ต้องมนต์นาง

ชายไร้ศักดิ์

แว่วมนต์ขลุ่ยหวีดหวิวไปทั่วไพรสน          อนิจจายังสู้มนต์น้องไม่ได้
ด้วยคิดถึงนวลเนื้อน้องจับหัวใจ                     แม้พี่ชายอยู่ไกลยังได้ยิน
มนต์ขลุ่ยเอ๋ย... ดังเสียงเพรียกเจ้าเรียกขาน    มิอาจทานมนต์เจ้าเฝ้าเรียกได้
จึงฝากใจ กับลมมา หานวลใย                       ด้วยโหยไห้เพรียกหาคราเคยครอง     
     มนต์ขลุ่ยเจ้าสะกดมัดใจพี่อยู่                    เจ้ายอดชู้เคยอยู่ร่วมเคียงหอห้อง        
หากบัดนี้พี่อยู่ไกลเจ้าเนื้อทอง                        อกพี่ต้องหมองไหม้พิษใจรุม
ด้วยหน้าที่การงานนั้นผูกมัด                          มิอาจขัดหาญหักไปเหมือนไฟสุม
หัวใจนี้ร้อนผ่าวดังไฟรุม                                เกิดกลัดกลุ้มโหยไห้อยู่ทุกโมงยาม
    
    จึงเอ่ยฝากสำเนียงมากับเสียงขลุ่ย              ฝากลมคุยกระซิบแผ่วแว่ววาบหวาม
อีกมิช้ามินานหรอกนะนงราม                        คืนเขตคามคืนหอห้องคล้องแขนนาง
ช่วยรอพี่ต่อไปอีกสักนิด                               รอด้วยจิตพิศวาสมิบาดหมาง
ประทับจูบรับขวัญอยู่มิรู้จาง                         กอดนวลปรางแนบชิดสนิทเอย...