หน้าส่วนตัว
เสียงดุเหว่าคร่ำครวญ
เสียงดุเหว่าร้องก้องพฤกษ์นึกฉงน
อยู่เบื้องบนกิ่งไม้ไพรพฤกษา
ประสานเสียงโก่งร้องก้องไปมา
ดุจประสานกน้อยมิค่อยเบา
เอียงหน้าดูหูสดับรับฟังเสียง
ร้องสำเนียงเรียกหากันหรือเย้า
ไม่ถูกใจตีชุลมุนหมุนวนเอา
บางตัวเข้าเฝ้ารุมหนุนนำไป
บางตัวพ่ายหายหน้าเข้าป่าใหญ่
อีกตัวไซร้หลีกหลบใต้คบไม้
ทำให้เรื่องเลวร้ายละลายไกล
สิ่งวุ่นวายจึงสงบจบสิ้นลง
เขม่นมองดูรู้เหตุก่อของเรื่อง
มันขุ่นเคืองนกสาวที่เฝ้าหลง
เข้าทางโน้นออกนี้มิได้ปลง
จนพะวงหลงเพ้อละเมอกัน
นี่แหละหนาแม้สัตว์ยังจัดหา
ไม่นำพาเกิดตัณหามาเสกสรร
ยิ่งมนุษย์นี่เล่าต่างเผ่าพันธุ์
ล้วนกระสันแย่งสร้างทางราคี
ยิ่งสืบพันธุ์ละม้ายคล้ายสัตว์มาก
มีหลายหลากพากันสรรค์เติมสี
ด้วยหลงใหลในรสคาวโลกีย์
เห็นว่าดีมิเกรงกลัวความชั่วช้า
ช่างอนาถต่อศีลธรรมโน้มนำเสื่อม
กับกระเพื่อมเลื่อมใสว่าหรรษา
เข้าแก่งแย่งแข่งกันสุดพรรณนา
เหมือนนกมาวิวาทกันนั้นสลดใจ
มิเป็นคู่ให้สะท้อนในดวงจิต
หลายชีวิตไปพบและสบได้
ถึงเรื่องราวคาวโลกีย์นี้กระไร
พบเห็นได้ในสถานย่านเริงรมย์
หวังมาชมท่องไพรให้สดชื่น
เพียงระรื่นฟื้นจิตตามเหมาะสม
ก็มิอาจเป็นไปในอารมณ์
พบความตรมซมซานหนีกลับเรือน.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 24 ก.ย. 2547 11:34 น. - ID 62057 
1062
14
0
24 กันยายน 2547 12:00 น. - comment id 337351
อย่าตีกันเหมือนนกน่ะจ๊ะ.. ...
24 กันยายน 2547 12:30 น. - comment id 337370
หากย้อนคิดดังนกที่ผกผิน ในดวงจินต์ก็นึกจะหวั่นไหว หากชีวิตปราศจากความจริงใจ มิมั่นคงต่อสิ่งใด...จึ่งช้ำตรม .......................... ข้าพเจ้ามาทักทายคุณแก้วประเสริฐ
24 กันยายน 2547 13:07 น. - comment id 337386
............... บ้านวิจิตรเขาเรียกว่านกกาเหว่าหรือไม่ก็นกกระปูดด.. หลังบ้านวิจิตรที่กอไผ่มีอยู่ 2 ตัว บินไปบินมา แต่ตามทุ่งนาตอนค่ำๆถ้าเห็นแล้วน่ากลัวนะครับ .................
24 กันยายน 2547 13:19 น. - comment id 337396
.....5555........ ..นอนอยู่เรือนก้อสบายนะ..... ไม่เห็นต้องไปลำบากลำบนเลย...
24 กันยายน 2547 18:17 น. - comment id 337579
^___^ หวัดดีค่ะ
24 กันยายน 2547 20:54 น. - comment id 337624
ตอนอยู่บ้านเก่าได้ยินบ่อยๆค่ะ แต่พอย้ายบ้าน..ไม่ค่อยได้ยินเลย แวะมาทักทายค่ะ
24 กันยายน 2547 21:28 น. - comment id 337640
ยาขมมีค่ารักษาโรค ทุกข์และโศกมีค่ามาเสริมส่ง เสริมให้แกร่งให้กล้าให้มั่นคง เพื่อความจริงยืนยงคงชีวิต ฟ้าต้องหลั่งน้ำตาก่อนฟ้าใส ฝนตกแล้วฉันฟ้าไพจิต ทุกข์ระทมท้อแท้รอยแผลพิษ อาจพิชิตพรุ้งนี้มีโชคชัย เจ้าจงอยู่อย่างที่มีความหวัง มีพลังที่จะรักจะผลักใส อิสระต่อตัวต่อหัวใจ แล้วจะไม่เสียน้ำตาเหมือนครานี้ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
27 กันยายน 2547 10:57 น. - comment id 338931
คุณ กุ้งฯ
คงจะไม่มีวันกระมังใครเล่าจะสนใจผม จึงสบายใจได้ครับ เพื่อน
แก้วประเสริฐ.
27 กันยายน 2547 10:59 น. - comment id 338932
คุณ แว่นดอย
สรรพสัตว์ย่อมมีความคิดเพียงแต่ว่าจะคิดได้ใกล้ไกลแค่ไหนและจดจำอย่างไร ครับเป็นเพียงสะท้อนสังคมเท่านั้นแหละครับ
แก้วประเสริฐ.
27 กันยายน 2547 11:01 น. - comment id 338933
คุณ วิจิตร
หรือครับผมพึ่งจะรู้เองแหละครับ การเรียกกันแล้วแต่ท้องถิ่น แต่ได้ความรู้ดีครับขอบใจมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
27 กันยายน 2547 11:03 น. - comment id 338934
คุณ น้ำใส
นั่นซิผมก็คิดอย่างคุณนี่แหละ หากไม่เที่ยวเตร่ก็ไม่มีเรื่องและเปลืองด้วย อิอิ จริงไหมครับ
แก้วประเสริฐ.
27 กันยายน 2547 11:04 น. - comment id 338936
คุณ คนเมืองลิง
สวัสดีครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
27 กันยายน 2547 11:05 น. - comment id 338938
คุณ นางฟ้าซาตาน
ครับเป็นเรื่องจริงที่จะหาฟังได้ยาก นอกจากเราไปอยู่แถวชนบท หรือชานเมืองเท่านั้นเองซึ่งยังสามารถหาฟังได้ครับขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
27 กันยายน 2547 11:06 น. - comment id 338941
คุณ เมกกะ
ครับเป็นการสะท้อนอย่างหนึ่งครับดีครับ
แก้วประเสริฐ.
27 กันยายน 2547 13:46 น. - comment id 339056
ได้ข้อคิด..ที่มีประโยชน์มากค่ะ... แวะมาเยี่ยมจ๊ะ...
27 กันยายน 2547 16:33 น. - comment id 339203
คุณ ราชิกา เพื่อนรัก
ผมเองมักจะทำอะไรแปลกๆไม่ค่อยเหมือนใครหรอกนะ มาตั้งนานแล้วล่ะ เป็นคนง่ายๆและแหวกแนวเสมอ แต่ไม่ดื้อรั้นนะ ขอบใจมากจ้า
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
