สงสาร ชาวกรุง ยุ่งเหยิงยาก ลำบาก ไม่บ่น ทนเหลือหลาย แข็งแกร่ง ปานนั้น มันเกือบตาย วุ่นวาย เหลือเกิน เงินและงาน กี่เวลา กี่ค่ำ กี่ย่ำรุ่ง ปูนกี่ถุง ทรายกี่ถม ผสมผสาน ไม้กี่ต้น คนกี่ผู้ มาสู้งาน กี่นั่งร้าน กี่เหล็กเส้น มาเป็นเมือง กี่บ้านนอกผู้ผลิตมาผิดพลาด ตักและตวงธรรมชาติ พินาศเนื่อง เพื่อหล่อเลี้ยง จรุง ความรุ่งเรือง อย่างสิ้นเปลือง เปรอปรน จนอ้วนพี ปฏิกูล กี่กอง มาลองคิด กรรมกร กี่ชีวิต มาติดหนี้ เจ้าพระยา กี่เหม็น มาเป็นปี สดุดี กี่โม้ โกหกกัน ท่ามกลางกองดินทรายทั้งหลายหลาก ท่ามกองซากก่อสร้างอย่างหวาดหวั่น มีคำถามมากมายในใจฉัน นี่สวรรค์ หรือฉันมา อเวจี (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 27 ก.พ. 2546 11:38 น. - ID 29883 
992
1
0
27 กุมภาพันธ์ 2546 16:45 น. - comment id 111011
อ้าว....แล้วปกติอยู่ไหนล่ะนี่....ไม่ใช่เด็กเทพฯดอกรึ....ผมว่าดีออก....มีทุกประการที่ต้องการ....ยกเว้นอากาศที่บริสุทธิ์
27 กุมภาพันธ์ 2546 19:41 น. - comment id 111039
อืมJ&J ก็ถึงเวลาที่จะต้องออกแสวงหาแล้ว กรุงเทพฯเป็นเมืองฟ้าอมรที่เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย ไม่อยากไปเลยค่ะ ชีวิตที่มีแต่การแข่งขัน จะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ อยากอยู่อีสานบ้านเราดีกว่าค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2546 21:19 น. - comment id 111279
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^...มายกมือสนับสนุนหนึ่งเสียงจ้าา..^*^
^*^.................^____^.....................^*^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
