นาน...เกินกว่าจะถึงวันที่หวัง
ไกล...กว่าที่หัวใจจะคืนแรง
ดาว...ยังคงพร่างพราวในคืนจันทร์อับแสง
แสร้ง...ทำเหมือนเข้มแข็งแต่อ่อนใจ
ลม...พัดเพียงลูบไล้แล้วไกลลับ
ดับ...ทุกความเพ้อฝันทำหวั่นไหว
มอง...ตรองดูเหตุการณ์ที่ผ่านไป
ใจ...จะทนได้เท่าใดไม่รู้เลย
21 ธันวาคม 2549 13:26 น. - comment id 638509
กาลเวลาช่วยทำให้เกิดความเคยชิน ความเจ็บที่เกิดขึ้นเหมือนเบาบาง ความจริงยังฝั่งอยุ่ในใจเพียงแต่เรายอมรับ กับความเจ็บนั้น ไม่เป็นไรเนาะ...

21 ธันวาคม 2549 14:32 น. - comment id 638530
แม้หัวใจ ตอนนี้ แสร้งว่าแกร่ง ทำเป็นแข็ง แรงเท่า กับหินผา ก็อาจมี บางวัน บางเวลา ความเหนื่อยพา ใจเศร้า อีกหนหนึ่ง ปล่อยใจปล่อยตัวตามวิถีที่ควรจะเป็นคงจะดีที่สุดละมั้ง แต่อย่าถลำลึกกกับห้วงอารมณ์ที่อ่อนไหว ก็คงจะได้แค้นี้แหละ....มนุษย์

21 ธันวาคม 2549 21:11 น. - comment id 638650
แวะมาดูทะเลค่ะ ฝากความทุกข์ไปทิ้งทะเล ด้วยนะคะ
