อยากจะบอกว่าขอโทษ
เธออย่าโกรธฉันได้ไหม
ทุกทุกอย่างที่ฉันทำลงไป
ก็นึกเสียใจอยู่เหมือนกัน
เธอรู้ไหม....
ทำไมฉันถึงทำลงไปอย่างนั้น
ก็เพราะเธอทำเหมือนฉัน
ไม่เคยสำคัญต่อเธอ
แล้วฉันจะทนได้อย่างไร
จะให้ฉันหลงไปเพ้อเจ้อ
คิดถึงห่วงหาเพียงเธอ
และเก้ออยู่ข้างเดียวหรือไร
ฉันน่ะทนไม่ได้....
เมื่อเธอน่ะไม่ใส่ใจ
ฉันจำต้องเลือกทางเดินใหม่
ที่ไม่มีเธอ--บนเส้นทาง
แม้ว่าฉันจะเงียบเหงา
ปวดร้าวหัวใจ....
เมื่อความผูกพันขาดสะบั้น
ฉันก็ยินดีจะเป็นเช่นนั้น
แม้จะหวั่นไหวแค่ไหนก็ตามที
ยังดีกว่าจะอยู่กับเธอ-รู้ไหม
หัวใจเธอไม่เคยมีให้-คนดี
ไยถึงได้ชาเย็นขนาดนี้
บอกทีสิ-ใจเธอทำด้วยอะไร
ขนาดฉันห่วงใย....
จะเคยมีสักครั้งไหม
ที่เธอจะเข้าใจ
เฉยชาอยู่ร่ำไป
จะมีห่วงใยตอบไหม
ก็เพราะเป็นเช่นนี้
คนดีเราเข้ากันไม่ได้
ฉันจำเป็นต้องเลือกจะไป
ในเมื่อเธอไม่สนใจไยดี
กับเส้นทางที่ฉันเลือก
เลือกที่จะยุติเรื่องราวแค่นี้
เธอคงเข้าใจฉันนะคนดี
ที่ฉันคนนี้จากมา-เพราะอะไร
10 กรกฎาคม 2547 10:21 น. - comment id 295927
อ่านบทกลอนที่แสนจะไพเราะและออดอ้อน ทิงนองนอยคิดว่าไม่มีใครจะโกธรได้ลง๚ะ๛ size>

11 กรกฎาคม 2547 10:44 น. - comment id 296399
จริงจริงไม่อยากจากเธอ แต่รู้เสมอว่าฉันไม่ใช่ คนที่รักเธอมอบดวงใจ คือเขานั่นไงไม่ใช่ฉัน จึงต้องยอมจากลา ทั้งที่ความห่วงหายังคงมั่น แต่รู้ดีในชีวัน ฉันไม่ใช่คนสำคัญของเธอ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
