ภาพลักษณ์

แก้วประเสริฐ

                    วันเวลาผ่านไปใจสุดจะเหงา
            นั่งซึมเศร้าแหงนมองท้องฟ้านภาผ่อง
            ละอองฝนรวมเป็นเมฆลอยดุจประคอง
            ฉันแลมองนกน้อยเจ้าบินเริงร่าถลาลม
                    สมแล้วนกน้อยเจ้าเริงร่าด้วยอิสระ
             ปราศภาวะร้อนรุ่มใจไปได้เหมาะสม
             ลมผวนพัดเจ้าบินไปได้ตามอารมณ์
             มิตรอมตรมด้วยผูกมัดรัดใจในฤดี
                    ภาพลักษณ์เก่าพลั้งผุดฉุดให้ฝัน
              แม้นกลางวันมันบรรเจิดจรัสศรี
              ปรีเปรมจิตคิดถึงเจ้าเร้าใจในฤดี
              ช่างเปรมปรีดิ์มีขึ้นได้ในกลางวัน
                    เสียงกังสดาลพลันดังสะดุ้งปลุกใจตื่น
              ลุกขึ้นยืนมองเหลี่ยวแลไปใจกระสันต์
              ครั้งภาพลักษณ์ที่เราสองมอบไว้แก่กัน
              ช่างนำมาฝันสร้างภาพพจน์จนสลดใจ
                     ก้าวเดินไปวนในรอบพระอุโบสถ์
              พร้อมกำหนดแนวจิตใจให้ผ่องใส
              ในสติพร้อมคำภาวนามีไว้ขึ้นในใจ
               ตั้งใจไว้เพื่อให้คลายเศร้าเหงาฤดี
            
                     นบน้อมนอบยอกรไหว้พระไตรลักษณ์
               โปรดชี้ชักให้คืนจิตใจอย่าได้หมองศรี
               มีคุณพระคุ้มครองให้ดวงหทัยจิตในฤดี
               อย่าได้มีจิตใจเศร้าพร้อมก้าวออกเดิน.

                                      แก้วประเสริฐ.