หัตถา...ผดุงเมือง

อาภาภัส

            อารมณ์ พรมคำ ฉ่ำเศร้า    ความเหงา  เดียวดาย  ปลายสาย
   หวังฝัน  มั่นรัก พรรณราย          มิหน่าย ผูกซึ้ง พึงใจ
          ลอยลม ล่องใจ ให้ฟ้า           รู้ว่า ยามนึก คำไข
  คือเธอ ฉันฝาก ความไป              ภายใน คือเธอ เสมอมา
        เธอครองหล้าโลกอนันต์กาล   ยืนนานกว่าภพแผ่นผา
คลุมครอบมวลเหล่า สกุณา             โสภาพราวเพริศภุมริน
        
        พฤกษ์ไพร แกว่งไกว ไหวก้าน   สดสคราญเขียวสี ริมสินธุ์
    สดงามมิแพ้กายิน                           อัมรินทร์อินทร์องค์ทรงธรรม์
       แต้มแต่ง ชมพู เหลืองขาว            แพรวพราว ระดะ คละสรร
    มาลีจรุงกลิ่นนับพัน                         เติมฝัน ผูกโบว์ โชว์คำ
       นึกอย่างสกุณา เริงร่า                  เพลินหล้า เลื่อนผิน ถิ่นถนำ
บำรุงรากใจให้จำ                               ค่าล้ำ ความดี บรรพชน
     วิชา พาตน ยลค่า                          วิชา รู้หนา  สถาผล
วิชา สร้างความเป็นคน                      วิชา  อยู่พ้น ห้วงอบาย
   สืบสาน ผ่านกาล สั่งสม                   สังคม เปลี่ยนวัน เปลี่ยนสาย
ค่างาน เหมือนหาย กลับกลาย           ขอบซ้าย วิ่งหน้า หาเงิน
   เงิน เงิน เงินใจ ไร้เงา                  ดงเดา  เดินเดียว ทางเถิน
 เหนื่อยหนอ ทดท้อ กรรมเกิน         มาดเมิน  หมดรูป ซูบทรวง
  ใครเลย เร่งเผย เจิดจรัส              ชนมนัส ชนชื่น  ชนหวง
ฉ่ำซึ้ง คำครู ทั้งปวง                          ท่านล่วง  ค่าอยู่  ครูจริง
  ปลวกเอย เจ้าเดินไปไหน             กัดใบ กร่อนราก ตัดสิงห์
โอ้เอ๋ย โยนเพชรให้ลิง                    ลากวิ่ง ทิ้งเถื่อน เลื่อนลอย
  อยากมีหัตถาวราฤทธ์                    ลิขิตสั่งการ สับถอย
ฉลาดเหลือ เจือคน ควรคอย          มากน้อย  เชิดค่า ตราชู
   มิเสีย แรงเปล่า เจ้าสร้าง             วางรางมิให้ อดสู
โง่เง่า ขาดรู้ ขาดครู                         อย่างหมู พอกดิน ถิ่นแนว
   อาจม อมจ้า อาเจียร                     พากเพียร เวียนวับ สับแถว
เหลือหลัง สิ่งหวัง มวลแมว               นอนแห้ว ซมเซา เมายา
   สายเอย สายน้ำ อำไพ                  เหลือใส สีดำ ใช่หนา
สะอาด คงค่า ปราสนา                     วิญญา จึงคง ดำเคียง
    เสกลมพรมคำใคร่คิด                 ลิขิตแห่งองค์ สุรเสียง
ฝากหล้าชนร่วม ผดุงเผดียง            เป็นเยี่ยง โบราณ สืบไป
                                    อรุโณทัย  อาภาภัส
                                   ๗ สิงหาคม  ๒๕๔๗