..^__^..

พู่กันของหูกวาง

ถึงเวลาคนเราต้องเปลี่ยนไป
อาจไม่ใช่ความหมาย..ว่าห่างเหิน
ใจฉันลึกลึก..ยึงนึกถึงเหลือเกิน
ทางเล็กเล็กที่เคยร่วมเดินด้วยกัน
ความสุขและการเผ้าคอย
รอยยิ้มน้อยน้อยยามไฝ่ฝัน
ทุกข์สุขสมหวังที่ยังถามกัน
ฉันไม่เคยลบเลือนมันไปจากใจ
ยังคงเก็บไว้อยู่ไม่ห่าง
เป็นกำลังยามอ้างว้างอ่อนไหว
เปิดความทรงจำดีดีที่ยาวไกล
มองเห็นคนเก่า-ใหม่ เรียงรายมา
เมื่อก่อนห่วงอย่างไร..ในวันนี้
บอกได้ทันที..ตอนนี้ก็ห่วงหา
อาจสงสัยในช่องว่างของเวลา
อาจทำให้หายหน้าหายตาไป
หนึ่งใจเล็กเล็กดวงนี้
เจียมตัวอยู่ทุกที..ในวันที่ไม่มีความหมาย
แต่ถึงจะหมดค่า..แต่จะบอกว่า..ฉันไม่ไป
จะคอยดูอยู่ห่างห่างเรื่อยไป..ไม่ทิ้งกัน
จะคนเก่าห่างไปแล้วใหม่มา
จะอีกกี่วันเวลาที่เปลียนผัน
นกกาอาจบินกลับรังทุกวัน
...สักครั้งหนึ่งที่ตัวฉัน..อาจกลับมา..
บ๋ายบ๊าย .....
เอ้อ...ใครที่อ่านกระทู้ที่ผมไปเอามานะครับ...เพื่อนบอกว่ามันเป็นข่างโคมล่อยครับ...เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ อย่าไปเชื่อนะครับ...ไม่เอาแล้วนะ โลกเรายังมีคนดี ยังไง ๆ ก็ไม่แตกดับไปหรอกครับ...^__^..