..รักใส่ฟ้า..

อาภาภัส

             ถึง ....คุณฟ้า กว้างไกล ในลานฝัน
                          จากใจฉัน  ระลึก นึกเสมอ  ณ วันใดจะได้พบเห็นเธอ
             มิคิดเก้อตัวตนอยู่หนใด        
     
                        หยิบกระดาษก้านกอคือจอคอม   เขียนคำพร้อมวจีที่สดใส
             บอกมาว่าทุกห้องแห่งดวงใจ    ยังหลงใหลใครหนอทีรอคำ
         
                        บนฟากฟ้าแห่งนี้มีสิ่งสวย  วับวาวด้วยหฤทัยมิตรคมขำ
             ที่เฝ้าเพียรเขียนกลอนอ้อนลำนำ  ใจจดจำเห็นค่าน่าชื่นชม
                      
                      มีนำทิพย์จิบน้อยไว้คอยทัก  มีลมรักชักพาให้สุขสม
              มีหวานหวั่นฝันหายคลายอารมณ์  มีตรอมตรมคมปากฝากตรมตรอม
 
                    เล่นคำผวนกวนคำนำมาล้อ   กลบทพ้อลิลาน่าถนอม
          โคลงคำคมชมกันมิมียอม                 ล้วนรายล้อมหวังย้อมห้องวิญญา
                   ประสานรักชักจิตสนิทสนม     ดึงพระพรหมมาเที่ยวให้หรรษา
         เดินเกี่ยวก้อยร้อยสุขแรงศรัทธา      ปลูกภาษาสถิตกาลสานกานท์กลอน
           รวมตัวหนอนนับร้อยมาคอยอ่าน    และเล็มผ่านร่วมไปเปรียบดังหมอน
ให้นอนหนุนอุ่นหลับเพลินคำวอน             ช่วยคลายร้อนห่มกายใจสุขจัง
           อย่างวันนี้ลีลาที่มาเขียน                หวังพากเพียรจดหมายมอบความหวัง
        มอบหัวใจฝากซึ้งถึงคนดัง                คนที่นั่งหลังคอมจอมไม่จริง
          ต่งล้วนมีนามแฝงแสดงเหตุ           สุริเยศงุนงงล้วนแต่สิงห์
    อาภาภัสเป็นนามตามความจริง             จะสุขยิ่งหากพบครบทุกคน
         จดหมายกลอนวอนมาก็พอควร     ส่งความหวลครวญไขให้ฉงน
 รักถึงรักถึงฟ้าถึงทุกกมล                       รักมีล้นสลักสายปลายเมฆา
         จะอยู่ไหนสุดไกลใจส่งถึง             ยังตราตรึงด้วยใจเสน่หา
 มอบใจรักเรียงร้อยร่วมลีลา                  กลั่นภาษา ว่ารัก นิรันดร์กาล
       อรุณลับดับฟ้าฤาส่องสว่าง               ใจยังวางเคียงมาลย์สานสืบสาน
 กว่าสิ้นลมคมรักยังบาดจาร                  ฝังรางผ่านม่านจอ คือดวงใจ
       รักละไมใส่มาหน้ากลอนนี้             ฝากนทีล่องฟ้าสู่ลานใส
   รักของข้าฝากฟ้าอ่าอำไพ                   ด้วยหทัย ..คงค่า..ว่ารักคุณ