อันชีวิตมันก็คือการค้นหา
แล้วแต่ว่าใครจะเลือกเดินทางไหน
มันไม่มึรูปสำเร็จว่าเป็นไง
เดินหน้าไปค้นหาสิ่งต้องการ
มันจะดีจะร้ายใครจะรู้
เมื่อเวลาที่เราอยู่มันหมุนผ่าน
อย่างรวดเร็วเร่งรุดไร้เทียมทาน
ไม่เจือจานความเข้าใจให้เราเลย
แหงนหน้ามองท้องฟ้าเวลามืด
บางคร้งฝืดดวงใจใบหน้าเฉย
ดวงตาซึ้งไร้จุดหมายมองผ่านเลย
ลมลำเพยพัดพริ้วผมปลิวเอน
ขณะนั้นในใจแสนเงียบเหงา
ชีวิตตช่างว่างเปล่าใครรู้เห็น
ในขณะดวงจิตเงียบลมพัดเย็น
จะค้นหาความเติมเต็มจากที่ใด
17 มิถุนายน 2547 22:33 น. - comment id 286391
ไม่อยากจะพูดว่า..รัก..เพราะมันโหล แต่มันอยู่ที่จัยดวงโตว่ารักมากแค่ไหน มันไม่เกี่ยวกับคำพูดว่ารักกันมากมาย แต่มันอยู่ที่จัยต้องเสมอต้นเสมอปลายกับคนที่รักกัน *** เมกแวะมาให้กำลังใจครับ ***

17 มิถุนายน 2547 23:03 น. - comment id 286434
จะค้นหาความเติมเต็มจากที่ไหน หากรู้ไซร้ฉันจะไปรีบเสาะหา ด้วยฉันเองก็แสนเหงาเหลือคณา จึงอยากเสาะแสวงหามาครอบครอง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
