เพราะห่างไกลใช่ว่าพรากอยากจะเจ็บ แสนหนาวเหน็บปวดร้าวอยู่น่ะรู้ไหม เพราะดึงดันยึดยื้อคือหัวใจ จึงได้รับกลับมาใหม่ใจอ่อนแอ แสนปวดปร่าเช้าย่ำทุกค่ำสาย แสนเจ็บปวดหัวใจยิ่งจริงนะแม่ เพราะเพียงฉันมีจิตคิดอ่อนแอ จึงพ่ายแพ้ลมลวงห้วงอารมณ์ บอกกับฉันว่ารักเป็นหนักหนา บอกว่าใจตรึงตราอยู่มิรู้หาย ฝากคำมั่นว่ารักอยู่มิรู้คลาย บอกกับฉันใจกายไม่หมายลวง แท้คำหวานหลอกล่อพอให้หลง เกลือบปลิดปลงเพราะรักอยู่ไม่รู้หาย ถึงวันนี้ต้องบอกออกใจกาย ว่าอย่าหมายหลวกลวงห้วงดวงใจ หากรักจริงอย่าทิ้งคว้างอย่าร้างหาย ให้เจ็บปวดหัวใจให้พ่ายแพ้ เจ็บปวดร้าวรู้ไหมใจอ่อนแอ ที่ต้องแพ้ลมลวงบ่วงอารมณ์
ใยไหม 22 มิ.ย. 2546 07:35 น. - ID 35566 
456
4
0
22 มิถุนายน 2546 10:15 น. - comment id 148885
เฮ้อ ต้องทำใจค่ะ ความห่างไกลมักนำมาซึ่งความเจ็บปวด รักแท้คงจะแพ้ระยะทางค่ะ ((แต่งเพราะดีค่ะ)))
22 มิถุนายน 2546 11:09 น. - comment id 148897
ถ้าเจ็บกาย ยังมียา หม่องมาช่วย แต่เจ็บใจ นี้ต้องจ้าง คนเฝ้าไข้ เค้าจะมา พูดคุย คอยเอ้าใจ ป้อนขนม ผลไม้ แล้วหายเลย
22 มิถุนายน 2546 23:19 น. - comment id 149009
คุณซินดี้ค่ะ ใช่ค่ะ เพราะห่างไกลจึงต้องทำใจไงค่ะ ขอบคุณค่ะสำหรับคำชมปลื้มน่ะเนี่ย ((ยิ้มไม่หุบเลย)) tiki คงไม่มาหาหรอกอยากบอกไว้ อาจเป็นเพราะหัวใจที่ไขว่เขว จึงมีใครคนอื่นจึงเกเร รักแท้จึงพ่ายแพ้ระยะทาง
22 มิถุนายน 2546 23:47 น. - comment id 149015
ระยะทาง อาจจะแค่คั่นกลาง คนสองคน แต่หากมีหัวใจที่มั่นคง อะไรก้อคงกั้นกลางไม่ได้ มุมมองของแต่ละคนอาจจะต่างกัน ..... แต่แต่งได้ดีมากค่ะ
23 มิถุนายน 2546 00:52 น. - comment id 149020
....เพราะว่าใจไม่ตรงคิดคงมั่น จึงไหวหวั่นตามกาลที่ผ่านหาย ไม่มีค่าน่าที่จะเสียดาย มิได้หมายอยู่ไกลใจพลันลืม... ..................สวัสดีครับ.............
24 มิถุนายน 2546 13:47 น. - comment id 149345
เพราะหลงเชื่อคำหวานจึงรานร้าว บ่วงอารมณ์บ่มหนาวเขาเปลี่ยนผัน อย่ามัววอนอ้อนขึ้งและดึงดัน เขาไม่หันกลับมาอย่าหวังเลย เปลืองตัวเปลืองใจเปล่าๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
