....แลระลอกเรียงระลิวเป็นทิวสาน เลื่อมละลานริ้วเสี้ยวเป็นเกลียวสาย พอคะเนนับคณาแสงพร่าพราย คือจันทร์ฉายชัดชอนยอนระยับ ...ล่องมาปรนปันนวลให้หวนเห็น เกือบลืมเร้น.กลับลอยก่อนคล้อยดับ แม้นทางนั้นพ้นผ่านมานานนับ คงทาบทับตรึงตราเมื่อครานึก ...ไร้ภิรมย์พรมลานดังกาลเก่า เคยหยอกเย้าก็หยุด.สะดุกกึก สะกดจิตสะกิดใจข้างในลึก กับก้อนผลึก..ส่องผ่านกับกาลนั้น ...เพียงเงื้อมเงาแง้มผลักพอพักตร์เผย ก็เลื่อนเลยไม่หวนล่องได้จองฝัน พื้นธารหมองมืดแสง..เคยแปลงปัน เจ้าจรัลเลยหาย...ลับปลายฟ้า
รัถยา 28 เม.ย. 2547 23:51 น. - ID 52327 
1029
9
0
29 เมษายน 2547 00:12 น. - comment id 256503
เห็นบุหลันพลันนภา ณ เวหน สว่างดลแจ่มแจ้งแสงแห่งหาว ระยิบล้อเรียงรายพรายมวลดาว แลสกาวสุกใสในบัดดล :) กลอนของคุณงามมากค่ะ
29 เมษายน 2547 00:18 น. - comment id 256512
จันทร์ยามเศร้ามิอยากตอบคงชอบกล
29 เมษายน 2547 00:59 น. - comment id 256539
.....ขอบใจมากคุณอัลมิตรา ยังพอจำแสงนวลได้ ..... อิอิ คุณทิกิ.....นิดนึงก็ยังดีใช่ไหมละ...
29 เมษายน 2547 01:27 น. - comment id 256545
บทกลอนไพเราะงดงามน่าประทับใจ เขียนบ่อย ๆ นะครับ
29 เมษายน 2547 13:04 น. - comment id 256729
เฮ้อ!!!! ทอดถอนใจ ว่าเมื่อไร จะเสี้ยวของพี่เรา ..............................................................................
29 เมษายน 2547 14:23 น. - comment id 256766
.............พรสวรรค์ของลี่ อีกนิดเดียวก็ ออกหน้าพีไปไกลแล้วละ
29 เมษายน 2547 15:28 น. - comment id 256818
กลอนอันงามนิ
29 เมษายน 2547 19:13 น. - comment id 256958
กลอนไพเราะมากค่ะ..ประทับใจมาก..มาชื่นชมนะคะ...แวะมาทักทายค่ะ...
29 เมษายน 2547 21:14 น. - comment id 257037
...ขอน้อมรับคำชมที่งสองท่าน นะ ......................................คุณน้ำ และคุณราชิกา
30 เมษายน 2547 12:19 น. - comment id 257351
แวะมาบอกให้เช็คเมลด้วย ไม่งั้นจะ โป้งจริง ๆ ด้วย...คุณรัถยา
30 เมษายน 2547 15:24 น. - comment id 257461
...ตอบไปแล้ว ไม่ถึงเหรอ...ทุกข้อที่ถาม ตอบไปได้ อิอิ....ตกหล่นกลางทางที่ไหนนะ
1 พฤษภาคม 2547 08:41 น. - comment id 257893
...รัถยาแห่งเวลา... ๑ แม้จันทร์ฉายแอบหายบ้างยามลาลับ แขก็กลับเยี่ยมเยือนฟ้าใช่ว่าหนี ไร้จันทร์ชมใช่สุขล่มร้างลาปรีดิ์ รัศมีสุรีย์รามงามเช่นกัน ๒ ก่อนยามสางฟ้าสว่างสีไพลิน มวลปักษินส่งเสียงร้องก้องไพรสัณฑ์ ฟ้ากนกวิหคเหินออกไพรวัลย์ ยามฟ้าแจ้งแสงสวรรค์สร้างไพบูลย์ ๓ รัถยาแห่งเวลาพาย่างย่ำ สู่ยามค่ำสุรีย์ลับดับแสงสูรย์ จันทร์อมยิ้มนอนเต็มอิ่มแจ่มจรูญ บุหลันดั่งปลั่งเปลวกูณฑ์มาธูรฟ้า
1 พฤษภาคม 2547 20:11 น. - comment id 258218
อันเงาจันทร์พลันแสงแยงใจเศร้า อันเงาจันทร์ส่องเข้าใจไม่เห็น อันเงาจันทร์ลับแล้วขาดกระเซ็น ใจของฉันเดินไม่เป็นเพราะเงาจันทร์
2 พฤษภาคม 2547 19:26 น. - comment id 258736
....คุณรมย์ บุริน .....เอ...สนิมรัก ถูกไหมนะ.... .........................ไงก้อขอบคุณทั้งสองท่านที่มาเยือน............จริงเนอะ ใจเดินไม่เป็น...อืม ทางใจมันมืด ซิ.....อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
