ถึงใครบางคนที่ยังไม่มี.."ความรัก"

พู่กันของหูกวาง

อาจรู้สึกได้ว่า "กาลเวลา" มักทำให้ความสุขจากผ่านไปจากชีวิตรวดเร็วเหลือเกิน...
ทำไมไม่ทำให้ความเศร้า ในชีวิต ผ่านไปเร็ว ๆ บ้างนะ..
หลายครั้งที่รุ้สึกเหมือนตัวเองกำลังจมอยู่กับความเหงา จนทำให้ไม่อยากจะรับรู้เรื่องราวใดที่เกิดขึ้น
ความรู้สึกที่มักจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง..เพ้อฝันไปเรื่อย..เหม่อมองอย่าไร้ความคาดหวัง
มันคงคล้ายกับเวลาที่เรามองพระอาทิตย์นะ ไม่ว่าเราจะเดินไปไหน มันก็จะตามเราไปทุกที่ แต่พอเราจะเดินเข้าไปหามันกลับไปไม่ถึง เหมือนมันกำลังถอยหนีบางอย่าง และไม่มีวันที่จะไปถึงพระอาทิตย์ดวงนั้นอย่างแน่นอน... 
ความรักที่ดูเหมือนจะอยู่ในหัวใจของทุกคน ซึ่งสามารถที่จะรู้สึกได้ รับรู้ได้ แต่ไม่อาจสัมผัสมันได้
ความรักคงเป็นสิ่งที่ไร้กฏเกณฑ์ ไม่มีตัวกำหนด สิ่งที่กำลังเป็นอยู่ ก็เป็นเพียงความรู้สึก..
บางคนเดินไปพร้อมกับความรัก ไม่ว่ามันจะอยู่ไกลถึงไหน เพียงแค่ได้รู้สึกว่ามันไม่ได้หายไป ไม่เคยคิดจำเป็นว่าจะต้องไขว่คว้า ถึงแม้เราหยุดพัก ความรัก็ไม่เคยหายไปไหน
แตกต่างกับคนที่วิ่งตามความรัก เพื่อคว้ามันให้มาอยู่ในกำมือ เสียดายที่ความรู้สึกที่เรียกว่ารักนี้ ไม่เคยหยุดนิ่ง ยิ่งวิ่งตาม ความรัก็ยิ่งถอยหนี จนตัวเราเองรู้สึกเหนื่อยล้าไปกับการไขว่คว้าความรัก
สุดท้ายก็โทษความรักที่ทำร้าย..
ทั้งที่จริง..ไม่ว่ารักใดในโลก ไม่เคยทำร้ายใคร
รักสร้างชีวิต..
รักสร้างพลัง..
รักสร้างกำลังใจ..
รักสร้างความศรัทธาเชื่อมั่นในสิ่งที่อยู่ตรงหน้า...
และเชื่อว่า ไม่ว่าความรักจะสิ้นสุดลงเมื่อไร จะไม่เสียใจที่ได้เคยใช้เวลาให้กับมัน..
ตอบตัวเองให้ได้ว่ากำลังเดินไปกับความรักอย่างช้า ๆ 
หรือกำลังไล่ตามความรักอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง 
บางทีในความรู้สึกของคนคนนึง อาจเดินไปพร้อมกับความรักอย่างไม่รู้ตัว เส้นทางยังอีกยาวไกล
มองทางให้ชัด ๆ ช้า ๆ ระวังล้ม ระวังสะดุด..มิเช่นนั้น สิ่งดีดีที่เก็บมา อาจหล่นหายระหว่างทาง
หรือบางครั้งในความรู้สึกคนคนนึง กำลังโหยหาความรักอย่างเหน็ดเหนื่อย..
พักซะ..
รอให้ความรักมันเข้ามาเอง ขอเพียงเราเปิดใจ และตระหนักว่า  "ทุกสิ่งในโลกไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ"
เพราะอย่างน้อยคนที่พิสูจน์คำพูดนี้ได้ก็คือตัวคุณเอง... "ยังไร้คนรัก ใช่ไหมล่ะ??"