หน้าส่วนตัว
แสงสีทองฉาบอาบนภาฟ้าสดใส
หมู่นกไก่พาขานประสานเสียง
วิเวกแว่วกังสดาลสั่นให้สำเนียง
กระแสร์เสียงเบิกบานผ่านวิกรม์
กอไผ่พลิ้วเสียงชัดลมพัดผ่าน
วันชื่นบานผ่านเข้ามาน่าสุขสม
ลมเอ๋ยลมโชยบุปผามาน่าภิรมย์
แสนสุขสมหอมกลิ่นกุหลาบพลัน
ทำให้ฉันพลันระลึกนึกถึงยอดหญิง
อันเป็นมิ่งขวัญในใจของตัวฉัน
หันมามอบกุหลาบขาวให้เธอนั้น
เพื่อรับขวัญกลับมาเข้าหน้ากาพท์กลอน
บัดนี้เล่าโลกเราย่อมจะพิสุทธิ์
แสนบริสุทธิ์ผุดผาดใคร่น่าอยู่
ดั่งคนธรรมพ์ขับร้องเพื่อเชิดชู
เสนาะหูไพเราะขับขานบันเทิงใจ
โลกสดใสซาบซ่าส์นภาขาวผ่อง
ลมพัดต้องหมู่เมฆาพลิ้วสว่างไสว
ท้องฟ้าใสสีครามฟ้ามองช่างวิไล
ต้นไม้ใบเขียวสดกล่ำฉ่ำจิตฤดี
นกบินหลากู่ร้องก้องวิเวก
ขมิ้นเรียกบินถลาลงตรงไม้สี
สาลิกาเต้นร่าร้องก้องพนาลี
เขาเล็กสีต้นไม้ขานรับพลัน
กระจงกวางเผ่นลงลำธารน้อย
ปลาอ้อยสร้อยแหวกว่ายไล่ขาน
ต้นไม้น้ำชูช่อแสนจะเบิกบาน
มองดูสราญผ่านพิภพจบธานี
วิเวกแว่วเสียงพิณคลอส่งเสียง
ส่งสำเนียงแว่วหวานแผ่วไม่คงที่
บ้างสูงต่ำเสียงได้จังหวะเหมาะพอดี
ดั่งมโหรีหยาดฟ้ามาแดนไกล
โอ้หญิงชายมิ่งมิตรจิตเกษม
เวลาเปรมดิ์สุขสันต์ในวันใหม่
นภาใสไร้เมฆาไม่พาระทมใจ
โอ้วันนี้ใครจะมาเทียมพวกเรา
แสนวิเวกแว่วหวานตำนานรัก
ความรักถอยกลับคืนหันสู่เขา
ตัวเราหรือแสนดีใจไม่บางเบา
ที่เห็นเหล่าเขาสุขสดชื่นระรื่นใจ
มวลมนุษย์หมู่สัตว์ร้องขับขาน
อรุณฉานฟ้าเพริศเลิศจะหาไหน
เสียงดนตรีใจแว่วหวานมาแต่ไกล
พวกเราไซร้หรรษาฟ้าเบิกบาน.ฯ
แก้วประเสริฐ.
รจนากลอน ณ 18 กุมภาพันธ์ 2547
แก้วประเสริฐ 18 ก.พ. 2547 14:23 น. - ID 46996 
3250
17
0
18 กุมภาพันธ์ 2547 14:31 น. - comment id 217866
เรียน. ผู้อ่าน
วันแห่งกาลรอคอยมาถึง ซึ่งลงตัวได้พอเหมาะพอดี ทำให้คลีคลายปมแห่งข้องใจ ทำให้เกิดอารมณ์จินตนาการ จึงได้กลั่นห้วงอักษรร้อยกลอนมาฝากไว้แด่ปวงชน เพื่อนำเข้าสู่แฟ้มส่วนตัวของข้าพเจ้าจะรวบรวมเป็นเล่มเก็บไว้เป็นอนุสรณ์ส่วนตัว....
ขอขอบคุณทุกท่านที่ผ่านเข้าแวะชมมา ณ โอกาสนี้ด้วย.
แก้วประเสริฐ.
18 กุมภาพันธ์ 2547 15:01 น. - comment id 217878
[color=gray]เมื่อยามรักจักมองฟ้าก็กว่าสวย แสงระรวยพวยพุ่งก่อนรุ่งสาง ก็ว่างาม ก็ว่าเด่น ทุกเส้นทาง จะเก้ง กวาง วิหกร่า น่าดูชม มองพฤกษาถวิลหาถึงยอดหญิง พี่รักจริงไม่ทิ้งหลอก ให้ขื่นขม ดั่งพฤกษางามตาน่าเด็ดดม ไม่ระทมดอกเจ้า จงเข้าใจ ยามเลิกร้าง ห่างหน้า นิจจาเอย อกอันเคยก็แหนงหน่าย หายสดใส จะมองฟ้า จะมองดิน ดมกลินใด ก็ขัดใจไปเสียทั่ว..ทุกตัวคน สัจจธรรมค้ำฟ้าแล้วครานี้ ความแน่นอน ไม่มีแน่ทุกแห่งหน อย่าลุ่มหลงค่ำเอ่ยอ้า วาจาคน จะอับจน โดนปล้าคร่า..พร่าพรหมจรรย์[/color]
18 กุมภาพันธ์ 2547 15:53 น. - comment id 217894
เสียงนกร้องก้องฟ้า แล้วบินร่อนหลาน่ารักยิ่ง ชมรังชมคู่น่ารักจริง สรรพสิ่งเบิกอรุณกรุ่นทิวา ........ความรักของโลกยังเป็นไป... น้ำใจในโลกมนุษย์สุดฝันหา... ยังคงแทรกราตรีกาลยาวนานมา... เป็นกระจ่างจัดจ้า..คราอรุณ... .........อ่านต่อค่ะที่... http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_47003.php ขอบคุณค่ะ คุณแก้วประเสริฐ มีอะไรถามกันได้นะคะ แต่อย่าไปพ่วงกับ เมล์พ่วงค่ะ เพราะไม่รับเมล์พ่วงใครนะคะ อยากคุยกันก้แอดมาโดยตรงได้ค่ะ nickmansl@hotmail.com ขอบคุณที่เขียนกลอนดีๆให้อ่านเสมอค่ะ
18 กุมภาพันธ์ 2547 16:02 น. - comment id 217899
ยอดเยี่ยมเหมือนเคยเลยค่ะ ^-^
18 กุมภาพันธ์ 2547 21:38 น. - comment id 218057
นกบินหลากู่ร้องก้องวิเวก เหมือนดั่งมีมนต์เสกหรือมนต์ขลัง ให้ตัวเรายึดติดในพวัง ห้วงสมหวังในสิ่งจินตนาการ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชื่นชมค่ะชื่นชม*-*
19 กุมภาพันธ์ 2547 08:32 น. - comment id 218206
..เรน..อรุณสวัสดิ์..ตอนอรุณเบิกฟ้า..นะคะ
..บทกวี ไพเราะ..มากเลยคะ..
เรน.. แอบมาชื่นชม นะคะ..
19 กุมภาพันธ์ 2547 11:00 น. - comment id 218235
แวะมาทักทายนะครับ ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจให้มือใหม่อย่างผม
เรามาเป็นเพื่อนกันมั้ย
ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
โปษยาเรมุส...
19 กุมภาพันธ์ 2547 14:12 น. - comment id 218312
เพราะมากครับ จากใจ
19 กุมภาพันธ์ 2547 16:50 น. - comment id 218404
โลกเช่นนี้แหล่ะค่ะ ที่ต้องการ ... เท่าที่ทำได้ ก็นับว่าพยายามอย่างที่สุดแล้ว .. :)
19 กุมภาพันธ์ 2547 23:36 น. - comment id 218526
เรียน คุณปีกนางฟ้า
อันความรักยากนักจะหักถอน
คิดถึงตอนแรกรักมักชื่นหวาน
เพียงเขานั้นทำให้ไม่ชื่นบาน
รักจึงรานเลิกร้างห่างดูชม
ความขื่นขมตรอมตรมถมในจิต
ยากจะผลิตความรักมาเป็นคู่สม
อกมันหักใจมันแยกแตกระบม
เหมือนยาขมอมแล้วระคายคอ
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากครับ คุณปีกฟ้าที่กรุณาขับขานกลอนอันไพเราะเลิศล้ำจริงๆครับชอบมากขอบคุณ
19 กุมภาพันธ์ 2547 23:43 น. - comment id 218530
เรียน คุณทิกิ
ใจนี้อยากให้ฟ้านั้นกระจ่างสดใส
เพราะดวงใจนั้นหนอจะไพศาล
มีความรักความสนุกให้ชื่นบาน
แสนสำราญดวงใจคลายระทม
ยากจะฝืนด้วยหัวใจที่แสนเศร้า
บัดนี้เล่าพอเหือดหายได้สุขสม
ด้วยเพื่อนมิตรมากมายคลายระทม
จึงคลายปมห้วงรักชักกลับคืน.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากกลับอ่านกลอนคุณไพเราะมากเลยครับ หวังว่าโอกาสหน้าผมจะได้รับใช้อีกนะครับ
19 กุมภาพันธ์ 2547 23:45 น. - comment id 218533
เรียน คุณข้าวปล้อง
ขอบคุณมากครับ แต่อย่างไรก็ตามผมยังล้าหลังคุณอีกมากครับ แต่ก็จะพยายามหาฝันประสบการณ์ในอารมณ์เสนอสนองอีกครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ
แก้วประเสริฐ.
19 กุมภาพันธ์ 2547 23:53 น. - comment id 218537
เรียน ท่านผู้หญิงไร้เงา
นกบินหลาย่อมกู่ก้องร้องขับขาน
แต่พอหันมามองตัวสุดแปลกไฉน
เพราะไร้เงาไร้เขาโอ้อกช่างกระไร
วิเวกใจไร้นกขมิ้นถิ่นลำเนาว์
ส่งเสียงร้องก้องพนาฟ้าพิโรธ
เหมือนจะโกรธบินหลาเจ้าสุดเศร้า
คงเหลือแต่เพลงร้องพอจะทำเนาว์
โอ้อกเราเปล่าเปลี่ยวเหลียวใครแล.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากครับท่านผู้หญิง กลอนท่านสุดสวยงามไพเราะพริ้งกินใจมากครับ ขอบคุณ.
20 กุมภาพันธ์ 2547 00:03 น. - comment id 218538
เรียน คุณเรน
ยามรุ่งอรุณพิรุณโปรยสายละอองฉ่ำ
ผสมผสานร่ำน้ำค้างช่างหอมหวล
อรุณหวนเบิกฟ้าพาใจให้รัญจวน
ระลึกหวนคิดคำนึงถึงถิ่นละอองใจ
ครั้งหนึ่งใจเคยร่ำร้องกับน้องอยู่
ซึ่งเป็นคู่ที่เรารักกันว่าจะผ่องใส
มาบัดนี้เขาร้างหายพรากจากไป
ฉันจึงได้ยืนตากพิรุณตอนรุ่งอรุณ.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากครับ แค่ลำนำยังไพเราะซาบซึ้งตอนจบก็สุดจะหวนไห้ นี่แหละคือลักษณะยอดนักกลอนอนาคตไกลๆนะครับ.
20 กุมภาพันธ์ 2547 00:10 น. - comment id 218542
เรียน คุณโปษยาเรมุส
ขอบคุณมากครับ ยินดีมากครับที่ผมจะได้เพื่อนนักกลอนยอดเยี่ยม แต่ผมบอกก่อนนะครับผมเองนั้นกลอนยังด้อยอยู่มากเลย หากได้คุณเป็นเพื่อนก็เหมือนได้บัณฑิตกลอนคนหนึ่งซึ่งผมคิดว่าอาจจะพัฒนากลอนผมได้ดีกว่านี้อีก ขอบคุณมาก.....ยินดีอย่างยิ่งครับ
ความเป็นเพื่อนเตือนจิตคิดเสมอ
หากเพื่อนเกลอห่างหายใจสุดเหงา
มีเพื่อนเคล้าเร้ารสกลอนมาลำเนาว์
โอ้โลกเราสดใสแสนสดชื่นรื่นอารมณ์.
แก้วประเสริฐ.
20 กุมภาพันธ์ 2547 00:13 น. - comment id 218544
เรียน คุณพิกุลทอง
ขอบคุณมากครับในคำชมของคุณ เป็นแรงบันดาลใจผมอย่างหนึ่งที่นักกลอนอย่างท่านให้เกียรติมาแวะเยือน หากมีสิ่งใดผิดพลาดกรุณาเตือนด้วยนะครับ ผมเองยังไม่สันทัดเท่าไหร่หรอกครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ
แก้วประเสริฐ.
20 กุมภาพันธ์ 2547 00:17 น. - comment id 218546
เรียน คุณซอมพลอ
ขอบคุณมากครับยอดอัจฉริยะกลอนหญิง ขวัญใจของปวงชนชมรมนักกลอนทั้งหลาย ที่ท่านกรุณาให้ความกระจ่างและข้อคิดอันมากมาย หากผมมีโอกาสรับใช้ท่านยินดีจะสนองท่านครับในกลอนของท่านนะครับ ขอบคุณอีกครั้งในการแวะมาเยือนผมเสมอครับ.
แก้วประเสริฐ.
20 กุมภาพันธ์ 2547 13:55 น. - comment id 218712
มาเยี่ยมครับ เดี๋ยวจะมาเยี่ยมใหม่ ต้องเข้าเรียนก่อนนะครับ
3 มีนาคม 2547 23:39 น. - comment id 224564
แด่ คุณต๋องแต๋ง
ขอบคุณครับ เสร็จแล้วกลับมาใหม่นะครับผมคิดถึงคุณเสมอครับเห็นหายไป
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
