....ฝน..โปรยปราย.. กระเซ็น...ถูกกาย...แผ่วแผ่ว.. แต่ละหยด...เกาะเป็นแนว.... ใสเหมือนแก้ว...เปราะบาง.. ...ลมพัด...เบาเบา... กระทบ...หัวใจเรา...อ้างว้าง... ปลิดปลิว....เคว้งคว้าง.... ล่องลอยอย่าง....วังเวง ........~-~........
2 เมษายน 2547 00:10 น. - comment id 240066
.......ความร้อนกระทบ....ผิวกายใจหดหู่
ลมเอยอยู่ไหน.....โปรดเอ็นดูข้าฯ
ว้างเว้งว้าเหว่...ใจจริงหนา
ชีวิต.....นี่หรือหาผู้ใดเหลียวแล..
แก้วประเสริฐ.

2 เมษายน 2547 00:10 น. - comment id 240067
.......ความร้อนกระทบ....ผิวกายใจหดหู่
ลมเอยอยู่ไหน.....โปรดเอ็นดูข้าฯ
ว้างเว้งว้าเหว่...ใจจริงหนา
ชีวิต.....นี่หรือหาผู้ใดเหลียวแล..
แก้วประเสริฐ.

2 เมษายน 2547 00:11 น. - comment id 240071
เธอจะไม่วังเวงหรือเปล่าเหงา ด้วยตัวเราจะคอยเป็นเพื่อน หากมีทุกข์เพียงใดไปเยี่ยมเยือน เพราะเธอคือเพื่อนคนหนึ่งในดวงใจ *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ รักและคิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะค่ะ หลับฝันดีด้วยหละค่ะ*-*

2 เมษายน 2547 00:17 น. - comment id 240078
ยืนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายใต้เงาฝน
ต้องสายลมสะท้านกายใจเหน็บหนาว
หยาดน้ำฝนตกกระหน่ำดูพรั่งพราว
ประดุจราวมีดแสนคมหล่นใส่ใจ
ยืนสะทกสั่นสะเทิ้นใจระทึก
ความเจ็บลึกบาดหัวใจให้หวั่นไหว
เมื่อรักร้างจำจากจรไปแสนไกล
ความอาลัยคงหายไปเมื่อฝนซา

2 เมษายน 2547 00:40 น. - comment id 240091
ไม่วังเวงคิดไปเองหรือเปล่า ยังมีเราคลายเหงาหายเศร้าตรงนี้ แต่ถ้าวังเวงแบบหมาหอนไม่น่าดี สงสัยต้องลี้และจากจร นอนกันหลายคน อิอิ

2 เมษายน 2547 08:33 น. - comment id 240165
..ไพเราะ..มากเลยคะ..พี่พลอ...
เรน..คิดถึง ..น๊า...
..เหงาจัง..เลยคะ...
กับบทกวี.. ที่ได้อ่าน...
.สายฝน ..โปรยจากฟ้า ..
มัยร่า ต้อง...อ้างว้าง..
... เรน..แว๊ปป!!
...แบบ แอบ..มา .. เฮ้อ!!..
เรน ...คิดถึง...จัง

2 เมษายน 2547 09:50 น. - comment id 240178
เขียนได้เหงา ...เงียบ และพาใจรอนรอน... อ่านแล้วรู้สึกใจหวิวยังไงไม่รู้...รึว่าเราใจอ่อนไป... มาชื่นชมงานด้วยใจ ชอบจังครับ

2 เมษายน 2547 13:40 น. - comment id 240256
ยืนตัวเปล่าวังเวงกลางสายฝน หยดน้ำหล่นสายลมโลมรินไหล คงหนาวสั่นสะท้านถึงทรวงใน หนาวหัวใจเคว้งคว้างร้างคู่เคียง ถ้าอยู่ใกล้จะเป็นเพื่อนปลอบใจ

2 เมษายน 2547 14:22 น. - comment id 240281
ซอมพลอคนสวยหายไปไหนมาจีะนี่ กลับมาทีนึง มีกลอนไพเราะๆมาฝาก อิอิ

2 เมษายน 2547 17:39 น. - comment id 240409
วังเวง...หวานแท้ ขอแจมด้วยนิ ดั่งฝุ่นฝง ม้วนลอย เคว้งคว้าง ไร้ทิศทาง..เลือนราง..สับสน อยากบอกใคร..สักคน เมื่อหมองหม่น..ในใจเรา

3 เมษายน 2547 11:54 น. - comment id 240713
บทเพลงเหงา..เหงา บรรเลงเบา..เบา..ลอยเคว้ง ฉันก็อ้างว้าง..วังเวง เหมือนว่าตัวเอง..จะหมดลม.. มาเยี่ยมนะครับ คิดถึงมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ นะครับ

5 เมษายน 2547 23:54 น. - comment id 242103
..สวัสดีค่ะ ทุกๆ ท่าน ..วังเวง....ว้าเหว่... ใจระเห...ระหน.. ยังมีเพื่อน...หลายๆ คน เวียนวน...มาทักทาย ..ขอบคุณนะ..มิ่งมิตร ซึ้งน้ำจิต....สุดมากหลาย บางครั้งไม่ได้เยี่ยมกราย ยังแวะทักทาย...เสมอมา..... ..ขอบคุณทุกๆ ท่านอีกครั้งค่ะ.... ..~-~..

10 เมษายน 2547 13:38 น. - comment id 244716
หายไปไหน ส่งข่าวบ้าง คิดถึง

12 เมษายน 2547 01:22 น. - comment id 245715
..สวัสดีค่ะ คุณเอ็ม ..ขอบคุณนะคะ ที่คิดถึง... ..แต่เราจำไม่ได้ค่ะ ...อย่าน้อยใจนะคะ ..ผิดซองป่ะคะ หรือจำคนผิด ..เอาเป็นว่า เมล์ถึงเราด้วย....นะคะ..... ..~-~..

12 เมษายน 2547 02:41 น. - comment id 245741
ซอมพลอ น้องพา คนน่ารัก ใครรู้จักติดใจในมนต์ขลัง

15 เมษายน 2547 23:38 น. - comment id 247641
...สวัสดีค่ะ คุณ tiki ..ไม่ได้น่ารัก... ปราศจากมนต์ขลัง แม้แต่เพื่อน...ยังหน่าย..ชัง ไร้พลัง..ยึดเหนี่ยวใดใด ..ขอแก้ตัวนะคะ...ขอบคุณค่ะ ที่ทักทาย ..~-~..
