โอ้ชีวิต


                      .....  ชีวิต  ....
          ความหวั่นไหวในอารมณ์ผสมประสาน
     ความอัดอั้นตันดวงจิตคิดถึงเขา
     ความลุ่มหลงปัญญาจึงบางเบา
     ความโง่เขลาเข้ามาแทรกในฉับพลัน
          ดูประหนึ่งสิ้นแล้วในความคิด
     ดูชีวิตของฉันอันผวนผัน
     ดูรอบข้างในชีวิตจิตผูกพัน
     ดูสวรรค์เป็นนรกหมกไหม้ดิน
          ผิดแล้วนะชีวิตเราก็เท่านี้
     ผิดที่มีอารมณ์อ่อนไหวไปหมดสิ้น
     ผิดที่พลั้งพลาดอารมณ์มีราคิน
     ผิดที่สิ้นความหลังพลั้งผุดมา
          ชีวิตนี้เกิดมาเราโง่เขลาแท้
      ชีวิตแพ้จะทำอย่างไรกันหนักหนา
      ชีวิตนี้สิ้นไร้แล้วแห่งราคา
      ชีวิตผ่านมาเราช่างไร้ในอารมณ์.
                        แก้วประเสริฐ.

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 8 ม.ค. 2547 16:39 น. - ID 44200

1215

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/44200 ที่มา: อารมณ์ , แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

ข้าวปล้อง

8 มกราคม 2547 17:00 น. - comment id 199750

ถ้าคนเราไม่เคยโง่ คนนั้นก็ไม่เคยฉลาด

|NdEpEndEnT

8 มกราคม 2547 17:05 น. - comment id 199755

ชีวิตพบคลื่นพายึหนา
ให้เวลาลมพาพายุสิ้น
เราจะครองตรองอยู่รู้อาจิณ
ธรรมดาชีวินกงกรรมเกวียน

INdEpEndEnT

ผู้หญิงไร้เงา

8 มกราคม 2547 17:28 น. - comment id 199769

ชีวิตเราทุกคนบนโลกนี้
ล้วนต้องมีความผิดพลาดได้เสมอ
ไม่ว่าเราหรือเขาก็พบเจอ
ความพลั้งเผลอผิดพลาดได้เหมือนกัน

ฉะนั้นอย่าไปคิดเรื่องที่ผ่าน
เรื่องที่เคยร้าวรานผ่านและผัน
ปัจจุบันอนาคตยังสำคัญ
ลืมเสียบ้างอดีตนั้นนะคนดี

*-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ  แต่งเก่งจัง*-*

พิกุลทอง

8 มกราคม 2547 19:00 น. - comment id 199818
```
ไพเราะครับไพเราะ
```

ซอมพลอ

8 มกราคม 2547 23:50 น. - comment id 199929

...สวัสดีค่ะ...

.....หากผิด...ก็พร้อมยอมรับผิด
เพราะดวงจิต...อ่อนแอ..แลอ่อนไหว
ยิ้มรับกับความผิด..ต้อง.ใช่หมองใจ
จะอย่างไร...คงเป็น..เช่นคนเดิม

.....^-^........

+ comment แสดงความคิดเห็น