จำ จำ ลืม ลืม

ดาหลา & ปะการัง

จำ จำ ลืม ลืม ลืม ลืม ลืม ลืม อีกแล้ว
หงุดหงิด หงิดหงุด กับอาการลืม ของคน 
พินิจ พิจารณา .
ไม่มีใคร ไม่เคยลืม
อยู่แต่ว่า..ลืมเรื่องอะไร สำคัญแค่ไหน
สมควรที่จะลืมหรือเปล่า
ลืม เกิดกับคนและความรู้สึก..
เคยมีคำถามที่ฉันก็ตอบไม่ได้ 
ถามว่า  เคยลืมใครบ้างไหม ในชีวิต
ตอบแบบมั่นใจ เคยเคยสิ .
เคยลืมบ้าง บางคนที่ไม่ได้เจอกันนาน ๆ
เพราะอาจจะไม่ได้เป็นคนสำคัญของเรา
แต่ถ้าเป็นคนสำคัญของชีวิต.คนที่มีความหมายต่อเรา สิ
ไม่เคยลืมเลย แม้ว่า  เค้าจะลืมเราบ่อย
เวลาถูกลืมจะ งอนแล้วก็น้อยใจ
น้อยใจทีถูกลืม .เป็นกันบ้างไหม
แต่ก้อนะ.
ต้อทำใจมั่งนะ เพราะ เราก็ยัง เผลอลืมเค้าบ้างเหมือนกัน
สำหรับฉัน วันนี้ ไม่ลืมเลือน ไม่เคยเผลอไผล
เพราะ มีความคิดถึง เป็นเหมือนลม หายใจ
จะลืมหายใจและลืมคิดถึงเธอไป ไม่ได้ .
ลืมไม่ได้ที่จะไม่คิดถึงเธอ
คิดและคิดถึงเธอเสมอ..
เลือก ที่จะจดจำและเลือกที่จะลืม 
เลือกที่จะจำเพื่อรอยยิ้มระบายบนใบหน้า เวลาคิดถึง
เลือกที่จะลืม .เพือให้ หัวใจเราสดชื่นไม่ขุ่นมัว.
เขียนแบบ แบบว่างงอ งง อยู่