๏๏๏อดีตสมัย๏๏๏

โมไนย

๏สไบพาดห่อหุ้ม....................สรรพางค์
แต้มกระแจะหอมจาง....................กรุ่นฟุ้ง
ชบาทัดหูนาง....................งามเด่น	แม่เอย
ปากอิ่มกลิ่นหอมคลุ้ง....................เมื่อโน้นอดีตสยามฯ
๏สาวสยามงามยิ่งแล้ว....................เพริศพริ้ง
สวยแม่เอยสวยจริง....................แจ่มฟ้า
งามเอยแม่งามยิ่ง....................งามเลิศ 
งามแม่หอมกล่อมหล้า....................เฟื่องฟุ้งกรุงศรีฯ
๏อ่อนโยนแม่อ่อนช้อย....................อรชร
เนื้อแน่นนวลสมร....................ฟั่นบ้า
หลงใหลแม่งามงอม....................ครั้งแม่ อดีตกาล
นิมิตพิศถึงหน้า....................แน่งน้อยจินตนาฯ
๏หากหมุนย้อนอดีตได้...................ดังใจ
อยากจะขอกลับไป....................อดีตเพ้อ
หนทางช่างแสนไกล....................ไกลยิ่ง จริงนา
ฝันคลั่งลำพังเก้อ....................นั่งบ้าเขียนโคลงฯ
๏สวยสะคราญเพริศแพร้ว....................สาวไทย
งามเฉิดฉาดไฉไล....................ส่องหล้า
หลงใหลยิ่งอดีตสมัย....................ไทยเก่า
ใครอ่านคงว่าบ้า....................ดนุนี้สติเลือนฯ