......ขอเพียง........

ซอมพลอ


....เธอเป็นใครมาจากไหน...ฉันไม่รู้
แต่มาอยู่กลางใน....หทัยฉัน
นับแต่วันทายทักรู้จักกัน
เหมือนผูกพันหลายกาลนานเนาว์มา
......อรุณรุ่ง.......
แสงทองพุ่งพวยฉาบ..ทาบขอบฟ้า
วะวิบไหวระยับงามจับตา
ต้องธารา....ดูอบอุ่นละมุนละไม
....เธอเปรียบเหมือนแสงทองที่ส่องฟ้า
สาดเข้ามาซอกซอน....คนอ่อนไหว
คอยไถ่ถามสอนสั่ง...ให้กำลังใจ
ซาบซึ้งในไมตรี...มีให้กัน
.....เธอเป็นใครมาจากไหนฉันไม่รู้
เธอคงอยู่กลางในหทัยฉัน
เธอจะทำอะไรไม่สำคัญ
...ขอเพียง...มี..กันและกันเท่านั้นพอ
..................^-^....................				
comments powered by Disqus
  • เจ้าหญิงแห่งกาลเวลาฯ

    23 ธันวาคม 2546 14:38 น. - comment id 193776

    แวะมาทักทายคะ กลอนเพราะดีนะ
          ไม่ได้ล๊อคอินนะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    23 ธันวาคม 2546 15:30 น. - comment id 193788

    เธอเป็นใครมาจากไหนฉันไม่รู้
    แต่ในใจฉันมีเธออยู่รู้ใช่ไหม
    ถึงแม้เธอจะมาจากฟ้าไกล
    แต่รู้ไหมในใจฉันมีเธอ
    
    เธอเป็นใครมาจากไหนไม่รู้จัก
    แต่จริงจริงฉันนึกรักเธอเสมอ
    ถึงแม้ไม่เคยหน้าคราตาเธอ
    ก็ยังคงคิดถึงเสมอคนดี
    
    *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ  ชอบจัง*-*
  • แม่จิตร

    24 ธันวาคม 2546 00:14 น. - comment id 193921

    โย๊ะ ๆ  ช๊อบชอบแต่งได้เพระ  มาก ๆ นะครับ
    
    ขอเพียงได้รักสักครั้งเถิด
    อยากจะเกิดความห่วงหา
    ขอให้ได้รักและเมตตา
    ขอเพียงกรุณาฉันทีเพราะว่าฉันนนี้รัก......เพียง.....เธอ
  • เมจิคเชี่ยน

    24 ธันวาคม 2546 00:28 น. - comment id 193928

    กลอนไพเราะมากขอรับ ^^
  • แก้วประเสริฐ

    24 ธันวาคม 2546 00:48 น. - comment id 193932

    ความใฝ่ฝ้นฉันได้พบประสบมิตร
    ด้วยลิขิตบทกลอนสอนใจฉัน
    ยิ่งได้พบคบกันชั่วนานวัน
    จิตใจฉันพลันยากแยกแตกไป
    
        แสงดวงจันทร์นั้นเคียงคู่อาทิตย์ส่อง
    เพียงแต่มองคนละแง่แลหนไหน
    ถึงทิวาและราตรีมิ....เป็นไร
    หากหัวใจของเราสองต้องใจกัน.
    
          .....  แก้วประเสริฐ .....
  • ทะเลหวั่น

    24 ธันวาคม 2546 10:54 น. - comment id 193972

    ..เพราะจังเลยค่ะ...
    
    ..แวะมาทักทายเช่นเคย..
  • พู่กันของหูกวาง

    25 ธันวาคม 2546 17:50 น. - comment id 194343

    ไม่ว่าฟ้าจะกว้างแค่ไหน
    ขอเพียงแค่ใจอย่างไหวหวั่น
    ต้องพบแน่-แน่...รักแท้ที่มีให้กัน
    จงเฝ้ารอวันหนึ่งวันนั้น...อย่างตั้งใจ
    
    ขอบฟ้า...ก็แค่ขอบฟ้า
    ไม่อาจกั้นความห่วงหา...ระหว่างเราได้
    ความผูกพันที่มี...จะมีจากนี้ ตลอดไป
    คำว่าฉันรักเธอ...ได้บอกออกไป...ท่ามกลางสายลมถึงปลายฟ้าไกล...ให้เธอ
    
    ต้องขอโทษจากใจ
    ไม่ว่าคุณจะได้ยินไหม...ได้โปรดรับรู้
    ตอนนี้พู่กันฯ...งานชุมน่าดู
    เลยไม่ค่อยมีเวลาอยู่...คอยชมผลงาน
    ...
    ฝากถึงคุณซอมพลอ...และทุกคนที่อ่านด้วยนะครับ...ขอบคุณครับ... 
    
  • เรนเองน๊า..

    25 ธันวาคม 2546 21:49 น. - comment id 194454

    ..ไพเราะ..มากเลยคะ.
             ..เรนมา ..ชื่นชม..บทกวีของซอมพลอนะคะ..
            ..แต่งเก่งจังคะ..
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    26 ธันวาคม 2546 17:22 น. - comment id 194748

    มาชื่นชมด้วยครับ
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    26 ธันวาคม 2546 17:23 น. - comment id 194749

    มาชื่นชมด้วยครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน