ตาหลก...ก่อนตาหลับ...!!

น้ำผึ้งป่า

.......มาณพหนึ่ง   ถึงวัย   รับใช้ชาติ
หุ่นสมาร์ท   เหมาะเกณฑ์  เป็นทหาร
แต่สุดแสน  เสียดาย  ชาติชายชาญ   
เขาเขียนอ่าน   ไม่ได้   ไม่เรียนมา
.......ครูฝึกจึง   จัดสอนเรียน   เขียนพูดอ่าน
สามเดือนผ่าน  อ่านพูดเขียน  เรียนเข้าท่า
พอไปได้   พอเข้าใจ   ในวิชา
ใช้ภาษา  ง่ายง่าย   ได้บางที
.......มาวันหนึ่ง   ใกล้ถึงวาร   ผู้การตรวจ
ครูต้องกวด  ต้องขัน  กันเต็มที่
เรียกเจ้าหนุ่ม   มาซ้อม   พร้อมพาที
เหมือนทีวี  ซ้อมละคร   ก่อนถ่ายไง
.......ครูฝึกบอก   แกจำไว้  ให้ดีนะ
ผู้การจะ   ชอบถาม   สามอย่างไซร้
หนึ่ง-ถามว่า  อายุเรา  ได้เท่าไร
ก็ตอบไป  ยี่สิบสอง   ไม่ต้องกลัว
.......สอง-ผู้การ   มักถามว่า  มาอยู่นี่
ได้กี่เดือน   ก็ตอบสี่     จำใส่หัว
สาม-ท่านถาม  ค่ายทหาร  กับบ้านตัว
กับข้าวใคร  อร่อยชัวร์   ดีกว่ากัน
.......ก็ให้ตอบ   พอกันครับ   ขอรับท่าน
แล้วชายชาญ   ก็ท่องไว้   มิให้สั่น
กินก็ท่อง  นอนก็ท่อง   ของสำคัญ
จนถึงวัน  ตรวจทหาร   ผู้การมา
.......ทหารตั้ง   แถวให้ตรวจ  อวดระเบียบ
ดูร้อยเรียบ   เฉียบคม   สมสง่า 
ผู้การตรวจ  มาถึงหนุ่ม  ยืนตัวชา
ท่านถามว่า   มาอยู่นี่    กี่เดือนแล้ว
.......เจ้าหนุ่มบอก   ยี่สิกสอง   คักกะผง
ผู้การงง   ขมวดคิ้ว    ฤๅหูแว่ว
งั้นอายุ   แกกี่ปี   เจ้าบ้องแบ๊ว
เงียบทั้งแถว  เมื่อหนุ่มตอบ  สี่ปีคัก
.......ผู้การจ้อง  มองเจ้าหนุ่ม  กลุ้มดวงจิต
เฮ้...ตอบนิด   แกกับฉัน   ใครมันบ้า
ตอบดังดัง   ฟังไม่ชัด   โดนอัดนา
ผงตอบว่า   พอกัน พอกันคร้าบ.!!!