มุมเดิม...กับตัวฉัน

แพรวา

แก้วน้ำ..สองใบ
ถูกใช้ ในวันที่ไม่มีอะไร เหมือนเก่า
นอกระเบียง ที่เราเคยนั่งเคียง กันดูดาว
เหลือเพียงฉัน กับโต๊ะตัวยาว.. ไม่มีใคร
ที่ของเธอ ยังว่างเปล่า
อากาศหนาว จนมองเห็นดวงดาว ร้าวไหว
ฉันยังอยู่ที่นี่ กับความทรงจำสุดท้ายที่ เคยอุ่นใจ
เสียงความรักเงียบไป
..จะซับน้ำตาดาวอย่างไร..ฉันไม่ชิน				
comments powered by Disqus
  • จัน

    30 ตุลาคม 2544 01:06 น. - comment id 16616

    มามะ เดี๋ยวจะซับน้ำตาให้ ฮิ ๆๆ กลอนเพราะดี
    จ้า แต่ติดเศร้าไปนิดนะ หัวเราะดีกว่า555
  • ต้นส้น

    6 พฤศจิกายน 2544 00:51 น. - comment id 17898

    เศร้าจังเลยอ่ะ
  • ลีน

    9 พฤศจิกายน 2544 09:24 น. - comment id 18396

    เพราะมากกกเลยค่ะะะะะะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน