท่านผู้หญิง อิอิ รักด้วยอิอิๆ

                    แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 มกราคม 2555 22:54 น. - comment id 1222881

คุณ สุญญกาศ

           นั่นซิไม่พบปะกันนานเหมือนกันตั้งแต่
น้ำท่วมใหญ่ครั้งนี้ ผมเองบ้านซ่อมแซมใหม่
วุ่นวาย ไหนนำของหนีพ้นน้ำ แต่ไม่พ้นดัน
ทะลึงลืมโฉนดที่ดิน ก็หายไปกับสายน้ำด้วย
เอาล่ะซิทีนี้ วุ่นวายยิ่งไม่อยากไปกรมที่ดินด้วย
         นึกว่าน้ำลดเสียหายสิ่งอื่นช่างมันเสียไป
ไม่เสียดาย แต่นี้ซิปั้ญหายังตามมาอีกจ๊ะ
           รักมากๆเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

30 มกราคม 2555 23:01 น. - comment id 1222882

คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้

    ถูกต้องแล้วเวนไตยให้ชวนคิด
ถูกลิขิตรักเปรี้ยวเหี่ยวหดหนอ
ถึงรักใครอย่างไรไร้สิ่งรอ
เดี๋ยวก็ฝ่อแล้วพองช่างลองใจ
   หากมาดแม้นมี่กายไร้ความหมาย
สู้ให้ตายดีกว่ามาสดใส
ทำนุเจ้าอย่างไรไม่ขันไป
เสียงนั้นไซร้พ่อจ้าขอลานอน

        อนิจจังจริงๆสหายรัก

         แก้วประเสริฐ.

ศรีสมภพ

31 มกราคม 2555 01:16 น. - comment id 1222884

อนิจจัง ทุกขัง ..อนัตตา
พุทธศาสดาตรัสว่าไว้
ตถตา ว่าให้เห็นเช่นวนว่าย
เหตุและผลวนเวียนไป ..ไม่สิ้นสุด

คิดว่า น่าจะเป็นเช่นนั้น ...

พุด

31 มกราคม 2555 09:06 น. - comment id 1222901

เอาดอกไม้ในไร่มาฝากนะคะ
ปลอบประโลมใจคุณแก้วค่ะ

รักนิรันดร์
พวงแสด
เศรษฐีใบพาย
กุหลาบพันปี
พริกเจ็ดสี

กิ่งโศก

31 มกราคม 2555 09:35 น. - comment id 1222909

มาเยี่ยมครูครับ
รักษาสุขภาพด้วยครับครู

(น้ำตาลหวาน)

31 มกราคม 2555 09:59 น. - comment id 1222912

ซาก...แสดงว่ายังเหลืออยู่ แวะมาเยี่ยมค่ะ 

แก้วประเสริฐ

31 มกราคม 2555 12:28 น. - comment id 1222926

คุณ ศรีสมภพ

   อนิจจังแปรเปลี่ยนเวียนไม่สุด
เดี๋ยวก็ผุดก่อเกิดกำเนิดใหม่
ทุกข์เพราะเขาเอาไว้สู่ภายใน
ก่อเป็นไว้อนัตตาพาวุ่นวาย
   ทั้งสามภพจบแดนพรหมแมนสรวง
เกิดเป็นห่วงคล้องไว้ไม่สูญหาย
เกิดแล้วดับพวยพุ่งมุ่งทำลาย
นิพานสลายเกิดดับนับครรลอง.

        ขอบคุณมากรักมากเสมอ

         แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

31 มกราคม 2555 12:32 น. - comment id 1222927

คุณ พุด (สาวบ้านนาแห่งแดนไพร)

          ขอบคุณมากครับที่นำของโปรดมาฝาก
ผมมักจะเข้าไปเก็บภาพจากคุณไว้เสมอๆเพื่อ
นำมาลงหน้าคอมฯบ้าง ภาพแต่งกลอนบ้าง
บางครั้งก็ขอ บางครั้งก็ไม่ขอเพราะเราสนิทกัน
จึงคงอภัยให้นะครับ ใจนั้นผูกพันคิดถึงอยู่สม่ำ
    การเล่นกลอนบอกตรงๆว่าชักๆจะเบื่อๆ
เสียแล้วครับ  ดีหน่อยที่ใช้เป็นการฝึกสมอง
รำลึกเสมอมิรู้คลายครับ  รักมากเสมอๆ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

31 มกราคม 2555 12:37 น. - comment id 1222928

คุณ น้ำตาลหวาน

   มันเป็นซากคงไว้แต่ไร้ประโยขน์
แม้นลิงโลดอย่างไรไร้ความหมาย
มีแต่ซากกากเดนเช่นคนตาย
ตราบวอดวายเปลี่ยนใหม่ให้ความจริง.

          ขอบคุณมากครับแม่สาวแสนสวย

                 แก้วประเสริฐ.

อนงค์นาง

31 มกราคม 2555 16:32 น. - comment id 1222944

แก้วประเสริฐ

31 มกราคม 2555 17:24 น. - comment id 1222947

คุณ อนงค์นาง

         ศิษย์เราครูก็เขียนไปเรื่อยๆ ยามเหงาไม่มี
อะไรจะทำจ้า รักศิษย์เรามากเสมอๆ

              แก้วประเสริฐ.

พจนา/หนังสือ

1 กุมภาพันธ์ 2555 08:05 น. - comment id 1222992

ในช่วงของชีวิตคน สร้างอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับสร้างบุญ-สร้างความดี
อรุณสวัสดิ์ครับ   

เฌอมาลย์

1 กุมภาพันธ์ 2555 12:26 น. - comment id 1223011

ซาก..ฟังดูน่ากลัวนะคะ
ตอนนี้เหลือแต่ซากใจค่ะ 

แก้วประเสริฐ

1 กุมภาพันธ์ 2555 12:54 น. - comment id 1223023

คุณ พจนาฯ

      ความดีและความชั่วคงไว้ในโลกนี้ แต่ผู้ที่
จะเข้าสู่วังวนนั้นก็เป็นทางเลือกหนึ่งที่พึง
ไตร่ตรองครับ สวัสดีครับ อิอิ ผมตื่นสายเสมอ
เพราะนอนดึกๆ ท่องเวปฯไปเรื่อยๆครับรักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

1 กุมภาพันธ์ 2555 12:57 น. - comment id 1223024

คุณ เฌอมาลย์

         เจ้าหญิงครับ ซาก นั้นย่อมคงอยู่เช่นซาก
ศพเวลาเผาก็ยังคงเหลือกากผงไว้เสมอๆ 
นับประสากับน้ำใจคนเรา ก็มีซากที่หมกอยู่ใน
จิตสำนึกของเรา อย่างที่คุณเรียก ซากใจ ไง
เล่าครับ รักเจ้าหญิงมากเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

สอง

4 กุมภาพันธ์ 2555 18:48 น. - comment id 1223475

แก้วประเสริฐ

4 กุมภาพันธ์ 2555 20:34 น. - comment id 1223477

คุณ สอง

        เป็นกลอนสอนใจไว้จ้า รักน้องสาวมากเสมอ

                   แก้วประเสริฐ.