แม่ คือคำแรกที่ลูกเรียก ด้วยสำเหนียกคำนึงถึงความรัก อุ่นอ้อมแขน ทั้งสอง แม่ป้องปัก นอนหนุนตักพักหลับ สดับเพลง โอ้ ว่า วัด เอ๋ย วัดโบสถ์ ปลูกข้าวโพด ข้าวก่ำ พ่อคร่ำเคร่ง เจ้าขุนทอง ไปปล้น คนเขาเกรง ร้องบรรเลง กล่อมเจ้า เข้านิทรา ร้อยพัน คำคล้อง แม่ร้องบอก ร้อยระลอก พันทำนอง แม่ร้องหา ร้อยอุ้ม พันอ้อม แม่ยอมล้า ร้อยน้ำตา พันครั้ง ยังงอแง กว่าจะเปลี่ยน หนึ่งกำเริบ มาเติบใหญ่ ผันวัย จากทารก ในอกแม่ ก้าวกล้า ไกลออกไป ไม่เหลียวแล สักแม้ วินาที ไม่มีนึก แม่ คือคำสุดท้ายที่ไห้หา พอพลาดท่า พลั้งตน จนรู้สึก เถลิงโลภ ครอบงำ ถลำลึก มิสำนึก แม้สักนิด คิดจะรั้น นั่งทอดถอนใจในเรือนจำ เริ่มร่ำร้องหาว่าแม่ฉัน แม่จะขายไร่นามาประกัน คนสำคัญ แน่แท้ คือแม่ตน (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 21 ก.ค. 2547 18:24 น. - ID 57711 
1790
1
0
22 กรกฎาคม 2547 09:09 น. - comment id 301571
ลุงม้าทำให้นึกถึงเพลงกล่อมเด็กได้ฟังยายแกกล่อมมาหลายรุ่นจนไม่ลืม โอ้เจ้ากาเหว่าเอย...ไข่ให้แม่กาฟัก แม่กาก็หลงรัก..นึกว่าลูกในอุทร คาบเอาข้าวมาเผื่อ..คาบเอาเหยื่อมาป้อน ปีกหางเจ้ายังอ่อน..ก็สอนร่อนสอนบิน แม่กาพาไปกิน...ถึงปากแม่น้ำคงคา ตีนก็จับสาหร่าย..ปากก็ไซร้หาปลา กินกุ้งกินกั้ง....กินหอยกะพังมังดา กินแล้วโผมา..จับต้นหว้าโพธิ์ทอง มีพรานคนหนึ่ง..มาเยี่ยม ๆ มอง ๆ ยกปืนขึ้นส่อง..จ้องเอาแม่กาดำ ยิงถูกหัวอก...แม่กาก็หกหัวคะมำ ตัวหนึ่งจะต้ม...ตัวหนึ่งจะยำ สงสารแม่กาดำ...จริงนะอุแม่เอ๋ย..... เด็กหลับพอดีเลย อิอิ
22 กรกฎาคม 2547 11:02 น. - comment id 301594
คำแรกของลูกปลูกสำนึก เฝ้าระลึกทุกครั้งที่พลั้งเผลอ เป็นคำที่วิเศษแสนเลิศเลอ คำว่า...แม่...นะเธอที่ภูมิใจ... คุณม้าก้านกล้วยสบายดีนะค่ะ...
22 กรกฎาคม 2547 13:11 น. - comment id 301614
หน้าส่วนตัว
ครับเขียนได้ไพเราะลึกซึ้งกินใจมากครับ
แก้วประเสริฐ.
23 กรกฎาคม 2547 07:27 น. - comment id 301709
ยังเลิศล้ำค่ะแมกไม้สายน้ำ.. ระลึกถึงเสมอมานะ รักมิเปลี่ยนแปลง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
