ไปไหนดีไปไหนดีไปไหนได้
มองใครใครมีที่ไปก็ไร้หวัง
เกิดมาผิดโชคชะตาอาภัพจัง
ชีวิตยังเอาแค่รอดแทบถอดใจ
เป็นเพียงเด็กกำพร้าหน้าอดสู
มีชีพอยู่ไปวันวันตามอาศัย
ก็ไร้พ่อขาดแม่ให้ทำไง
กำพร้ากายกำพร้าใจใยมองเลว
ขาดพ่อแม่เหมือนขาดแร่สายชีวิต
ดินที่คิดปูนปั้นก็ดันเหลว
อย่าทำร้ายเขาไปด้วยไฟเปลว
ที่เผาหลอมความเลวของสังคม
เอาใจเขาใส่ใจเราดูบ้างเถิด
จิตใจเปิดรับแง่ดีบ้างซักหน
เขากับเราก็เหมือนกันนั่นคือคน
สร้างโอกาสให้เขาพ้นจากบ่วงกรรม...