.. น้ำตาสาวเจ้า ..

วิจิตร ภู่เงิน

เป็นนางงามยามชายใคร่โลกีย์
เสพลาลีเริงรำละเลิงกาม
คาวคละคลุ้งในกลิ่นเหงื่อเนื้อน้ำ
หอมหวนคำพร่ำพลอดเพียงชั่วคราว
กลิ่นนวลนางหอมทั่วชายชั่วโฉด
ที่ปรานโปรดรสเลือดในเนื้อสาว
ตวัดลิ้นเลียรักอันคละคาว
นวลนางเจ้าสะท้านสะเทือนไหว
ลองมาทั่วคาวกลิ่นของสาปชู้
พินิจรู้น้ำตาซ้ำหลั่งไหล
เป็นเช่นนี้เจ้าเลือกหรือเพราะใคร
เพียงผีห่าตนใดให้เจ้าเป็น
กลิ่นคลุ้งคาวติดนวลฤาอวลอบ
สาวเจ้าพบรักแรกที่มองเห็น
เล่ห์คารมบ่มเพาะเกาะกลายเป็น
รักกระเซ็นจนทางด้วยราคี
ไม่ติดใจคาวกลิ่นที่ติดตัว
สาวเจ้าชั่วโรคห่าติดภูตผี
กลัวแค่ตัวนำพาให้คนดี
ดิ่งลงลี้เหวลึกจะซ้ำตรม
จึงตัดใจบำเรอฝูงภูตผี
อเวจีสูบส่อนกินเลือดขม
สาวนางเจ้ากลืนกัดความระบม
ปล่อยตามรมณ์โลกีย์ให้ผีเชย				
comments powered by Disqus
  • tiki

    30 พฤษภาคม 2547 03:23 น. - comment id 276713

    คุณวิจิตรเขียนได้เห็นภาพนางงามผีดีจริงๆค่ะ
    
    แต่ยังไงไม่เห็นเกี่ยวกับรับน้องอะไรที่โน้ตมาเลยนะคะ
  • rain..

    30 พฤษภาคม 2547 07:55 น. - comment id 276756

    โห้ยย..  อารมณ์ไหนคะเนี่ย!!..
          แบบคุณเรน งง..
     เกาหัวฟู .. ครั้งที่ห้าร้อย..
          คุณเรนรู้ ...
    คุณวิจิตร ..ดูไม่ใช่ย่อย..
      เข้าก๊วนกาละแม..ก็คงบ๊อย ..บ่อย..
     มาดิ!คะ ..มาจอย.. คุณเรนคอย ..ตั้งก๊วน ..
     กวนกาละแม ...   อิอิอิ..
               ...
  • แก้วประเสริฐ

    30 พฤษภาคม 2547 12:21 น. - comment id 276849

    อันนารีผีแมงดาพาสู่เข้า
    ให้โลมเล้าโลกีย์ผีกระสันต์
    บำเรอสุขทุกข์กายเพราะตัวมัน
    จะหนีพลันมันก็ตามกระทืบเอา.
    
                  แก้วประเสริฐ.
    
    เขียนได้ดีมากเลยครับ ชำแหละเสียบ้างไอ้พวกนี้นะ
    
  • วิจิตร ภู่เงิน

    30 พฤษภาคม 2547 13:54 น. - comment id 276891

    โห้ยย..  อารมณ์ไหนคะเนี่ย!!..
          แบบคุณเรน งง..
    เกาหัวฟู .. ครั้งที่ห้าร้อย..
          คุณเรนรู้ ...
    คุณวิจิตร ..ดูไม่ใช่ย่อย..
      เข้าก๊วนกาละแม..ก็คงบ๊อย ..บ่อย..
    มาดิ!คะ ..มาจอย.. คุณเรนคอย ..ตั้งก๊วน ..
    กวนกาละแม ...   อิอิอิ..
               ...  
     จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain.. 
    
    
    ...............คุณเรนน่ารัก...รอเดี๋ยวครับคือบทกลอนที่วิจิตรเขียนใว้จะรีบโพสให้มันหมด....ยังอีกตั้งสามบทก็จะเริ่มเขียนใหม่อีก........แต่ก็มีแบบบ้าๆ...แต่ว่าน่ารักอยู่บทหนึ่งนะ(คือคิดเอาเองว่าน่ารักนะ)......คุณครูสวย....วิจิตรเขียนไว้อีกสองบทคือ..เสน่หาและศรกามเทพ......ต่อไปก้จะเริ่มเขียนใหม่.....จะพยายามเขียนให้มีสัมผัสในอย่างที่พี่เวทย์แก่โพสให้อ่าน...มันจะได้รื่นหูไง......วิจิตรจะหัดนะ....แต่นี้เป็นบทเก่านะตอนนั้นโพสวันละบทมันก็ไม่หมดสักที่..ก็เลยโพสเยอะๆ........ให้วิจิตรโพสให้หมดทั้งสามบทก่อนแล้วคอยดูต่อไปมันจะเขียนออกมายังไง...คืออยากหัดเข้าใจละ....
  • tiki

    30 พฤษภาคม 2547 14:15 น. - comment id 276902

    .................วิจิตรเคยอยากจะเขียนโครงสี่แต่เขีนไม่เป็น
    
    เขียนแล้ววกไปวนมา...........เก่งนะครับคนที่เขียนได้  
    จาก : รหัสสมาชิก : 4320 - วิจิตร ภู่เงิน  
    รหัส - วัน เวลา : 281428 - 30 พ.ค. 47 - 13:41  
    
    คุณวิจิตรคะ ขณะที่คุณเขียนทิกิ ก็กำลังเขียนเรืองนี้ อยู่ค่ะ 
    
    เชิญคุณเข้าไปอ่านได้ที่
    
    http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_54458.php
    
    และ ที่ http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=2464  
     จาก : รหัสสมาชิก : 4895 - tiki  
     รหัส - วัน เวลา : 281439 - 30 พ.ค. 47 - 14:07  
    
  • ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

    30 พฤษภาคม 2547 14:35 น. - comment id 276910

    ยังงงๆกับการตวัดลิ้นเลียรัก อยู่เลย อิอิ ก็ไม่ทราบว่าน้ำตาเจ้าสาวจะไหลตอนไหน อิอิ
  • สนิมรัก

    30 พฤษภาคม 2547 15:50 น. - comment id 276945

    สาว ใส่แว่น ดำ ดูน่าค้นหา จัง
  • ชัยชนะ

    30 พฤษภาคม 2547 15:55 น. - comment id 276949

    คนเราแม้ไม่สามารถเลือกเกิดได้
    แต่อาจมีทางเดินที่เหลือไว้ ให้เลือกเดินได้ครับ
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    30 พฤษภาคม 2547 17:24 น. - comment id 276990

    ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
  • =_+ VeNuS +_=

    30 พฤษภาคม 2547 19:20 น. - comment id 277056

    มาแว้วๆๆๆ ก่ะเจ้า
    
    ชะแว๊บมาเปนกำลังใจให้แด่ผองเพื่อน..
    
    ช่วงนี้วีนัสติดภาระกิจสำคัญ..
    
    จำใจจำจากจร........T_T
    
    แต่กลับมาชะแว๊บได้แค่ 10 นาทีเช่นเดิม
    
    ......
    
    
    *-*มาเป็นกำลังใจนะจ้า*-*
    
    วีนัสก่ะเจ้า
  • ลำน้ำน่าน

    31 พฤษภาคม 2547 00:53 น. - comment id 277295

    ชวนให้ประหวัดถึงวรรณกรรมชิ้นเอก กุหลาบแดงในโถขาว หรือ สนิทสร้อย  กินรีลุยฟลอ ของนักเขียนฝีมือระดับชาติ   ในยุคที่โสเภณีชนมุมตึกที่พวกเธอหมดทางดิ้นรนเพื่อหนทางที่ดีกว่าเสียแล้ว
    
    หลายๆ กวีโอบอุ้มพวกเธอเหล่านั้นและเขียนถึงด้วยนำเสียงสงสารและสังเวช อยากให้พวกเธอเหล่านั้นถูกโอบอุ้มด้วยปลายปากกาบ้างคงจะดีไม่น้อยนะครับ 
    
    บทนี้สื่ออามรณ์ได้อย่างรุนแรงเยี่ยงเลือดกวีครับ
    
    รักในมิตรยิ่งแล้วครับ
    
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน