เมื่อผมริเป็นนักสัมภาษณ์..!!

น้ำผึ้งป่า

นอนเหงาเหงา  เช้าวันหนึ่ง  พึ่งฉุกคิด
ว่าควรใช้	ชีวิต	ให้มีค่า
คิดแล้วก็	ไปสัมภาษณ์	พวกชาวยา
ถามเขาว่า	สูบบุหรี่	ทำไมกัน
     รายแรกถาม  ยามประตู	  อยู่ที่ป้อม
ตัวสูงผอม	ปากดำปื๋อ	มือก็สั่น
อ๋อผมสูบ	เพราะยุงกัด	คัน..คัน..คัน
อาศัยควัน	ไล่ไป	ไกลตัวเรา
     จากยามก็   ต่อไป	รายที่สอง
คนขายของ	คือแม่ค้า	ไงล่ะเจ้า
อ้อดิฉัน	ช่วงนี้	สิซบเซา
นี่ไงเล่า	บุหรี่แน่	สูบแก้เซ็ง
บันทึกไว้	แล้วต่อไป	รายที่สาม
เร่ไปถาม	คุณหมอใหม่	มาดไม่เบ่ง
อ๋อผมสูบ	เพื่อศึกษา	อย่าเพ่งเล็ง
จะได้เก่ง	เยียวยา	รักษาคน
     จากคุณหมอ   ก็ก้าวไกล	  ไปสัมภาษณ์
สาวสะอาด	พราวเพริศ	สวยเลิศล้น
ปากพ่นควัน	มั่นใจ	ในตัวตน
หนูสูบจน	ติดมัน	มานานปี
     ก็อกหัก	เมื่อรักแรก	แตกเนื้อสาว
รักแรกร้าว	ยากจะฝืน	ให้คืนที่
ชีวิตจึง	ปี้ป่น	จนวันนี้
ได้บุหรี่	เป็นเพื่อนชอบ   ช่วยปลอบใจ
     เร่ถามอีก	 หนึ่งชาย	รายที่ห้า
ดูทีท่า	สุขุม	หนุ่มสูงใหญ่
ยินคำตอบ	ต้องเผ่นพลัน  เลิกทันใด
อุว๊ะไอ้	อยากนี่หว่า	ปัญหาเรอะ!!
-----------------------------------------------------------------------
:-))