๑ ให้ฉันอธิบายอย่างไรดี ถึงความรู้สึกสุขใจอันมิอาจเปรียบ ที่ผันผ่านเข้ามาในห้วงหนึ่งของชีวิต เป็นความปลื้มปีติที่คลับคล้ายว่าเป็นจริง แต่ฉันตระหนักดีว่ามันไม่ใช่ความฝัน และมันก็ไม่ใช่ความจริง เป็นสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสอง บางครั้งฉันรู้สึกว่ามันใกล้แค่เอื้อม คิดคิดดูอีกทีมันกลับถอยห่างออกไป ไกลไกลเกินสุดจะไขว่คว้า. ๒ ฉันคงเหมือนนักเดินทางทั้งหลาย ที่เที่ยวสืบเสาะแสวงหาคุณค่า และความหมายแห่งชีวิต ดั้นด้นเดินทางรอมแรม มาไกลแสนไกล แต่แล้วโชคชะตานำพา ให้ฉันต้องพลัดหลงเข้าไป ในท้องทะเลทรายอันแห้งแล้ง เปล่าเปลี่ยวสุดอ้างว้าง. เสบียงและน้ำเริ่มร่อยหรอ ท่ามกลางความร้อนระอุ ฉันไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่เลย มีแต่เพียงความหวังเท่านั้น ซึ่งเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันพยายามโอบอุ้ม ทะนุถนอมพร้อมกับร่างอันบอบช้ำโซซัด หวังว่าในไม่ช้าคงจะพบโอเอซิส มีเงาไม้ให้ฉันหลบพักพิงบ้าง มีน้ำสักกอบมือเพื่อให้ฉันได้ดื่ม ดับความกระหายเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต ๓ แสงแดดแผดเผาร้อนสุดระอุ ความหิวกระหายยิ่งเพิ่มทวีคูณ สายตาเริ่มพร่ามัวเลือนลาง พลันเหลือบมองไปเห็น. เหมือนแหล่งน้ำที่ต้องกับแสงแดด สะท้อนระยิบระยับไกลออกไป ฉันคิดในใจ ไม่มีสิ่งใดอีกแล้วในโลกนี้ จะมีค่าเทียบเท่าสิ่งที่ฉันกำลังเห็น จึงรวบรวมกำลังฮึดสุดท้าย เท่าที่จะสามารถทำได้ในนาทีนี้ ด้วยความหวังประการฉะนี้ ฉันจึงลุกขึ้นด้วยความมั่นใจ ว่าข้างหน้านั้นอีกไม่ไกล ฉันคงได้ดื่มน้ำดับกระหายแล้วล่ะ ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่า ฉันจะรอดตายออกจาก ทะเลทรายแห่งนี้หรือไม่ หวังเพียงแค่ได้ดื่มน้ำดับกระหาย เป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตฉันก็สุขใจ ถึงแม้จักต้องตายอย่างโดดเดี่ยว ในทะเลทรายอันเวิ้งว้าง ๔ ยิ่งฉันขยับเท้าก้าวเข้าไปใกล้ ภาพนั้นกลับถอยห่างออกไป แล้วอันตรธานหายไปสิ้น ต่อหน้าต่อตาฉัน แล้วกลับปรากฏให้เห็น อีกทีหนึ่งไกลออกไป ระยิบระยับทอประกายงามวิจิตร เป็นอย่างนี้เรื่อยไป จนในที่สุดฉันเริ่มอ่อนล้า สิ้นเรี่ยวสิ้นแรงกับการค้นหา ภาพลวงตาที่ทะเลทรายแห่งนี้ มอบให้เป็นเป็นของกำนัลอันล้ำค่า แก่นักเดินทางเช่นฉัน บางทีมันอาจกำลังสอนบทเรียน ที่ฉันมิอาจแสวงหาได้จากที่อื่น นอกจากที่นี่แห่งเดียวเท่านั้น มันคงอยากให้ฉันปลง ให้ละซึ่งทุกสิ่ง แม้กระทั้งความหวัง ๕ ฉันอยากร้องไห้ แต่น้ำตา มันไม่ไหลออกมา ฉันเลยต้องยิ้มหัวร่อ ให้กับชีวิตที่มันแสนสั้น
ปุถุซน 20 ก.ย. 2545 18:24 น. - ID 22862 
797
6
0
20 กันยายน 2545 18:56 น. - comment id 78352
แหงะ แล้วนักเดินทางแบบเราจะรอดจากทะเลสายสวยๆมั้ยคะเนี่ย
20 กันยายน 2545 19:16 น. - comment id 78371
เราไม่กลัวทะเลทราย แค่มีเพื่อนร่วมทางข้างกายก็เพียงพอ มาวิ่งเล่นด้วยคนดิ
20 กันยายน 2545 21:43 น. - comment id 78435
บางครั้งการที่เรามองเห็นเพียงแค่ภาพลวงตาก็เป็นสุขแล้ว แม้เมื่อเราจะไว่คว้าเอาไว้ไม่ได้เราก็ไม่เสียใจหรอก เพราะรู้ว่าภายใต้สิ่งลวงตานั้นมันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากส่วนลึกของจิตใจเราเอง แม้ต้องอาจต้องเดินทางคนเดียวไปในทะเลทรายแสนกว้างเพียงลำพังแต่ภาพพร่าเลือนมัวๆที่จะกลายเป็นภาพลวงตามันก็เดินตามเราอยู่เป็นเพื่อเราเมื่อเราถึงที่สุดแห่งชีวิต
20 กันยายน 2545 22:25 น. - comment id 78445
ร้องไม่ออก บอกไม่ถูก จุกเสียดแน่นเฟ้อ ต้องอีโน
21 กันยายน 2545 16:58 น. - comment id 78721
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^ ..อืม..นะน่าสงสารจัง..
เห็นภาพคมชัดลึกเลยจ้า.^*^
......................................
22 กันยายน 2545 19:28 น. - comment id 79194
ก็ยังดีนะที่เรามองเห็นแหล่งน้ำ แต่กับคนบางคน ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหนทางที่ไม่มีที่สิ้นสุดเพียงอย่างเดียว
23 กันยายน 2545 11:08 น. - comment id 79406
มาปลอบใจพี่เชคนดี กำลังใจและความคิดถึงจ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
