ที่รักของฉัน

แก้วประเสริฐ

ที่รัก

                   เธอคนเดียวเท่านั้นที่ฉันรักสลักจิต
         ที่สะกิดดวงใจฉันให้สุดจะหวั่นไหว
         ใจฉันสั่นพรั่นความคิดออกไปไกล
          จิตหวั่นไหวใจคำนึงนึกถึงแต่เธอ
                    ที่รักจ๋ารู้ไหมใจฉันพร่ำร่ำเรียกหา
          โอ้กานดาอยู่สูงไปเกินสุดคว้ามาถวิล
          แม้นเธอผินพักตร์ยิ้มฉันเป็นอาจินต์
          สุดโบยบินเหนี่ยวรั้งเธอคืนกลับมา
                    ฟ้าลิขิตกำหนดตัวฉันได้เพียงเท่านี้
           ต่อแต่นี้ยากที่ฉันจะได้เธอกลับมาหา
           ขอเพียงบอกรักเธอมั่นตลอดทุกเวลา
           ดินกลบหน้าฉันจะไม่ลืมเธอทุกนาที
                    ที่รักจ๋าขอให้ฉันได้ใช้เรียกเธอคำนี้
           ทั้งฉันที่รู้ตัวว่าไม่อาจกล่าวเพราะเสียดสี
            แต่กายใจฉันพลีมอบให้แด่เธอทุกวินาที
            อาจจะมีคำครหามาให้แก่ตัวของเธอ
                     ขออภัยเธอเพราะใจฉันสั่นพรั่นแต่รัก
             สมานสมัครรักแต่เธออยู่อย่างสม่ำเสมอ
             ที่รักจ๋าแม้นความฝันฉันยังฝันถึงตัวเธอ
             สุดละเมอเพ้อแต่รักเธอทุกเวลาเป็นอาจินต์
           
                     เธอทั้งสิ้นเป็นทุกสิ่งที่ฉันได้มอบรัก
              และจะภักดิ์แด่เธอนั้นให้ด้วยใจทั้งสิ้น
              เธอเท่านั้นที่ฉันรักมากสุดจะหวลถวิล
              แม้นชีวินฉันยังพลีรักให้แด่เธอคนเดียว
              
                                  แก้วประเสริฐ.				
comments powered by Disqus
  • ข้าวปล้อง

    3 กุมภาพันธ์ 2547 15:58 น. - comment id 211402

    ในเมื่อเขาอยู่สูง ก้อหาอะไรมาต่อขึ้นไปหาสิค่ะ ^-^
  • ซอมพลอ

    3 กุมภาพันธ์ 2547 16:31 น. - comment id 211421

    ...สวัสดีค่ะ....
    
    ...ฟ้าลิขิตมาให้ได้แค่นี้
    คงยากที่..ครองกันดังฝันใฝ่
    เพราะเธอไม่เหลือแม้แต่หัวใจ
    จึงจำไกล...ห่างมา..ก่อนช้าเกิน..........
    
    .....ถอยดีกว่าาาา.....แซวเล่น...คงไม่ถึอนะคะ....อิอิ
    
    ..~-~....
  • อัลมิตรา

    3 กุมภาพันธ์ 2547 18:05 น. - comment id 211470

    อืมม .. คงรักมาก เป็นไปได้ถึงเพียงนี้
    
    :) มาเยือนค่ะ คนเก่ง
  • แก้วประเสริฐ

    4 กุมภาพันธ์ 2547 12:02 น. - comment id 211646

    เรียนคุณ ข้าวปล้อง, คุณ ซอมพลอ, คุณ อัลมิตรา
                   วันเวลาผ่านไปเมื่อย้อนคิด
               ดวงใจจิตถึงอดึตที่ได้เคยฝัน
               ผันความคิดจิตเก่าคืนกลับกัน
               ย้อนความฝันที่ลึกซึ้งในอารมณ์
                     ขอขอบคุณข้าวปล้องมาท่องเที่ยว
               ซอมพลอลดเลี้ยวก้อยให้ได้สม
               อัลมิตรายอดกวีที่ได้แวะมาชม
               ตัวกระผมนบนอบไว้ด้วยใจยินดี.
    
    ขอบคุณมากครับ ยอดกวีกลอนทั้งสามที่ไม่ลืมผม
    จะติชมผมได้ด้วยใจขอบคุณ.
                           แก้วประเสริฐ.
  • ผู้หญิงไร้เงา

    4 กุมภาพันธ์ 2547 21:51 น. - comment id 211891

    ถ้าใครได้เป็นเช่นที่รัก
    ที่คุณมอบใจภักดิ์รักไว้ให้
    เขาก็คงจะรักคุณหมดหัวใจ
    เพราะคุณแสนดีเกินใครแน่นอน
    
    *-*แหมทำขนาดนี้แล้วเขาไม่รักให้รู้ไปซิค่ะ  กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชื่นชมค่ะ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน