...กะเทาะเปลือก...

รัถยา

 
อณูไหววนวิ่ง ไม่นิ่งเฉย
เถาวัลย์เย้ย......ยื้อหยุด.....วิมุต หมาย
เกลียวขมังรั้งแย่ง  จนแรงกลาย
ให้อ่อนเปลี้ยเกินป่าย แม้ชายภู
แลไม่ไกลเกินเอื้อม....เอื้อมไม่ถึง
มีสายรึ้งดึงหลังให้รั้งอยู่
คือสร้อยกรรมคล้องจิต พินิตดู
และรู้อยู่ตัดใย  ใช่ยากนัก
ฟั่นเป็นเกลียวม้วนกลม...ปมดักแด้
ยังขยันรั้นแลเหมือนพันหลัก
สางก็รัด...ตัดบ้าง...ลางก็รักษ์
จนเป็นปลักตมเปื่อยจนเหนื่อยล้า
ค่อยค่อยยันยกสูง ...ดังยูงเหิน
ค่อยค่อยเดินคอยยั้ง...ระวังขา
ค่อยค่อยเบือนตัดบ้าง  ให้บางตา
ค่อยค่อยกล้าแกะกรัง ...ที่บังใจ
เมื่อเริ่มก้าวเกะกะ ปะทะกรอบ
คือคำตอบทุบเกราะ.... กะเทาะไหม
เห็นช่องว่างสว่างสอด ....รีบรอดไว
สว่างไสว  ในวิมุต  ได้หยุดวาง
      				
comments powered by Disqus
  • ทิกิ _tiki ไม่ลงทะเบียน

    20 พฤษภาคม 2547 00:38 น. - comment id 271033

    คุณเขียนงานงาม
  • rain..

    20 พฤษภาคม 2547 06:30 น. - comment id 271079

    เรน..อรุณสวัสดิ์ ..รัถยา..
    เป็นปรัชญา ..ที่เขียน..
        สัมผัสคำ ..นวลเนียน..
     เรน..แวะเวียน ..มาอ่าน ..งาน ที่งดงาม...
      
              สื่อ..ความหมาย..ดีจังคะ..
          แว๊ป.!
             
    
  • น้ำ

    20 พฤษภาคม 2547 10:51 น. - comment id 271152

    กลอนชวนคิดนิ...แจมด้วยนะครับ
    
    คือปรัชญา....หาแก่นทาง
    กะเทาะออก..เปลือกต่าง..สิ่งหลง
    ลอกหลงออก..มองดู..ปลดปลง
    เหลือหลง..คงอยู่..ดูวาง
    
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    20 พฤษภาคม 2547 10:51 น. - comment id 271153

    ไพเราะมากครับได้ข้อคิดที่ดีมากเลย สมแล้วอรรถรสในคุณค่า
    
                               แก้วประเสริฐ.
  • แทนคุณแทนไท

    20 พฤษภาคม 2547 12:06 น. - comment id 271188

    มาชมให้ชุ่มชื่น งานงามยิ่ง...เขียนเก่งจังครับ
    
    ชื่นชมจากใจ
  • ลี่...ผู้มาเยือน

    20 พฤษภาคม 2547 13:10 น. - comment id 271206

    หืม...บทนี้ดีจังค่ะพี่...
    แต่ว่า...(แต่อีกแล้ว...คิคิ)  บางทีก็แกะไม่ไหว...
    ใช่ว่าไม่คิดแก้...แต่บางทีไม่เห็นทาง  ยิ่งแกะแก้  รังปมจะใหญ่ขึ้น...ตัดซ้า..า..า..เลย...คิ๊กๆๆๆ
    แล้วนั่งดูปมที่ถูกตัดไปแล้วห่างๆ  อาจจะคิดได้ว่า...
    ....นี่เราปล่อยให้ปมใหญ่ได้ปานนี้เชียว ???
    ......................................................................
    .........................................................
  • รัถยา

    20 พฤษภาคม 2547 17:26 น. - comment id 271335

    คุณเขียนงานงาม  
     จาก : ทิกิ _tiki ไม่ลงทะเบียน  
     รหัส - วัน เวลา : 275458 - 20 พ.ค. 47 - 00:38  
     .....................ขอบคุณมาก คุณทิกิ
     
     
     ความคิดเห็น :   เรน..อรุณสวัสดิ์ ..รัถยา..
    เป็นปรัชญา ..ที่เขียน..
        สัมผัสคำ ..นวลเนียน..
    เรน..แวะเวียน ..มาอ่าน ..งาน ที่งดงาม...
      
              สื่อ..ความหมาย..ดีจังคะ..
          แว๊ป.!    
     จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain..  
     รหัส - วัน เวลา : 275505 - 20 พ.ค. 47 - 06:30  
     ...................แว๊บเลยนะเรน...หลุดจากกรอบแล้วซิ  อิอิ
     
     
     ความคิดเห็น : กลอนชวนคิดนิ...แจมด้วยนะครับ
    คือปรัชญา....หาแก่นทาง
    กะเทาะออก..เปลือกต่าง..สิ่งหลง
    ลอกหลงออก..มองดู..ปลดปลง
    เหลือหลง..คงอยู่..ดูวาง
     จาก : น้ำ  
     รหัส - วัน เวลา : 275578 - 20 พ.ค. 47 - 10:51  
     ..................ขอบคุณมากนะ  คุณน้ำ ที่มาช่วยอธิบายความหมาย
     
     
     ความคิดเห็น :    ไพเราะมากครับได้ข้อคิดที่ดีมากเลย สมแล้วอรรถรสในคุณค่า
                               แก้วประเสริฐ.  
     จาก : รหัสสมาชิก : 6104 - แก้วประเสริฐ  
     รหัส - วัน เวลา : 275579 - 20 พ.ค. 47 - 10:51  
     ...............ถ้าขาดคุณแก้วประเสริฐ มาร่วมแจม  ดูกร่อยๆเลยละนะ ขอบคุณมากนะ
     
    
    
     ความคิดเห็น : มาชมให้ชุ่มชื่น งานงามยิ่ง...เขียนเก่งจังครับ
    ชื่นชมจากใจ  
     จาก : รหัสสมาชิก : 6077 - แทนคุณแทนไท  
     รหัส - วัน เวลา : 275614 - 20 พ.ค. 47 - 12:06  
     ..............ขอบคุณมากเลยนะคุณแทน...เป็นอีกคนที่ไม่หนีหาย
     
     
     ความคิดเห็น : หืม...บทนี้ดีจังค่ะพี่...
    แต่ว่า...(แต่อีกแล้ว...คิคิ)  บางทีก็แกะไม่ไหว...
    ใช่ว่าไม่คิดแก้...แต่บางทีไม่เห็นทาง  ยิ่งแกะแก้  รังปมจะใหญ่ขึ้น...ตัดซ้า..า..า..เลย...คิ๊กๆๆๆ
    แล้วนั่งดูปมที่ถูกตัดไปแล้วห่างๆ  อาจจะคิดได้ว่า...
    ....นี่เราปล่อยให้ปมใหญ่ได้ปานนี้เชียว ???
     จาก : ลี่...ผู้มาเยือน  
     รหัส - วัน เวลา : 275633 - 20 พ.ค. 47 - 13:10  
    ..............ลี่เอ๊ย  พี่นะเขียนได้ ก็สางไม่ได้ อิอิก็เป็นแบบนี้ละ   อิอิ
    
    ...สางก็รัด...ตัดบ้าง...ลางก็รักษ์
    ..จนเป็นปลักตมเปื่อยจนเหนื่อยล้า
    
    ..
  • เมกกะ

    20 พฤษภาคม 2547 21:49 น. - comment id 271487

    ถ้าเมกจะเลือกนักเขียนสักคนไว้เป็นแบบอย่าง
    คุณคือคนต้น ๆ ที่เมกจะเลือก คุณถ่ายทอด
    ความคิดผ่านอักษรได้งดงามมากครับ
    เมกชื่นชมในผลงานของคุณทุกบทกลอนครับ
  • รัถยา

    21 พฤษภาคม 2547 01:09 น. - comment id 271614

    
    
    ....ที่นี่มีระดับปรมาจารยื เยอะเลยคุณ เมกกะ
    
    ....เราก็แค่สนุกสนาน และความชอบ  .....ยังต้องศึกษาอีกเยอะ
    
    ......ขอบคุณนะที่มาเยี่ยม ชม  และชมเชย...คุณเมกกะ
    
    ....
  • อาภาภัส

    21 พฤษภาคม 2547 05:31 น. - comment id 271664

    ยามได้ยลกลกลอนท่านขานไข
    ก็เข้าใจความเขียนเพียรอักษร
    ค่อยๆคิดปิดผนึกในบทกลอน
    ล้วนเอ่ยวอนชวนคิดให้ติดใจ
    
    แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ
    อรุโณทัย  อาภาภัส
  • รัถยา

    23 พฤษภาคม 2547 00:12 น. - comment id 272731

    
    .....ขอบคุณมากนะ คุณอาภาภัส...บทนี้ ก็เตือนตัวเอง  แบบกะท่อนกะแท่นนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน