ปิดประตู...ใส่กลอน จมอยู่กับความร้าวรอน...สับสน เหมือนชีวิตที่ขึ้นอยู่กับคนหนึ่งคน ยังไม่สามารถทน...กับความเดียวดาย จึงทิ้งตัวลง...บนที่นอน... ไม่อยากปลอบใจที่อาวรณ์...เพราะทนไม่ไหว กอดหมอน...ห่มผ้า...ร้องตะโกนเหมือนคนบ้าแทบขาดใจ หลับตาบีบน้ำใส...ใส ให้มันหลั่งไหล...ออกมา กรีดร้อง...กัดกรอดฟัน... ทนทุกข์ทรมาน...ไม่ต่างจากคนหมดคุณค่า เขวี้ยงปาข้าวของ...จนกองเกลื่อนดาษดา ซ่อนความอิดโรยภายใต้แววตา...ที่คล้ำแดง เสียใจ...อย่างหนัก... เจ็บเกือบกระอัก...ในวันที่รักแตกระแหง จึงร้องโวยวาย...เพื่อให้ร่างกายอ่อนแรง ให้ความทุกข์ใจ...ปลิวไปกับลมแล้ง...ที่ผ่านมา เหมือนใจได้ถ่ายเทความเศร้า... เมื่อยามที่รู้ตัวเองว่าเหงา...อ่อนเพลียเหนื่อยล้า สิ่งหนึ่งที่ทำได้...คือร้องไห้ออกมา เผื่อจะลบลืมผู้สร้างมายา...อย่างใครบางคน พลิกตัวนอนแผ่หงาย... เริ่มรู้สึกผ่อนคลาย...ค่อยหายสับสน หมดเรี่ยวแรง...กับเสียงที่ตะแบงตะโกน ซึ่งมันหนักหนาที่จะทน...สำหรับคนหนึ่งคนที่อ่อนแอ
พู่กันของหูกวาง 6 ธ.ค. 2546 16:50 น. - ID 42525 
506
5
0
6 ธันวาคม 2546 22:57 น. - comment id 188377
โมโหร้ายอย่างนี้เราไม่คบ กลัวตะปบเราเข้าที่หว่างขา ไม่กลัวเจ็บกลัวกลัวแต่ว่า จะไม่มีลูกหลานสืบสกุล ..อิอิ เกี่ยวกันไหมเนี่ย มาอ่านอีกแล้วครับหูกวาง
6 ธันวาคม 2546 22:59 น. - comment id 188379
แต่งไม่เพราะนะครับเพราะคิดสด จากสมองเลยผิดพลาดประการใด ก็ให้อถัยด้วนนะครับ
7 ธันวาคม 2546 10:37 น. - comment id 188444
แต่งใช้ได้เหมือนกันนิ คุณมันฝรั่ง...
7 ธันวาคม 2546 19:48 น. - comment id 188569
อ่อนล้าไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ สู้นะลุกขึ้นเถอะ ถ้าเธอจะเจอะเจอกับปัญหา เธอรู้ไหมอุปสรรคนานา เธอไม่เคยต้องฟันฝ่าลำพัง เธอยังมีฉันอยู่ และพร้อมจะต่อสู้ต่อไปไม่หยุดยั้ง ขอเพียงเรามีกัน อุปสรรคไม่สำคัญเชื่อฉันเธอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
8 ธันวาคม 2546 15:41 น. - comment id 188836
ถึง...คุณผู้หญิงไร้เงา ...มีเธอเป็นกำลัง... คอยแก้ไขจุดที่อ่อนล้า... ไม่นานความสดใสจะกลับคืนมา... มาตอบแทนคุณค่าที่เธอ... ขอบคุณนะครับที่มาเยี่ยมชม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
