วันวัย
วันวัยฉันได้ผ่านนานมาแล้ว
เกินออกแนวรักหวานปานน้ำผึ้ง
จนสุดท้ายคอยเก้อเพ้อรำพึง
ตัวฉันจึงเปลี่ยนหวังไม่ตั้งใจ
เพียงข้ามวันคืนที่สุดเหงา
มีเพียงเราถางทางสร้างความจริง
มีเพียงตัวเดียวดายหายหลายสิ่ง
ยิ่งคิดยิ่งเจียมตัวกลัวหัวใจ
กลับย้อนไปรักใคร ใครอีกหน
กลัวใจจนทนเหงาเศร้าไม่ไหว
กลัวความจริงพ่ายแพ้แก่หัวใจ
กลัวกลับไปเป็นกรรมที่ทำมา
22 พฤษภาคม 2547 20:15 น. - comment id 272573
อย่าได้กลัวความรักหากจักหา เพราะการมีรักมาพาสดใส แม้อาจเคยเคียงเศร้าฉันเข้าใจ แต่ความรักคงไม่เหงาเศร้าไปตลอดกาล *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*

22 พฤษภาคม 2547 20:27 น. - comment id 272580
อย่ากลัวเลย..เผยความจริง..ว่าใฝ่ฝัน ถึงคืนวัน..ที่มีรัก..มั่นห่วงหา.. ใจดวงน้อยส่งถ้อยเสียง ลำเลียงมา. เปล่งวาจา..หาคนรัก..ปักสักที.. นะคะ */* กลอนน่ารักดีค่ะ อย่าเศร้ามากไปนะเจ้า*/* +*+มาเป็นกำลังใจ+*+ วีนัสก่ะเจ้า

22 พฤษภาคม 2547 20:30 น. - comment id 272582
ทำใจให้สบายค่ะ

22 พฤษภาคม 2547 21:00 น. - comment id 272593
ความจริงที่กลัว ความกลัวที่จริง บางสิ่งเกินวัย บางวัยเกินจริง ....................... กลับมาแล้ว .......................

22 พฤษภาคม 2547 21:18 น. - comment id 272612
ถ้ากลับย้อน ไปรักใคร ใครอีกหน อย่ากลัวใจ จนทนเหงา เศร้าไม่ไหว อย่ากลัวสิ่ง จริงแท้ ของหัวใจ จงกลับไป ถ้าหัวใจ สั่งให้ทำ..

22 พฤษภาคม 2547 21:34 น. - comment id 272634
วันคืนไม่อาจฝืนให้มันล่วง ใจทั้งดวงห่วงใยใฝ่สร้างฝัน ทำทุกสิ่งเป็นจริงในเร็ววัน ก่อนที่มันจากไปไร้ร่องรอย ...แวะมาให้กำลังใจครับ...

22 พฤษภาคม 2547 23:35 น. - comment id 272713
ปล่อยอารมณ์ว่าง แล้วเริ่มต้นใหม่ซิครับ
อาจจะดีขึ้นได้นา
แก้วประเสริฐ.

22 พฤษภาคม 2547 23:37 น. - comment id 272714
ปล่อยอารมณ์ว่าง แล้วเริ่มต้นใหม่ซิครับ
อาจจะดีขึ้นได้นา
แก้วประเสริฐ.

24 พฤษภาคม 2547 00:25 น. - comment id 273270
วันวัยได้พ้นผ่าน ความร้าวรานนานสะสม ไม่ขอใจระทม แค่นี้ขมจมรัก..ก็มากพอ
